Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΛΟΟΥΝ

Ο φίλος μας ο ΚΛΟΟΥΝ

Ένας κλόουν μια φορά είχε να μας πει πολλά...Πώς περνάει και πως ζει πως είν' όλη του η ζωή!

Είναι η φυσιογνωμία της αποκριάς και όχι μόνο!

Είναι ο διασκεδαστής μικρών μεγάλων!

Είναι μια φυσιογνωμία διφορούμενη!

Είναι μοναχικός...είναι μοναδικός! Τι είναι όμως για τα παιδιά;

Είναι αστείος!

Κάνει αστείες γκριμάτσες για να γελάμε!

Κάνει κόλπα!

Κάνει γκάφες!

Μας διασκεδάζει!

Φοράει αστεία ρούχα και είναι να γελάς!

Τα παιδιά απαντούν στην ερώτηση που θα συναντούσαμε έναν Κλόουν: Στο τσίρκο, σε παιδικό πάρτυ, στα Καρναβάλια, σε παραστάσεις, σε παρελάσεις καρναβαλιών...

Πώς θα το γνωρίσουμε καλύτερα;

Μέσα από ένα παραμύθι:

Το βρήκαμε ΕΔΩ και το διαβάσαμε με τα παιδιά, το παίξαμε, το δραματοποιήσαμε και εκμεταλλευτήκαμε τις δραστηριότητες που προτίνει.

Μέσα από ένα τραγούδι:

Το Χαμόγελο του Κλόουν Γ. Σταυριανού

Το Τραγούδι του Κλόουν Γ. Μαρίνου

Μέσα από την ανάλυση ποιημάτων:

Η ζημιά

(από το βιβλίο της Ειρήνης Γενειατάκη Αρβανιτίδη “Από της Χαράς τη Χώρα”, τεύχος 1)

Παραπάχυν’ ένας κλόουν,

μια φορά καλέ παιδιά

και του ήρθανε τα ρούχα, 

της παράστασης στενά.

Σφίγγει, σφίγγει το ζωνάρι

και τεντώνει τα κουμπιά,

παίρνει φόρα και ορμάει

κι η παράσταση αρχινά.

Με το νούμερο το πρώτο,

κρακ, πετιούνται τα κουμπιά

και του φάνηκε του δόλιου,

η χοντρή του η κοιλιά!

Με το νούμερο το άλλο,

φίλοι μου, τι να σας πω,

σκίστηκε το παντελόνι

και του φάνηκ’ ο ποπός.

Ξεκαρδίστηκαν στα γέλια,

γέροι, νέοι και παιδιά

κι από τη ντροπή του κλόουν

δίαιτ’ αυστηρή αρχινά!

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΛΟΟΥΝ

Είν’ χρωματιστά δίνουν χαρά

μα η λύπη μέσα βαθιά

Είναι λαμπερά, φανταχτερά,

κάνουν τα παιδιά χαμογελαστά

Αυτά τα μάτια τα μικρά

είναι πονεμένα μα και όμορφα

Και ο κλόουν βγαίνει στη σκηνή

τα μάτια κλείνει μια στιγμή

– να ονειρευτεί –

πως κάποτε ήτανε παιδί.

Κι η κιθάρα παίζει θλιβερό σκοπό

στου τσίρκου το ρυθμό

Η τρομπέτα ραγισμένη εκεί κοντά

τον κοιτάζει και γελά

Δεν ξέρει για τα μάτια τα δακρυσμένα

Αυτή τα βλέπει όμορφα, μαγεμένα

Αν ένα δάκρυ όμως κυλήσει

Ο διευθυντής του τσίρκου θα τον απολύσει

Τα παιδιά είν’ η μόνη του παρηγοριά

Με έναν γάτο αγκαλιά ο κλόουν κλαίει μα δε μιλά

Κι ένα άστρο εκεί ψηλά

τον κλόουν βλέπει και δακρύζει σιωπηλά

Το τραγούδι του Κλόουν Γ. Μαρίνου

Δεν έχεις που να κοιμηθείς
δανείσου το παπούτσι μου
δεν έχεις πού να ζεσταθείς
δανείσου την καρδιά μου
Δεν έχεις πού να πιεις νερό
ξεδίψασε στο δάκρυ μου
δεν έχεις πού να ονειρευτείς
δανείσου τα όνειρα μου 

Κρύβω βαθιά στις τσέπες μου
δυο ψίχουλα ψωμί, 
κρύβω τον ήλιο, τα πουλιά
κι ένα άσπρο γιασεμί
Κι όλα θα γίνουν αύριο
καρβέλια, χρώματα
για να χορτάσουν των παιδιών
μάτια και στόματα...

