ΑΧ! ΕΛΛΑΔΑ, Σ'ΑΓΑΠΩ

ΑΧ! ΕΛΛΑΔΑ, Σ'ΑΓΑΠΩ

Φτιάχνω μία καρτ ποστάλ, για της Ελλάδας την ομορφιά,

 να ταξιδέψει σ' όλη τη γη  με τα φτερά του Ερμή.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

ΕΙΝΑΙ:

Θάλασσα και στεριά, στης γης κάποια γωνιά!

Μια βάρκα στ' ανοιχτά, που συναντά ένα ελληνικό καράβι και μαζί του σεργιανά!

 

Μια πράσινη μηλιά, που θαυμάζει από κοντά, του κήπου την ομορφιά!

 

Δεν είναι άσπρα καράβια σαν τα όνειρα μας,

 αλλά πολύχρωμα σαν τα φτερά μας!

 

Η δροσιά του δέντρου, που μου χαρίζει 

και το λουλούδι  στις ρίζες του, που μοσχομυρίζει!

  

Ένα κάστρο ψηλά, που θυμάται τη δόξα την παλιά!

 

Ο ήλιος που χαμογελά και το "καλημέρα" βάλσαμο στην καρδιά!

 

Τα λουλούδια που χορεύουν ταγκό με τον ήλιο τον λαμπερό!

 

Ο κόπος του ψαρά, που ταξιδεύει στ' ανοιχτά, μέχρι την αστροφεγγιά!

 

Ένα ξωκλήσι και μια προσευχή μες στων αγγέλων την ωδή!

 

Ένα σπίτι στην εξοχή, που μέσα του φυλά μια οικογένεια πολυμελή!

 

Ο γλάρος που πετά ψηλά και ακούει των βουνών τα μυστικά!

 

Μια θάλασσα που περιμένει καρτερικά, τον κάμπο να γεμίσει σπαρτά!

 

Το σύμβολο σου σε ένα βουνό, που κυματίζει με καμάρι κρυφό!

 

Ένα νησί στην άκρη του βουνού, που κρυφομιλά με τα κύματα του γιαλού!

 

Το γέλιο το παιδικό, στο χόρτο το νωπό!

 

Η θάλασσα και τα νησιά που στολίζουν εσένα όμορφη Κυρά!

 

Μπορεί ο Θεός να έβαλε γαλάζιο για να κρυφτεί, 

αλλά εγώ Θεέ μου σε βλέπω σ' αυτή τη χώρα τη μικρή!

ΠΩΣ ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΕΙΧΕ ΤΕΛΟΣ ΜΑΥΡΙΔΕΡΟ.

ΠΩΣ ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ

 ΕΙΧΕ ΤΕΛΟΣ ΜΑΥΡΙΔΕΡΟ.

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα φύλλο του φθινοπώρου, που πέρασε πολλά και στο τέλος έγινε μαύρο. Και ζήσαμε εμείς καλά και το φύλλο σε μαύρο χάλι.

-Πως σας φάνηκε;

- Τι ! Μόνο αυτό ήταν;

- Ήταν μικρό.

-Δεν μου άρεσε.

Ο παραμυθάς δεν είχε όρεξη να γράψει άλλο και ζητά από σας να συμπληρώσετε το παραμύθι. Θα χωριστούμε σε ομάδες δύο παραμυθάδων και θα φτιάξουμε τις περιπέτειες του φθινοπωρινού φύλλου.

Κάπως έτσι ξεκίνησε ο αυτοσχεδιασμός και το τέλος του παραμυθιού ήταν ιδέες πολλών.

