ΝΟΕΜΒΡΗΣ, Ο ΜΕΣΟΣΠΟΡΙΤΗΣ

ΝΟΕΜΒΡΗΣ, Ο ΜΕΣΟΣΠΟΡΙΤΗΣ

Σπόρε, κρύψου βαθιά μέσα στη γη, 

μέχρι να ξεπροβάλει η ζεστή αυγή.

Ρούφα από το χώμα ότι χρειάζεσαι και ότι ποθείς ,

 μέχρι το "σώμα" να δυναμωθεί.

Πιες νερό  απ' τ' ουρανού την αγκαλιά, 

για να βγάλει ο βλαστός φύλλα και άνθη μικρά.

Κι όταν ο καρπός μου γνέψει απαλά,

 θα σταυροκοπηθώ για τη νέα σοδειά.

Ένας σπόρος ταξίδεψε μακριά

 και φύτρωσε με μια παραξενιά.

Καλαμπόκι περήφανο, καμαρωτό, 

άσε το φόβο στην άκρη να σε χαρώ.

Κοίτα τον οργωμένο αγρό και την αγάπη,

 που πότισε με ιδρώτα το χώμα το νωπό.

Περιμένω , με φροντίδα και υπομονή,

 να ξεπροβάλει κάτι μέσα στο χαρτί.

Ξεχασμένο ζυμαρικό, στο ντουλάπι το κλειστό,

αυτοσχεδιάζει στης φαντασίας το χορό.

(Μίνιονς παντού σκαρφαλωμένα)

Κοιμήσου, όμως τώρα, στης γης τη ζεστασιά

με όνειρα χωμάτινα και υπομονετικά!