Ο Κλόουν

Ένας κλόουν, κάποτε, ξέφυγε από ένα παραμύθι
στα αστέρια έψαχνε ένα μέρος να κρυφτεί
ένα αγόρι τον ξύπνησε μια νύχτα  απ'την λήθη
Κι από τότε στην φαντασία των παιδιών κατοικεί

Το γέλιο του, το 'κλέψαν ξωτικά
Το κάναν στέμμα της βασίλισσας τους
Το κλάμα του, το πήραν τα παιδιά
Και πότισαν την νύχτα τα όνειρα τους

Ο κλόουν απέμεινε εδώ μοναχός
Να κοιτάζει σιωπηλός, το κενό απ'τον καθρέφτη
Σε λίγο, πεσμένος στο δρόμο, θα χαιρετάει νεκρός
το παιδί που τον είδε να πέφτει

Ένας κλόουν, κάποτε, ξέφυγε από ένα παραμύθι
Στα αστέρια έψαχνε ένα μέρος να κρυφτεί
Ένα αγόρι τον ξύπνησε μια νύχτα απ'την λήθη
Στο τέλος όμως ξαναγύρισε εκεί....

 Χειροκροτήστε Γ. Μαρίνου

Χειροκροτήστε Θεατές τον Κλόουν τον μεγάλο

Χειροκροτήστε φίλοι μου τον Κλόουν τον τρανό

Που περπατά ανάποδα στη γη με τα δυο χέρια

Και με τα δυο τα πόδια του πατάει τον ουρανό

Και υπόταξε τον ουρανό, κι έγινε η γη δική του

Μ’ όπλο την αθωότητα ο Κλόουν την παιδική του...

Μέσα από παιχνίδι και πολλή πολλή μουσική:

- Βάφουμε κόκκινες τις μύτες σαν τον Κλόουν και χορεύουμε στο ρυθμό μιας χαρούμενης μουσικής

"Όσο παίζει η μουσική τρέχω χορεύω εδώ κι εκεί, 

μόλις πάψει η μουσική εκτελώ την εντολή!"

Τα παιδιά στην παύση της μουσικής εκτελούν την εντολή που θα τους δοθεί: Πχ. "Πηδώ στο ένα πόδι, κάνω μια τούμπα, περπατώ σε τεντωμένο σκοινί, κάνω αστείες γκριμάτσες" κοκ.

- Ντύσε τον Κλόουν: Έχουμε κρύψει διάφορα ρούχα του κλόουν (καπέλο, σακάκι, παπούτσι, παντελόνι, τιράντες, κοκ) σε διάφορα σημεία της τάξης να προεξέχουν λίγο και τα παιδιά σε ομάδες καλούνται να τα βρουν και να ντύσουν τον κλόουν τους- που θα είναι ένα παιδί της ομάδας- πιο γρήγορα από τους αντιπάλους τους.

- Σε παραλλαγή το παραπάνω παιχνίδι Ψάξε τα ρούχα του Κλόουν: Απλά ψάχνουν και προσπαθούν να συγκεντρώσουν τα ρούχα του Κλόουν σε ορισμένο χρόνο. Ποιος θα βρει τα πιο πολλά; Ποιος θα κάνει τον πιο σύντομο χρόνο;

- Συναρμολόγησε τον Κλόουν: Τέσσερις κλόουν σε κομμάτια κεφάλι-σώμα-χέρια-πόδια- παπούτσι σκορπίζονται σε διάφορα σημεία της τάξης.Τέσσερα παιδιά καλούνται να συγκεντρώσουν και να συναρμολογήσουν τον Κλόουν τους σωστά και γρήγορα. Ποιος είναι ο πιο γρήγορος;

- Ποιος θα φορέσει γρηγορότερα στους κλόουν τα καπέλα τους; Σε μορφή σκυταλοδρομίας. Τρεις κλόουν περιμένουν το καπέλο τους. Τα παιδιά σε ομάδες παίρνουν ένα καπέλο τη φορά μέσα από ένα καλάθι και τρέχουν μια ορισμένη απόσταση όπου περιμένουν οι κλόουν για να τους φορέσουν τα καπέλα.

