ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΜΠΥΛΗ...
ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΙ ΟΠΟΥ ΜΕ ΣΤΕΙΛΕΙ
Μας συστήθηκαν και οι τρεις γραμμές. Ευθεία, καμπύλη και τεθλασμένη. Μετά τη γνωριμία προσπαθήσαμε να τις μάθουμε και να τις αναγνωρίζουμε. Αχ! αυτή η τεθλασμένη μάς παίδεψε πιο πολύ. Και με το όνομα της αλλά και με τη μορφή της.
-Ακούγοντας την εντολή, βάζω τους μαρκαδόρους στη γραμμή: Τα παιδιά, χωρισμένα σε ομάδες με δέκα μαρκαδόρους η κάθε ομάδα. Γραμμές σχηματίστηκαν πάνω στο τραπέζι, σύμφωνα με το όνομα της καθεμιάς που ακουγόταν.
-Κυρία δεν μπορούμε να φτιάξουμε την καμπύλη με τους μαρκαδόρους, είπε η Κατερίνα και συμφώνησαν όλοι. Στο παιχνίδι λοιπόν μπήκε κάτι άλλο.
-Άφησε το παπούτσι το κορδόνι και βούτηξε στης φαντασίας τα νερά. Τώρα φωνάζει "βοήθεια" από μακριά: Κάθε ομάδα παιδιών παίρνουν από ένα κορδόνι και προσπαθούν, έχοντας ως βάση την καμπύλη να φτιάξουν ότι έχουν συζητήσει.
-Η κιμωλία μου χαράζει την πορεία:Τρεις γραμμές κάτω στο πάτωμα της τάξης. Τις περπατάμε, έχοντας τες, ανάμεσα στα πόδια, δίπλα μας και με ανάποδα βήματα. Περπατώ ελεύθερα στη τάξη και τρέχω σ' αυτήν που θα ακούσω το όνομα της και αντίθετα (η νηπιαγωγός πατάει μία και τα παιδιά την ονομάζουν)
-Το σώμα μπορεί να με βοηθήσει με κάθε γραμμή; Ομάδες παιδιών προσπαθούν να φτιάξουν τις τρεις γραμμές μέσα από συζήτηση και διαφωνία.
-Το ταξίδι μιας αλλιώτικης γραμμής: Τα παιδιά σχηματίζουν μια ευθεία πιασμένα χέρι χέρι. Με την έναρξη μουσικής ξεκινά το ταξίδι. Το παιδί που είναι στην μια άκρη αρχίζει να κινείται ανάμεσα στα άλλα παιδιά και το αποτέλεσμα ένα κουβάρι που δεν έχει τέλος ή αρχή αλλά μας διασκέδασε πολύ!
-Το κουβάρι που του άρεσε να παίζει με τα παιδιά: Τα παιδιά κάθονται σε καρέκλες διασκορπισμένες στο χώρο. Το κουβάρι πηγαίνει από παιδί σε παιδί- το κάθε παιδί πετά το κουβάρι σε όποιο συμμαθητή του θέλει κοντά ή μακριά και τυλίγεται στο πόδι κάθε καρέκλας-κι έτσι σχηματίζεται μια τεθλασμένη γραμμή ή ένα περίεργο σχήμα με ευθείες. Αφού περάσει από όλες τις καρέκλες τα παιδιά με τη σειρά προσπαθούν να περάσουν πάνω ή κάτω από τις μάλλινες ευθείες ¨Κυρία είναι σα Λέιζερ" είπε κάποιο παιδί κι έτσι γίναμε σχεδόν ακροβάτες για να διασχίσουμε τις γραμμές "Λέιζερ" χωρίς να τις ακουμπήσουμε.
και το δύσκολο ακολούθησε αφού έπρεπε να ξανατυλίξουμε το κουβάρι ακολουθώντας την αντίθετη διαδρομή από την αρχική.
