Η Νατα...Λίνα στο Νηπιαγωγείο: Μαρτίου 2020

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

ΜΥΓΔΑΛΙΑ ΜΟΥ ΜΥΓΔΑΛΙΤΣΑ

Πώς σε θαυμάζω να 'ξερες, γενναία αμυγδαλιά μου θάρρος ποτίζεις και ζωή,

στολίζεις τα όνειρά μου!

Η αμυγδαλιά είναι ένα δέντρο που είναι γνωστό από την αρχαιότητα και φέρει μια ιστορία συνυφασμένη με αυτήν πολλών λαών! Η καταγωγή της είναι από τη Δυτική Ασία, αλλά είναι εξαιρετικά διαδεδομένο και πολλές χώρες και φυσικά στην πατρίδα μας. Ένα δέντρο που θαυμάστηκε, υμνήθηκε, τιμάται και συμβολίζει την ελπίδα...

Ένα ποίημα που μας έκανε εντύπωση και άρεσε ιδιαίτερα στα παιδιά έγινε αφορμή για δραματοποίηση και εικαστικές δραστηριότητες

Η Αμυγδαλιά (Γεώργιος Αθάνας)

Μια μικρή αμυγδαλιά

που δεν πίστευε τη μοίρα,

έβγαλε στην αντηλιά

τους ανθούς της κι είδε γύρα.

Στου βουνού την κορυφή

βλέπει το έλατο, ζηλεύει,

να ξεριζωθεί ποθεί

και κοντά του εκεί ν΄ ανέβει.

Το ΄νοιωσε ο Βοριάς : “Εγώ,

μυγδαλιά μου, να συντράμω

το μεγάλο σου σκοπό!”

είπε και τη ρίχνει χάμω.

- Ανάπτυξη λόγου: Φτιάχνουμε αυτοσχέδιους διαλόγους ανά ζευγάρια μεταξύ της αμυγδαλιάς και του Βοριά πχ.

Α: "Σε παρακαλώ κυρ Βοριά λυπήσου με!"

Β: "Είσαι όμορφη πολύ μικρή μου αμυγδαλιά δε θα πειράξω τα όμορφα λουλούδια σου!"

Α: "Δε σε φοβάμαι, όσο και να φυσάς! Είσαι πιο δυνατός από μένα αλλά δε φοβάμαι!"

Β: "Μη με κάνεις να θυμώσω γιατί θα ρίξω κάτω όλα τα λουλούδια σου και θα σε παγώσω!"

- Βρες την αμυγδαλιά: Εικόνες σκορπισμένες από διάφορα ανθοφόρα δέντρα. Τα παιδιά καλούνται να αναγνωρίσουν και να ξεχωρίσουν τις αμυγδαλιές.

-Το κρυμμένο αμύγδαλο: Παίζεται στην παρεούλα όπως το "που ' ντο που 'ντο το δαχτυλίδι"

-Ποια είναι η αμυγδαλιά; Ένα παιδί βγαίνει από την τάξη. Ορίζουμε ένα παιδί από αυτά που βρίσκονται στην παρεούλα ως αμυγδαλιά . Το παιδί που επιστρέφει πρέπει με ερωτήσεις τύπου "μάντεψε ποιος" να βρει «ποια είναι η Αμυγδαλιά».

-Φτιάχνουμε ρίμες σε ομάδες:

Ξέφυγε ένα αμύγδαλο... και πήγε ένα περίπατο!

Έπεσε ένα μυγδαλάκι... πάνω σε ένα κεφαλάκι!

Η μικρή αμυγδαλιά... τραγουδά με τα πουλιά!

Αμύγδαλα μάζεψα πολλά... και τα πήγα στη μαμά!

Πόσο μου αρέσεις μυγδαλιά... που μου κόπηκε η λαλιά!

Αμύγδαλα πολλά αν τρως...σε φοβάται κι ο γιατρός!

Δε φοβάται το Βοριά...η μικρή αμυγδαλιά!

Ένα αμύγδαλο εδώ, ένα αμύγδαλο εκεί...γέμισε όλη η αυλή!

-Ελεύθερη ζωγραφική με δαχτυλομπογιά και μαρκαδόρο

Ιδέες για ζωγραφική όταν βαριέσαι πολύ...

(σχέδια που έφεραν τα παιδιά στην τάξη)

Η Αμυγδαλιά με μπουκετάκι μπατονέτας μια ιδέα που "κλέψαμε" από το pinterest

Ζωγραφίζοντας το μύθο της Αμυγδαλιάς

"Ελπίδα σπέρνεις στις καρδιές σ’ εκείνες που λυγίζουν
και πως τελειώσαν τα όνειρα νομίζουν και δακρύζουν
φτάνει να ρίξουν μια ματιά σε σένα αγαπημένη
και να αντικρίσουν τη χαρά που είν’ στην καρδιά κρυμμένη..."

Τρίτη 24 Μαρτίου 2020

ΑΣΠΡΗ, ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ, ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

ΑΣΠΡΗ, ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ,

ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Καλώς τον Μάρτη τον Πρωτάρη.

Κάθισε κοντά μας και κοίτα τι κάνουμε για τη δική σου χάρη

Τώρα τελειώνουμε το δέσιμο της κλωστής

και θα σου πούμε ιστορίες της παράδοσης αυτής.