• Κάθισε σε ένα σύννεφο. Κοίταξε μέσα και είδε ένα βασίλειο. Άνοιξε τη πόρτα και δεν βρήκε κανέναν. Για να μη μείνει μόνο του, έφυγε.
• Έφτασε σε μία πέτρα, που είχε γύρω γύρω θάλασσα. Είδε έναν καρχαρία και φοβήθηκε ότι θα το φάει και έφυγε.
• Έπεσε πάνω σε σκαλοπάτια. Είδε μια γιαγιά, να κρατάει μια σκούπα και κατάλαβε ότι θα το μαζέψει και θα το πετάξει στα σκουπίδια. Έτσι ...
• Κάθισε στο χώμα, αλλά δεν του άρεσε γιατί μπορούσαν οι άνθρωποι να το πατήσουν και να σπάσει.
• Στη πλάτη ενός σαλιγκαριού.Εκείνο όμως ξύπνησε και κουνήθηκε. Το φύλλο τρόμαξε και ...
• Στάθηκε στη πλάτη ενός σκουληκιού. Έφυγε όμως γιατί το σκουλήκι κουνήθηκε και προσπάθησε να το φάει.
• Στη πλάτη ενός λιονταριού. Αυτό ήταν άγριο και το φύλλο τρόμαξε.
• Στη παραλία, πάνω σε έναν κάβουρα. Ο κάβουρας το δάγκωσε με τις δαγκάνες του και το φύλλο πρόλαβε να γλιτώσει.
• Στάθηκε στη πλάτη ενός πουλιού. Αυτό πέταγε όμως ψηλά και το φύλλο φοβόταν τα ύψη.
• Έπεσε στα πόδια μιας αρκούδας. Η αρκούδα το πήρε, επειδή ήθελε να το βάλει στη φωλιά, για να σκεπάσει τα παιδιά της. Αυτό δεν άρεσε στο φύλλο και έφυγε.
• Σε ένα κάστρο που ζούσε ένας δράκος φοβερός. Ο δράκος έβγαζε φωτιές από το στόμα του και το φύλλο φοβήθηκε και έφυγε.

Πως κατέληξε όμως μαύρο;

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΤΕΛΟΣ

• Έφτασε σε ένα σχολείο και ένα παιδί το έβαψε με μαύρη τέμπερα.
• Μαύρισε από τον φόβο του.
• Μαύρισε από τα τόσα ταξίδια του.
• Για να γλυτώσει απ' όλα αυτά, μπήκε μέσα στο χώμα.
• Το έφαγε η αρκούδα και όλα μέσα στη κοιλιά της αρκούδας ήταν μαύρα.
• Πήγε σε ένα χρωματοπωλείο και βούτηξε σε έναν κουβά με μαύρη μπογιά.
• Το έκαψε ο δράκος από το κάστρο.

Μετά απ' όλα αυτά, είναι δυνατόν να μη ζήσεις εσύ καλά,

 όταν ακούς αυτά, από στόματα παιδικά;

ΣΚΥΛΟΥ ΓΑΒΓΙΣΜΑΤΑ, ΚΑΙΡΟΥ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

ΣΚΥΛΟΥ ΓΑΒΓΙΣΜΑΤΑ,

 ΚΑΙΡΟΥ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Ο Σκύλος ο Αζόρ ρώτησε τη ψιψίνα τη Ρορό, αν θα παίξουν κυνηγητό.

Του είπε η Ρορό, κοιτώντας τον ουρανό.

-Δεν μπορώ. Τον βλέπω συννεφιασμένο τον καιρό και η γούνα μου δεν αντέχει  το νερό.

-Βατραχάκο, θα παίξουμε κυνηγητό;

-Α! Δεν μπορώ, είπε κοιτώντας τον ουρανό. Περιμένω τη βροχή, για να χοροπηδήσω στη λίμνη τη ρηχή.

-Αρνάκι μου χνουδωτό, πάμε μια βόλτα στον αγρό;

-Α! Δεν μπορώ, είπε κοιτώντας τον ουρανό. Κάνει παγωνιά και το χιόνι θα’ ναι πυκνό, γι’ αυτό θα πάω στο μαντρί να φυλαχτώ.

Ο Αζόρ έμεινε μόνος στην αυλή κι αναρωτιόταν στον ουρανό τι είχε κρυφτεί.

Για να το βρει, έπιασε του μπαλονιού το σχοινί.

Ανέβηκε ψηλά, ψηλά και κάθισε στα σύννεφα τα απαλά.

Εκεί ρωτώντας δεξιά κι αριστερά, έμαθε για τα φαινόμενα τα καιρικά.

Τώρα περιμένει με υπομονή, τον λαμπερό ήλιο να φανεί. Αν λάμψει εκείνος στον ουρανό, όλοι οι φίλοι του θα ξεπροβάλουν στον αγρό.

Τώρα τον ακούς;

Γαβ, γαβ! Έρχεται βροχή. Βάλε γαλότσες για τη λακκούβα τη ρηχή.

Γαβ, γαβ! Καταιγίδα με κεραυνό. Μη φοβάσαι τη λάμψη που βλέπεις στον ουρανό.