-Ήλιε μου βασιλιά, τι σε έχει πιάσει ξαφνικά;Ορίζουμε το κόκκινο χρώμα για την ευθεία, το κίτρινο για την καμπύλη και το πράσινο για την τεθλασμένη. Τα παιδιά αναγνωρίζουν και βάφουν με το ανάλογο χρώμα.
-Τι θα χρειαστώ για να φτιάξω τους αριθμούς που αγαπώ; Τα παιδιά, ανά δύο, διαλέγουν έναν αριθμό από το 1 ως το 9. Τον παρατηρούν και σημειώνουν στον πίνακα τις γραμμές που χρειάζονται για να τον φτιάξουν. Στο τέλος γίνεται επαλήθευση.
-Από τη φράση "παύλα και τελεία" κρατώ μόνο την τελεία και φτιάχνω κάτι που μπορεί να μην είναι ευθεία: Αριστερά στη σελίδα σχεδιάζεται μία γραμμή και το παιδί καλείται να την αναπαράγει στη δεξιά σελίδα. Όχι τόσο εύκολο όσο φαίνεται για αρκετά παιδιά.
-Ως σημείο αναφοράς μια γραμμή και κάνω, ότι έχω φανταστεί: Κάθε παιδί επιλέγει μια γραμμή και δείχνει τη πορεία της με το χέρι. Η νηπιαγωγός τη γράφει με μαρκαδόρο και το παιδί σχεδιάζει και ζωγραφίζει ότι έχει σκεφτεί.
Γραμμές πολλές χορεύουν σε ένα ρυθμό,
μπάλο και καλαματιανό.
Με ευθείες, καμπύλες και τεθλασμένες γραμμές κάνεις όποιο κούρεμα θες.
Δόντια παράξενα και κοφτερά περιμένουν
μία λιχουδιά ή μακαρόνια με κιμά.
Η Ιστορία μιας γραμμής...μετά μουσικής
Νότα ακούει το αυτί και το χέρι ταξιδεύει στο χαρτί,
ακολουθώντας το ντο και το μι.
Ακούγοντας μουσική (εμείς επιλέξαμε από τα Νυχτερινά του Χατζιδάκι) από ένα σημείο ξεκινά μια γραμμή ταξίδι να κάνει πολύ μακρύ πάνω στο άσπρο χαρτί, με λαδοπαστέλ στα χρώματα που μας αρέσουν. Πάνω εκεί ακροβατεί για όσο το τραγούδι ακουστεί και μεταμορφώνεται σε ό,τι το μικρό χέρι ονειρευτεί...
Κι επειδή το πινέλο ζήλεψε κι αυτό σε χρώμα βουτήχτηκε και νερό
και το άσπρο τυλίχτηκε σε χρώμα ταιριαστό...
Μα η γραμμή μας δε σταμάτησε εκεί...φαντάστηκε, λοιπόν, πως σ' έναν κόσμο αλλιώτικο μπορεί να ζει. Ίσιωσε όλες τις καμπύλες, γέμισε την πλάση με ευθείες.
Ο Ήλιος από στρογγυλός έγινε τριγωνικός κι οι πλανήτες στη σειρά, τετράγωνα, πεντάγωνα, πολύγωνα κανονικά. Τα δαχτυλίδια του Κρόνου πλευρές ενός ρόμβου και το φεγγάρι το χλωμό γωνίες απέκτησε κι αυτό!
Γωνίες και ακμές όλες οι Βουνοκορφές, πουθενά πουθενά δεν υπάρχει κάτι να κυλά. Το Έλατο κουνιέται και λυγά με την καινούρια κορμοστασιά κι η Βελανιδιά απορεί και γελά με της ευθείας γραμμής τη ζαβολιά.
Μπερδεύτηκε και στη θάλασσα η πονηρή γραμμή κι έβαλε το χεράκι της κι εκεί...