- Ποιος θα μείνει χωρίς καπέλο; Στο πάτωμα σκορπισμένα αποκριάτικα καπέλα ένα λιγότερο από τα παιδιά. Τα παιδιά κινούνται ανάμεσα στα καπέλα στο ρυθμό μουσικής. Με την παύση της μουσικής τρέχουν να φορέσουν ένα καπέλο. Όποιος μείνει χωρίς καπέλο βγαίνει από το παιχνίδι. Αφαιρούμε κάθε φορά κι ένα καπέλο μέχρι να μείνει ένα παιδί-Κλόουν νικητής με έπαθλο ένα μπαλόνι ή ό,τι άλλο φαντάζεστε!

- Φτιάξε το πρόσωπο του Κλόουν: Ένα απολαυστικό παιχνίδι που αρέσει στα παιδιά καθώς προκαλεί γέλιο. Με κλειστά τα μάτια προσπαθούν να τοποθετήσουν στο πρόσωπο του Κλόουν τα μάτια, τη μύτη, τα μαλλιά, το στόμα, το καπέλο, το παπιγιόν.

Παίζουμε και με ομοιοκαταληξία:

Φτιάχνουμε αυτοσχέδια δίστιχα. Δίνουμε την αρχή στα παιδιά και βρίσκουν την λέξη που ταιριάζει για να σχηματίσουν ομοιοκαταληξία.

Ένας κλόουν μα ποιος κλόουν; Ένας κλόουν με μύτη αστεία...

κάνει βόλτα στην...πλατεία!

Που γελάει...χωρίς αιτία!

που θα πάει....στα καλλιστεία!

που ήρθε από...άλλη πολιτεία!

που τρώει σοκολάτες στην Ελβετία!

Ένας Κλόουν μα ποιος Κλόουν; Ένας Κλόουν με καπέλο...

που κρατάει...ένα πινέλο!

που φωνάζει όλο ΘΕΛΩ!

που του αρέσει να παίζει...βιολοντσέλο!

που παριστάνει... το μοντέλο!

Ένας Κλόουν μα ποιος Κλόουν; Ένας Κλόουν με στολή φαρδιά, κόκκινο στόμα...

και πεταχτά αυτιά!

και χοντρή κοιλιά!

και μαλλιά πορτοκαλιά!

που αγαπάει τα παιδιά!

που έχει καλή καρδιά! 

που κάνει βόλτα στην ακρογιαλιά!

που του αρέσει η ζαβολιά!

που διασκεδάζει τα παιδιά!

που ζητάει μια λιχουδιά!

που δε βγάζει τσιμουδιά!

που τραγουδάει τσιριχτά!

που του αρέσει η τεμπελιά!

που περπατάει στην αμμουδιά!

Γράμμα σε έναν Κλόουν:

Αποφασίσαμε να γράψουμε γράμμα σε έναν Κλόουν και μέσα από αυτό τα παιδιά να του εκφράσουν τους λόγους που τον αγαπούν, ποιο κόλπο του τους αρέσει περισσότερο και να τον προσκαλέσουμε μια μέρα να μας επισκεφτεί...

Το αποτέλεσμα στόλισε την τάξη μας καθώς τα παιδιά του χάρισαν και κάτι που φαντάστηκαν ότι θα του αρέσει....

Θυμάμαι και επιλέγω:

Οι εικόνες από το ποίημα του Γ.Μαρίνου "Το τραγούδι του κλόουν" έγιναν παιχνίδι. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Μέσα στο καλάθι του κλόουν έβαλαν μόνο τις εικόνες που αναφέρονταν στο ποίημα. Κέρδισε η ομάδα με τον μεγαλύτερο αριθμό σωστών καρτών.

