ΑΝ.... ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΟΙΤΑΝ.

 ΑΝ.... ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΟΙΤΑΝ.

Αν στο ταξίδι αυτό,

 ανακάλυπτα τον δικό μου πλανήτη

θα ήθελα να βρω...

μ

Αν μπορούσα να τους κλείσω μέσα σε ένα γυαλί 

για να τους θαυμάζω κάθε στιγμή.

Αν στον Άρη δεν ξεχνούσαν ένα φτυάρι...

("Ένα φτυάρι στον Άρη", Ε.Τριβιζάς)

Αν σε κάθε πλανήτη κατοικεί,

εκείνος που με το όνομά του έχει βαφτιστεί.

ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ Η ΠΡΟΦΩΝΗ ΣΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΥΛΗ.

 ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ Η ΠΡΟΦΩΝΗ

 ΣΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΥΛΗ.

Ήρθε πάλι η Προφωνή και την είδε η κυρία Γραμματική.

Κρατώντας το Α και το Ι γέμισε τους δρόμους με κομφετί.

Και την είδε η κυρία Αριθμητική και ήρθε κοντά στη Προφωνή.

Κρατώντας το 3, το 8, είπε να μετρήσει τα βήματα στο χορό.

Και την είδε η κυρία Μουσική και ήρθε κοντά με ντέφι και βιολί.

Γίνεται αυτή η γιορτή χωρίς το σολ, το φα και το μι;

Σκέφτομαι και απαντώ:

"Ποια μάσκα θέλω να φορώ;"

Τι είναι η Αποκριά μέσα από μάτια παιδικά.

Είναι τρέλα, είναι γέλια.

Είναι μπαλόνι που πετά,

 καθώς το χελιδόνι περιμένει τη δική του σειρά.

Είναι το γλειφιτζούρι που κρατά η τρελή Αποκριά.

Είναι το μαγνητάκι στο ψυγείο που περιμένει τον ταραμά,

 όταν τελειώσει η Αποκριά.

Και αν κορωνοϊός μας στρίμωξε έτσι κι αλλιώς 

εμείς φέραμε το καρναβάλι του Ρίο στο δικό μας το σχολείο.

Τρομεροί κουρσάροι  σαλπάρανε με ένα παλιό σαπιοκάραβο

 για μέρη μακρινά να διαδώσουν του καρναβαλιού τη χαρά.

Είναι δυνατόν να λείπει η δική του η μορφή

 απ' αυτή τη τρελή γιορτή;

Κάνε Θεέ μου να βγει ένας ήλιος στο βουνό

 για να πετάξω τον δικό μου χαρταετό.