Ένας διαφορετικός ήλιος καθρεφτίζεται στα γαλαζοπράσινα νερά και μια παράξενη φάλαινα όλο ξεφυσά και ρωτά δεξιά κι αριστερά: Πού πήγε η καμπύλη μου και όλη μου η χάρη; Τα ψάρια σιωπηλά την κοιτούν και δεν ξέρουν τι να πουν. Κοιτούν κι εκείνα το ένα τ' άλλο γιατί το κακό που βλέπουν είναι πολύ μεγάλο. Μια καμπύλη που χάθηκε στης θάλασσας το βυθό και μια ζαβολιάρικη ευθεία που κάνει βουτιές στον αφρό.
Μια Τρίτη πρωί ζητούσα μια αλλαγή.
Να αγοράσω ένα πουλόβερ μπλε ή ένα παντελόνι κοτλέ;
Μια μπότα μαύρη με χαμηλό τακούνι
ή μια γόβα ψηλή, μη μου τύχει μια επίσκεψη σημαντική;
Είπα εκείνο, είπα το άλλο, ώσπου σκέφτηκα κάτι μεγάλο!
Θα έκανα μία αλλαγή κι αυτή θα ήταν στο μαλλί.
Βρήκα τηλέφωνο, έκλεισα ραντεβού
και βρέθηκα στη Καλλιθέα, στην οδό Αλικαρνασσού.
Εκεί είχε το μαγαζί, η κομμώτρια η Μαρία,
που δυστυχώς για μένα, αγαπούσε τη γεωμετρία.
Και δυστυχώς για μένα, δεν λάτρευε μόνο την ευθεία.
Όταν είδα τον εαυτό μου στο γυαλί,
παραλίγο να πάθω καρδιακή προσβολή.
Πως θα βγω στην αγορά;
Πως θα πάω στη φίλη μου να παίξω χαρτιά;
Τι απελπισία! Τι συμφορά!
Τι θα τα κάνω αυτά τα μαλλιά;
Πολύχρωμο μαντήλι τύλιξα στη κεφαλή
και μονολογώ βράδυ, πρωί:
"Στο κεφάλι μου δεν έχω μυαλό, αλλά ένα κολοκύθι νερουλό"
Αν με δείτε σε κάποια γωνιά, μη βάλετε γέλια δυνατά
ή μη τραβήξετε από το φόβο τα μαλλιά!
Λ.Ρ
Μας συστήθηκαν και οι τρεις γραμμές. Ευθεία, καμπύλη και τεθλασμένη. Μετά τη γνωριμία προσπαθήσαμε να τις μάθουμε και να τις αναγνωρίζουμε. Αχ! αυτή η τεθλασμένη μάς παίδεψε πιο πολύ. Και με το όνομα της αλλά και με τη μορφή της.
-Ακούγοντας την εντολή, βάζω τους μαρκαδόρους στη γραμμή: Τα παιδιά, χωρισμένα σε ομάδες με δέκα μαρκαδόρους η κάθε ομάδα. Γραμμές σχηματίστηκαν πάνω στο τραπέζι, σύμφωνα με το όνομα της καθεμιάς που ακουγόταν.
-Κυρία δεν μπορούμε να φτιάξουμε την καμπύλη με τους μαρκαδόρους, είπε η Κατερίνα και συμφώνησαν όλοι. Στο παιχνίδι λοιπόν μπήκε κάτι άλλο.
-Άφησε το παπούτσι το κορδόνι και βούτηξε στης φαντασίας τα νερά. Τώρα φωνάζει "βοήθεια" από μακριά: Κάθε ομάδα παιδιών παίρνουν από ένα κορδόνι και προσπαθούν, έχοντας ως βάση την καμπύλη να φτιάξουν ότι έχουν συζητήσει.
-Η κιμωλία μου χαράζει την πορεία:Τρεις γραμμές κάτω στο πάτωμα της τάξης. Τις περπατάμε, έχοντας τες, ανάμεσα στα πόδια, δίπλα μας και με ανάποδα βήματα. Περπατώ ελεύθερα στη τάξη και τρέχω σ' αυτήν που θα ακούσω το όνομα της και αντίθετα (η νηπιαγωγός πατάει μία και τα παιδιά την ονομάζουν)
-Το σώμα μπορεί να με βοηθήσει με κάθε γραμμή; Ομάδες παιδιών προσπαθούν να φτιάξουν τις τρεις γραμμές μέσα από συζήτηση και διαφωνία.