Σου δίνω αυτό για να πω ευχαριστώ:

Σε φύλλο εργασίας, κάθε παιδί τού χάρισε ένα δώρο. Ένα μικρό ευχαριστώ για την προσφορά του, που κυριαρχεί μέσα στο συγκεκριμένο ποίημα.

Είσαι αστείος και σ' αγαπώ κι ας είσαι φτιαγμένος από ένα ρολό.

Κλείνω τα μάτια, σε φαντάζομαι κάποια στιγμή και σε σχεδιάζω στο χαρτί.

Σ' αγαπώ και δεν είναι αστείο, σοβαρολογώ.

Παλιότερες κατασκευές με το ίδιο θέμα

Ο Ασπρόμαυρος Κλόουν

από το ομότιτλο παραμύθι που βρήκαμε ΕΔΩ

"Γέλα παλιάτσο, γελάμε κι εμείς δε σε ρωτάμε τι έχεις να πεις

γέλα στον πόνο και καν' τον γιορτή, γι' αύριο οι πίκρες, σκοτούρες, καημοί!"

ΜΙΑ ΜΑΓΙΣΣΑ...

ΜΙΑ ΜΑΓΙΣΣΑ...

Είναι καλή, είναι κακή και στο παραμύθι δίνει πλοκή.

Με τα κόλπα της τα μαγικά, φέρνει πάνω κάτω όλο τον ντουνιά.

-Ξέρω μάγισσες πολλές, από παραμύθια και από άλλες εποχές: Τα παιδιά θυμούνται και αναφέρουν γνωστές μάγισσες που γνωρίζουν.(τη Φουφήχτρα που καταπίνει τα δάκρυα των παιδιών, τη μάγισσα του καταραμένου δάσους που φτιάχνει φίλτρα, αυτή που μεταμόρφωσε τον πρίγκιπα σε βάτραχο, τη μάγισσα Ανακατωσούρα που επισκέπτεται τη τάξη μας, τη μάγισσα Δικτατορία που δεν αφήνει τους ανθρώπους να μιλήσουν και να τραγουδήσουν, τη μάγισσα στη  μικρή γοργόνα, στη Πεντάμορφη, και στη Χιονάτη)

-Κλείνω τα μάτια και αφήνω τη φαντασία, να της δώσει όνομα και μορφή, χωρίς να χρησιμοποιήσω ούτε μια λέξη μαγική: Τα παιδιά τη βάφτισαν Κακίστρω. Έχει ένα μαγικό ραβδί. Είναι γριά, κακιά, φοράει ένα καπέλο και έχει μαύρα όμορφα μαλλιά. Τα μάτια της είναι καστανά και έχει δόντια δεινοσαύρου. Τα νύχια της είναι βαμμένα μαύρα και τα χείλη της, πότε τα βάφει με μαύρο κραγιόν και πότε με μοβ.

Φίλες έχει τις άλλες μάγισσες και φίλους τους άλλους μάγους.

Τα αγαπημένα της φαγητά είναι ζελές από τα δάκρυα των παιδιών, σούπα με βατράχια, μήλο με σκουλήκια και σούπες με αράχνες.

-Μια βραδιά που κοιμόταν βαθιά, μπήκαμε στο κάστρο της κρυφά.Τι είδαμε εδώ και εκεί, το σχεδιάζουμε  σε ένα χαρτί.

(μαγικό φίλτρο, καζάνι. μήλο δηλητηριασμένο, σκούπα, μαγικό ραβδί,φόρεμα, το φλιτζάνι της, το πιάτο με τη σούπα αράχνης, το καπέλο της, νυχτερίδα και ξύλα για το τζάκι της)

- Ο Μιχάλης στραβοπάτησε ξαφνικά και έπεσε σε ένα έπιπλο παλιό και το κρυφό έγινε φανερό. Η Κακίστρω πετάχτηκε στο πι και φι και εμείς από το φόβο μας κατουρήσαμε το...... Θεέ μου, τι ντροπή!