Το λένε Μάρτη ή Μαρτιά και έχει ταξιδέψει σε όλα τα Βαλκάνια, χρόνια πολλά τώρα.

Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» .Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.

Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός – Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

Ο ήλιος το Μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών. Η μαυρίλα όμως σήμαινε και ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα. Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν.

Με το τέλος του Μάρτη το βραχιόλι κρεμιέται σε μια τριανταφυλλιά, για να το πάρει το χελιδόνι για τη φωλιά του. Κρεμιέται σε ένα δέντρο, για να έχει καλή ανθοφορία. Δένεται σε μια στάμνα, για να προστατεύεται το νερό απ' τον ήλιο και να διατηρείται δροσερό. Δένεται στην αναστάσιμη λαμπάδα και καίγεται από το Άγιο Φως. Κρύβεται κάτω από μία πέτρα και την επομένη, αν κοντά υπάρχει ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η σοδειά θα είναι καλή.Τα άκουσε όλα αυτά ο Μάρτης, με υπομονή και ψάχνει την αλήθεια να βρει.

-Αχ! Μάρτη μου καλέ, την αλήθεια τι τη θες;

Το έθιμο δεν έχει πως και γιατί

και είναι όμορφο, όταν συμβαίνει σε κάθε εποχή.

Ξεγέλασμα του καιρού, κάθε έθιμο παλιό,

αλλά στολίζει το καθημερινό.

Ο γάλανθος, το χρώμα της αγνότητας, ακουμπά απαλά

και το κόκκινο απ΄την αγάπη λαμποκοπά!

Όταν θα φύγει ο Μάρτης μακριά σκέφτομαι να...

Ομαδική εργασία, γνωρίζοντας τα επαναλαμβανόμενα σύνολα.
Στης Ρουμανίας τον καιρό, μια φορά κι ένα καιρό

του ήλιου η ομορφιά φυλακίστηκε απ' του δράκου την αναποδιά.

Ένα παληκάρι γενναίο, δυνατό, έδωσε αίμα και ψυχή,

για να ελευθερώσει τον ήλιο απ' τη φυλακή.

Ο Μάρτης, μας βλέπει και χαμογελά και σκέφτεται κρυφά:

-Λέω να μην τους αναγκάσω να κάψουν τα παλούκια, αυτή τη χρονιά.

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ, ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΦΟΡΜΗ...

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ,

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΦΟΡΜΗ...

Ένα παιχνίδι, αφιερωμένο στη σημερινή μέρα. Πρωταγωνιστές τα ίδια τα παιδιά, κάπως αλλιώς. Στη μέση της παρεούλας, τοποθετημένα ανάποδα. Λίγη ζάχαρη στο στόμα, για να είναι τα λόγια γλυκά, για το φίλο , που θα τύχουν. Κάθε παιδί σηκώνει τυχαία το ξυλάκι με τον συμμαθητή του και του λέει κάτι, που θα διώξει μακριά τη σχολική βία και το αρνητικό σχόλιο. Μέσα από ένα καλάθι με διαφορετικά γλειφιτζούρια διαλέγει αυτό, που θα διάλεγε για τον εαυτό του και το προσφέρει, μαζί με όμορφα λόγια, στον φίλο, που έτυχε.

Τα λόγια, σαν φαρμάκι πληγώνουν τη ψυχή

και δεν επουλώνεται η πληγή.

Τα λόγια τα γλυκά τη πλημμυρίζουν χαρά.

Μαθαίνω τις λέξεις αυτές,

που θα κρατήσουν ενωμένα τα κομμάτια στην καρδιά

και θα διώξουν το φόβο μακριά.

Τι κι αν περιμένει λοιπόν στην αυλή, ψάχνοντας μια αφορμή...

έμαθα να σπάω τη σιωπή,

να βοηθώ όποιον στην ανάγκη μου βρεθεί

και να αγαπώ μια διαφορετική ψυχή.

ΠΡΟΦΩΝΗ, ΚΡΕΑΤΙΝΗ, ΜΑΚΑΡΟΝΟΥ

Ήρθε παιδιά το καρναβάλι, γέλια, χαρές και κομφετί

ένας τα βλάχικα θα βάλει κι άλλος μ΄αλεύρι θ' αλειφτεί.

Φτερά στον κόκκορα, από χήνα, θα 'χει ο Γρηγόρης στα μαλλιά,

θα γίνει η Μάρω κολομπίνα κι η Αγνή θα βάλει τραχηλιά.

Χρυσός ο Ρήγας πρώτος, πρώτος, θα σέρνει έναν μανδύα μακρύ

και πίσω ο Γιάννης πιερότος με τη κιθάρα τη μικρή.

Εγώ θα βάλω φουστανέλα κι εσύ θα γίνεις μια γρια

και θα γλεντήσουμε με τρέλα, την όμορφη Αποκριά.

Τι είναι για μένα η Αποκριά;

Θα βρω μια λέξη τόση δα!

( κάθε παιδί αναφέρει μια λέξη, όταν ακούει τη λέξη "Αποκριά". Αυτή γράφεται πάνω σε μία κατασκευή και στολίζει την πόρτα της τάξης όλο το διάστημα του Τριωδίου)