-Το ταξίδι μιας αλλιώτικης γραμμής: Τα παιδιά σχηματίζουν μια ευθεία πιασμένα χέρι χέρι. Με την έναρξη μουσικής ξεκινά το ταξίδι. Το παιδί που είναι στην μια άκρη αρχίζει να κινείται ανάμεσα στα άλλα παιδιά και το αποτέλεσμα ένα κουβάρι που δεν έχει τέλος ή αρχή αλλά μας διασκέδασε πολύ!
-Το κουβάρι που του άρεσε να παίζει με τα παιδιά: Τα παιδιά κάθονται σε καρέκλες διασκορπισμένες στο χώρο. Το κουβάρι πηγαίνει από παιδί σε παιδί- το κάθε παιδί πετά το κουβάρι σε όποιο συμμαθητή του θέλει κοντά ή μακριά και τυλίγεται στο πόδι κάθε καρέκλας-κι έτσι σχηματίζεται μια τεθλασμένη γραμμή ή ένα περίεργο σχήμα με ευθείες. Αφού περάσει από όλες τις καρέκλες τα παιδιά με τη σειρά προσπαθούν να περάσουν πάνω ή κάτω από τις μάλλινες ευθείες ¨Κυρία είναι σα Λέιζερ" είπε κάποιο παιδί κι έτσι γίναμε σχεδόν ακροβάτες για να διασχίσουμε τις γραμμές "Λέιζερ" χωρίς να τις ακουμπήσουμε.
και το δύσκολο ακολούθησε αφού έπρεπε να ξανατυλίξουμε το κουβάρι ακολουθώντας την αντίθετη διαδρομή από την αρχική.
-Ήλιε μου βασιλιά, τι σε έχει πιάσει ξαφνικά;Ορίζουμε το κόκκινο χρώμα για την ευθεία, το κίτρινο για την καμπύλη και το πράσινο για την τεθλασμένη. Τα παιδιά αναγνωρίζουν και βάφουν με το ανάλογο χρώμα.
-Τι θα χρειαστώ για να φτιάξω τους αριθμούς που αγαπώ; Τα παιδιά, ανά δύο, διαλέγουν έναν αριθμό από το 1 ως το 9. Τον παρατηρούν και σημειώνουν στον πίνακα τις γραμμές που χρειάζονται για να τον φτιάξουν. Στο τέλος γίνεται επαλήθευση.
-Από τη φράση "παύλα και τελεία" κρατώ μόνο την τελεία και φτιάχνω κάτι που μπορεί να μην είναι ευθεία: Αριστερά στη σελίδα σχεδιάζεται μία γραμμή και το παιδί καλείται να την αναπαράγει στη δεξιά σελίδα. Όχι τόσο εύκολο όσο φαίνεται για αρκετά παιδιά.
-Ως σημείο αναφοράς μια γραμμή και κάνω, ότι έχω φανταστεί: Κάθε παιδί επιλέγει μια γραμμή και δείχνει τη πορεία της με το χέρι. Η νηπιαγωγός τη γράφει με μαρκαδόρο και το παιδί σχεδιάζει και ζωγραφίζει ότι έχει σκεφτεί.
Γραμμές πολλές χορεύουν σε ένα ρυθμό,
μπάλο και καλαματιανό.
Με ευθείες, καμπύλες και τεθλασμένες γραμμές κάνεις όποιο κούρεμα θες.
Δόντια παράξενα και κοφτερά περιμένουν
μία λιχουδιά ή μακαρόνια με κιμά.
Η Ιστορία μιας γραμμής...μετά μουσικής
Νότα ακούει το αυτί και το χέρι ταξιδεύει στο χαρτί,
ακολουθώντας το ντο και το μι.