Η μάγισσα- νηπιαγωγός ζητά από τα παιδιά να μιμηθούν ζώα (φωνητικά ή κινητικά). Τους ζητά να τρέξουν, να ξαπλώσουν ανάσκελα, μπρούμυτα, να περπατήσουν με μεγάλα βήματα, να γίνουν αγάλματα. Όποιο παιδί παραβεί τις εντολές της, το κλείνει στη φυλακή-παρεούλα.

-Διαβάζω για το παράπονο που κρύβει στη καρδιά κι ας βοήθησε κάποτε μεγάλους και παιδιά.

Τα παιδιά τη παραπονιάρα μάγισσα τη βάφτισαν Μπαλαμπούλα και επειδή εκείνη μπορεί να τα κάνει όλα, παίξαμε μαζί της ένα παιχνίδι.

-Αν ήμουν κι εγώ κάτι άλλο στη ζωή, θα σου ζητούσα να μου πραγματοποιήσεις μια ευχή: Στη παρεούλα υπάρχουν εικόνες ανάποδα. Το κάθε παιδί τραβά μια εικόνα και μ' αυτό που τυχαίνει, ζητά το μαγικό από την μάγισσα Μπαλαμπούλα.

Οι άνθρωποι να μη με σκοτώνουν και να τους κάνω να γελάνε, γαργαλώντας τους (αράχνη).

Θέλω να γίνω μια γάτα γιατί είναι γλυκούλες και δεν τις φορτώνουν (γάιδαρος).

Ένα μαγικό φίλτρο για να μην αρρωστήσω ποτέ.(πρόσωπο)

Θέλω να μείνω πάντα μισοφέγγαρο γιατί βαρέθηκα να τρώω, να παχαίνω και μετά να αδυνατίζω.

Οι άλλες μου οι φίλες είναι στη τσάντα του παιδιού και νοιώθω μόνη. Ελευθέρωσε τες.(γόμα)

Να γίνω πάλι παιδί.

Να μου βγάλεις τις ρόδες και να με κάνεις υποβρύχιο(αυτοκίνητο).

Να γίνω ένα δέντρο που να έχω πάντα φύλλα γιατί τον χειμώνα κρυώνω.

Θέλω φτερά για να πετάξω και να γνωρίσω όλο τον κόσμο.(παπούτσια)

Ζήτα από τον αέρα να μη μου πάρει ποτέ τα πέταλα μου.

Πάνω μου, να υπάρχουν πάντα όμορφες ζωγραφιές.(μαυροπίνακας)

Να με κάνεις αετό, για να είμαι βασιλιάς των πουλιών.

Να βρω την οικογένεια μου. (παπάκι)

Κάνε να μη σπάει ποτέ η μύτη μου γιατί δεν μου αρέσει να με ξύνουν.

Θα ήθελα να έχω χέρια και όταν με βλέπουν οι μετεωρολόγοι να τους χαιρετώ (αστέρι)

Δεν θα ήθελα ποτέ να με γεμίσουν με σπανακόρυζο (πιάτο)

Θέλω ανθρώπινη φωνή για να λέω όλα τα αστεία από τα καρναβάλια (μάσκα)

Θέλω να γίνω γίγαντας, για να γνωρίσω τον εγωιστή γίγαντα (παιδί)

Βοηθήσαμε τη Μπαλαμπούλα να  γυρίσει στο κάστρο της.

Πήρε το μαγικό ραβδί και έκανε κατιτί.

Τη φτιάξαμε με χαρτοκοπτική και κολλάζ.

Καλό σεργιάνι, όπου κι αν πας και μας εδώ μη μας ξεχνάς

(ομαδική εργασία με ζωγραφική και κολάζ)

Όλοι μας μες στη ζωή, χρειαστήκαμε μια λέξη μαγική

για να μας βγάλει από μια δύσκολη στιγμή.

Ζήσε στο όνειρο και στο παραμύθι και μαζί με το κουκί και το ρεβίθι, 

μεταμόρφωσε το δικό μου παραμύθι

ΤΡΕΛΟΥΤΣΙΚΗ ΑΠΟΚΡΙΑ

ΤΡΕΛΟΥΤΣΙΚΗ ΑΠΟΚΡΙΑ...