Γαβ, γαβ! Αέρας φυσά δυνατά και ανακάτεψε της Κατερίνας τα μαλλιά.

Γαβ,γαβ! Νάτος ο βασιλιάς του ουρανού και ο άσχημος καιρός πάει αλλού.

Είναι ώρα για παιχνίδι και χαρά και άσε τα καιρικά φαινόμενα να αλλάζουν καθημερινά.

                                                                                                                    Λ.Ρ

Κοιτώντας ψηλά στον ουρανό,

 βλέπω τον Αζόρ και το καιρικό φαινόμενο που προτιμώ.

Γαβ! Γαβ! Περιμένω τους φίλους στον αγρό

 και εσύ στα γυρίσματα του καιρού,

 φρόντισε να έχει λιακάδα στο πρώτο ραντεβού, 

στη καρδιά και στο νου!

Ο ΓΙΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΓΗ

Ο ΓΙΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ

 ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΓΗ

Τι έγινε όταν τα βήματα του Σεισμού,

 ακολούθησαν το ρυθμό του καλαματιανού; πατήστε εδώ

Πριν το σεισμό τα ζώα καταλαβαίνουν το κακό.

Μερικά αφήνουν τη φωλιά και φεύγουν πολύ μακριά.

Άλλα κρύβονται βαθιά και άλλα φωνάζουν δυνατά.

Το τσιφτετέλι ξεκινά και η μάνα Γη τραβάει τα μαλλιά.

ΤΟΝ, ΤΗΝ ΛΕΝΕ...

ΤΟΝ, ΤΗΝ ΛΕΝΕ...

Τον λένε ... και θα φύγει την Τρίτη.

Τον λένε ... και τα τρώει όλα.

Την λένε ... και δεν έχει πάει στην Αθήνα.

Τον λένε ... και έχει έναν φίλο , που τον λένε Φώτη.

Τη λένε ... και δεν της αρέσει η φασαρία.

Τη λένε ... και δεν βγήκε διάλειμμα μία φορά.

Τη λένε ... και θέλει ένα καγκουρό από την Αυστραλία.

Τη λένε ... και αγαπά τη φακή.

Τη λένε ... και έφτιαξε φασόλια στη χύτρα.

Τον λένε ... και είμαστε πολύ καλοί φίλοι.

Τον λένε ... και τον περιμένω στην στάση.

Τον λένε ... και κρατά αναμμένο κερί.

Τον λένε ... και δεν πειράζει που κάνει λάθη.

Τη λένε ... και κοιτά το χελιδόνι.

Τον λένε ... και του αρέσει το σταφύλι.

Τον λένε... και δεν πίνει φρέντο καπουτσίνο.

Τον λένε ... και έκαψε την κατσαρόλα.

Τον λένε ... και πίνει χαμομήλι.

- Βρίσκω το όνομα μέσα στη ρίμα: Οι κάρτες των ονομάτων ανάποδα και τραβιέται μία στη τύχη. Τα παιδιά ακούν τη ρίμα και προσπαθούν να βρουν το όνομα του φίλου τους που ταιριάζει στη ρίμα.

Ο Μίκι , η Μίνι και το όνομα που θα μείνει.

Στολισμένο σε μια γωνιά, 

για να θυμίζει τα βαφτιστικά ή τα χαϊδευτικά.

Άσε τη κυρία να φωνάζει ξανά και ξανά,

εγώ έχω φέρει τα παπούτσια μου τα παλιά.

Μπορεί να μην κάνω ρολόγια σαν τον Νταλί, 

αλλά κοίτα εμένα στο χαρτί!

Τι μου αρέσει ή τι αγαπώ, 

δεν θα διστάσω να το πω.

Αυτός, αυτή είμαι εγώ...

Ο Εμμανουήλ Α Μπακακούλης  έριξε μέσα στη -λίμνη γράμματα της Αλφαβήτας και εμείς του δώσαμε χαρακτηριστικά από το γράμμα που βλέπαμε.

Αν ρωτήσεις στη γειτονιά για τη δική μου αφεντιά, 

θα σου πουν όλοι με μια φωνή, ότι είμαι το καλύτερο παιδί.

Αν ξεχνιέμαι και κάνω καμιά ζαβολιά,

 θα σου πω τα λόγια του Βασίλη ξανά και ξανά:

" Εντάξει κυρία, είμαστε παιδιά"