Ακούγοντας μουσική (εμείς επιλέξαμε από τα Νυχτερινά του Χατζιδάκι) από ένα σημείο ξεκινά μια γραμμή ταξίδι να κάνει πολύ μακρύ πάνω στο άσπρο χαρτί, με λαδοπαστέλ στα χρώματα που μας αρέσουν. Πάνω εκεί ακροβατεί για όσο το τραγούδι ακουστεί και μεταμορφώνεται σε ό,τι το μικρό χέρι ονειρευτεί...
και το άσπρο τυλίχτηκε σε χρώμα ταιριαστό...
Μα η γραμμή μας δε σταμάτησε εκεί...φαντάστηκε, λοιπόν, πως σ' έναν κόσμο αλλιώτικο μπορεί να ζει. Ίσιωσε όλες τις καμπύλες, γέμισε την πλάση με ευθείες.
Ο Ήλιος από στρογγυλός έγινε τριγωνικός κι οι πλανήτες στη σειρά, τετράγωνα, πεντάγωνα, πολύγωνα κανονικά. Τα δαχτυλίδια του Κρόνου πλευρές ενός ρόμβου και το φεγγάρι το χλωμό γωνίες απέκτησε κι αυτό!
Γωνίες και ακμές όλες οι Βουνοκορφές, πουθενά πουθενά δεν υπάρχει κάτι να κυλά. Το Έλατο κουνιέται και λυγά με την καινούρια κορμοστασιά κι η Βελανιδιά απορεί και γελά με της ευθείας γραμμής τη ζαβολιά.
Μπερδεύτηκε και στη θάλασσα η πονηρή γραμμή κι έβαλε το χεράκι της κι εκεί...
Ένας διαφορετικός ήλιος καθρεφτίζεται στα γαλαζοπράσινα νερά και μια παράξενη φάλαινα όλο ξεφυσά και ρωτά δεξιά κι αριστερά: Πού πήγε η καμπύλη μου και όλη μου η χάρη; Τα ψάρια σιωπηλά την κοιτούν και δεν ξέρουν τι να πουν. Κοιτούν κι εκείνα το ένα τ' άλλο γιατί το κακό που βλέπουν είναι πολύ μεγάλο. Μια καμπύλη που χάθηκε στης θάλασσας το βυθό και μια ζαβολιάρικη ευθεία που κάνει βουτιές στον αφρό.
Μια Τρίτη πρωί ζητούσα μια αλλαγή.
Να αγοράσω ένα πουλόβερ μπλε ή ένα παντελόνι κοτλέ;
Μια μπότα μαύρη με χαμηλό τακούνι
ή μια γόβα ψηλή, μη μου τύχει μια επίσκεψη σημαντική;
Είπα εκείνο, είπα το άλλο, ώσπου σκέφτηκα κάτι μεγάλο!
Θα έκανα μία αλλαγή κι αυτή θα ήταν στο μαλλί.
Βρήκα τηλέφωνο, έκλεισα ραντεβού
και βρέθηκα στη Καλλιθέα, στην οδό Αλικαρνασσού.
Εκεί είχε το μαγαζί, η κομμώτρια η Μαρία,
που δυστυχώς για μένα, αγαπούσε τη γεωμετρία.
Και δυστυχώς για μένα, δεν λάτρευε μόνο την ευθεία.
Όταν είδα τον εαυτό μου στο γυαλί,
παραλίγο να πάθω καρδιακή προσβολή.
Πως θα βγω στην αγορά;
Πως θα πάω στη φίλη μου να παίξω χαρτιά;
Τι απελπισία! Τι συμφορά!
Τι θα τα κάνω αυτά τα μαλλιά;
Πολύχρωμο μαντήλι τύλιξα στη κεφαλή
και μονολογώ βράδυ, πρωί:
"Στο κεφάλι μου δεν έχω μυαλό, αλλά ένα κολοκύθι νερουλό"
Αν με δείτε σε κάποια γωνιά, μη βάλετε γέλια δυνατά
ή μη τραβήξετε από το φόβο τα μαλλιά!
Λ.Ρ
Λ.Ρ