Κλείνω τα μάτια για μια στιγμή και λέω μια λέξη για την Αποκριά που καρτερεί.

(αυτή η λέξη γράφεται στην κατασκευή του κάθε παιδιού και όλες μαζί στολίζουν τη πόρτα της τάξης μας)

Λίγο, λίγο. Κομμάτι, κομμάτι, κάποτε υπήρχε κι αυτή στης ζωής το μονοπάτι.Μια μάσκα πιο παλιά, είχε λόγο να μπει στο πρόσωπο μπροστά. Θάνατος, πόλεμος ή κωμωδία, με δάκρυα πολλά σε μία τραγωδία. Συναισθήματα ξεχείλιζαν από την καρδιά κι ας μην ήτανε Αποκριά.

Ανοίξαμε το σεντούκι της ιστορίας και ανακαλύψαμε τα μυστικά της αποκριάτικης μάσκας που αν μη τι άλλο θεωρείται απαραίτητο αξεσουάρ κάθε αποκριάτικης μεταμφίεσης. Εξερεύνηση λοιπόν στα βάθη του χρόνου κι η μάσκα πρωταγωνιστής...

Από την προσωπίδα των αρχαίων που τη χρησιμοποιούσαν για λατρευτικό σκοπό και προκειμένου να καλοπιάσουν τους Θεούς...

στις μάσκες του θεάτρου...

στις νεκρικές μάσκες...

στα προσωπεία των άλλων λαών από την Αίγυπτο μέχρι την Καρχηδόνα και από το Περού και τους Αβορίγινες μέχρι και την Κίνα...

       

          

     

Επιλογή ελεύθερη των παιδιών το ψηφιδωτό και που θα μπορούσαν να τη φορέσουν αν ζούσαν στα παλιά χρόνια

Κύλησαν τα χρόνια και οι αιώνες...

...και η ιστορία αλλάζει στη Βενετία του Μεσαίωνα. Βενετοί κατασκευαστές συνδέουν τη μάσκα με το διάσημο Καρναβάλι, προσδίδοντάς του ταυτότητα και αλλάζοντας την έννοια του προσωπείου για πάντα...

                   

Ακούσατε! Ακούσατε! Αποκριάτικος χορός το βράδυ στις οκτώ! Αν θέλεις στο κέφι να βρεθείς πάρε χαρτί και μη βιαστείς. Στη μάσκα σου βάλε όποιο σχέδιο φανταστείς, αν θέλεις το βράδυ να φας και να πιεις! (ζωγραφική των παιδιών χωρίς τυπωμένο σχέδιο στο χαρτί)

Μια μάσκα αφηγείται! Μια μάσκα που γελάει, μια μάσκα που κλαίει μια ιστορία μας λέει:

Σειρά μας να φορέσουμε το προσωπείο και να "υποδυθούμε"  έναν ρόλο. Χαρά ή λύπη διαλέγω και μιλώ για κάτι χαρούμενο ή κάτι λυπηρό...

Τα παιδιά φορούν τη μάσκα και αφηγούνται μια αστεία ή μια χαρούμενη προσωπική τους εμπειρία ή φανταστική ιστορία με σκοπό να σκορπίσουν γέλιο στη νομάδα

και αντίστοιχα μια λυπητερή φανταστική ιστορία ή κάτι που τους έχει στενοχωρήσει...

Μια μάσκα που κρατά ένα παιδί γίνεται αυτοσχέδια ιστορία σε μια ανύποπτη στιγμή

(Μάσκες φτιαγμένες με αφρώδη υλικό. Τα παιδιά-πρωταγωνιστές, επιλέγοντας μία, μέσα από ερωτήσεις και φαντασία δημιούργησαν τις δικές τους ιστορίες και με τη δικιά μας συμμετοχή)

- Ο Ουράνης ο γάιδαρος ζούσε σε μια σπηλιά και ένιωθε πολύ μόνος. Έτρωγε χόρτα από το βουνό, αλλά ήθελε ένα αφεντικό. Κάποτε συνάντησε έναν άνθρωπο που του ζήτησε να πάει μαζί του. Ο άνθρωπος του υποσχέθηκε ότι θα τον φροντίζει και θα τον ταΐζει αλλά και κείνος έπρεπε να τον βοηθάει. Ο Ουράνης δέχτηκε, γκάριξε ευχαριστημένος και πήρε τον άνθρωπο στη πλάτη του και έφυγε. 

-Η γάτα η Πονήρω, έκλεβε τα ψάρια από τη κυρά της και πήγαινε και τα έτρωγε μακριά. Μια φορά όμως η κυρά τη πήρε χαμπάρι και τη κυνήγησε με το παπούτσι της.

- Η λαγουδίνα Μαίρη και ο λαγός Αντρέας ζούσαν στο δάσος και έτρωγαν χόρτα και φρούτα. Αυτά όμως δεν τους έφταναν και μπήκαν στο περιβόλι του κυρ- Μήτσου. Ο τελευταίος αποφάσισε να πάρει το όπλο και να ψάξει να τα βρει. Μπαμ το ένα, μπαμ το δεύτερο, πάνε τα λαγούδια. Τα έβαλε στη κατσαρόλα-τραπέζι, έριξε αλάτι και πιπέρι, έβαλε και πολλά κρεμμύδια-τουβλάκια και τα μαγείρεψε. Δάγκωσε το ένα, πεντανόστιμο. Δάγκωσε το δεύτερο, μέλι. 

Και οι ιστορίες συνεχίστηκαν.

Ένας μίμος μα ποιος μίμος...

Με το σώμα, με τα χέρια και με ευκινησία, σου "μιλάω" με τη σιωπή και με τη φαντασία. Με καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω ή από τη αρχή να κινηθώ;

- Η τέχνη της μιμητικής μας μαθαίνει το θέατρο της σιωπής. Γνωρίζουμε τον μίμο, τη μίμηση, την παντομίμα.

- Κάθε παιδί φορά τη μάσκα του και κάνει κάτι και εμείς επαναλαμβάνουμε.

-Μαντεύουμε τι κάνει.

- Τα παιδιά χωρισμένα σε δύο ομάδες. Η νηπιαγωγός- μίμος κάνει αναπαραστάσεις και κάθε ομάδα μαντεύει και αναφέρει τις κινήσεις χρονικά. Η αρχή και το τέλος της μίμησης είναι τα παλαμάκια του μίμου( ακούω,σηκώνω το μωρό, το νανουρίζω και το βάζω στη κούνια ή τρέχω, σκοντάφτω, πέφτω, σκουπίζω τα γόνατα μου και κλαίω). Κερδίζει η ομάδα που έχει πει τη σωστή χρονική εξέλιξη της παντομίμας.

- Κάθε παιδί επιλέγει ένα χέρι και λέει κάτι που να ταιριάζει στην εικόνα που βλέπει.(ατομική εργασία)

Από παιδί αναρωτιόμουν για το δάκρυ που κυλά κάτω από το μάτι. Άραγε τι τον λυπεί; Τι σκέφτεται και τον μελαγχολεί;

- Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν αυτά που κάνει.

- Δεν ξέρει να ζωγραφίσει κάτι άλλο.

- Δεν έρχονται να δούνε την παράσταση.

- Δεν του δίνουν λεφτά.

- Του λείπει κάποιος.

-Δεν τον αγαπούν.

Τώρα έπαψα να αναρωτιέμαι. Ευχαριστώ παιδιά.

Τα κουρέλια έγιναν πολύχρωμη στολή και σταμάτησε να κλαίει το παιδί.

Πετάει ένα πουλί ψηλά στον ουρανό σαν τον χαρταετό.

Ήταν ένα μικρό, μικρούτσικο χαρτί που δεν είχε αποφασίσει τι θα γίνει στη ζωή.

(Ήταν ένα μικρό χαρτάκι- Α.Παρούση, Αλέξης Κυριτσόπουλος)

Στο κάλεσμα του τρέχουν μεγάλοι και μικροί

γιατί το Καρναβάλι είναι για όλους γιορτή.

Είναι δυνατόν να μην είμαι εγώ εκεί;

Σας αφήνω και άργησα πολύ.