ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ

ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ

Ευλογία του Χριστού, 

φωλιασμένη στα κλαδιά του δέντρου αυτού.

Μάνα και κόρη λικνίζονται στον ελαιώνα 

και ζουν χειμώνες και καλοκαίρια στον αιώνα.

Δέντρο που ο καρπός του ανάβει το καντήλι

 και κυλά τη προσευχή στα χείλη.

Δέντρο που ο καρπός του νοστιμίζει το πιάτο του μεσημεριού,

 είτε του πλούσιου είτε του φτωχού.

Μάνα ελιά, αγκάλιασε τον κόσμο αυτό, 

που παίρνει από σένα απλόχερα το κάθε σου αγαθό.

                                                            Λ.Ρ

Σερβίρω μια νοστιμιά αποφεύγοντας να κάνω λαδιά.

(κολάζ  το φαγητό που επιλέγει κάθε παιδί)

Μπορεί να μας βγήκε το λάδι, αλλά δεν ζωγραφίσαμε τον πίνακα μάνι μάνι.

(πίνακας ζωγραφικός στο καβαλέτο και παρατηρώντας τον πίνακα,

 τα παιδιά διαλέγουν τα χρώματα και προσέχουν τις λεπτομέρειες)

Μέσα στους αιώνες προσφέρει η ελιά

 κι ας μη μπορεί η κοπέλα να συνεχίσει τη σταυροβελονιά.

Πατρόν ατομικών εργασιών:

                                      Άνθρωπος χωρίς υπομονή, λυχνάρι δίχως λάδι

και θα ανάψω το καντήλι γιατί φοβάμαι το σκοτάδι.

ΣΠΟΡΟΣ ΓΗΣ, ΣΠΟΡΟΣ ΖΩΗΣ

ΣΠΟΡΟΣ ΓΗΣ, ΣΠΟΡΟΣ ΖΩΗΣ.

Σκυφτός οργώνει απ' την αυγή, τη μουσκεμένη αφράτη γη,

να δώσει πάλι τα καλά της, ο ζευγολάτης.

Στ' αργά τα βόδια του κοντά, τα σαλαγίζει, τα κεντά

 κι απ' το γεμάτο του αμπάρι φέρνει το στάρι.

Σταυροκοπιέται, τα ευλογά κι απ' το ταγάρι του γοργά

 μέσα στη φούχτα του  το παίρνει και σπέρνει, σπέρνει.

Θεέ μου, ρίζωσε το σπαρτό να απλώσει βεργολύγιστο

 να γίνει θάλασσα χρυσάφι, το υγρό χωράφι.

                                        Χ.Σακελλαρίου

Ένα πουλί ψάχνει σπόρο, όχι στο χώμα το σκαμμένο,

 αλλά στο σώμα του το πουπουλένιο.

Όταν το ελεύθερο παιχνίδι παίρνει από το παραμύθι

 το κουκί και αφήνει το ρεβίθι.

( ένα λουλούδι,παιδιά που χορεύουν, κάστρο με σπαθί, αγόρι, ήλιος,αεροπλάνο)

Όταν η μοναξιά του σκιάχτρου "πέταξε" μακριά, πάνω σε κατάμαυρα φτερά.

Φανταστήκαμε ότι γίναμε γεωργοί και φυτέψαμε σπόρους στη γη. Τι έγιναν όμως οι σπόροι; Οι απαντήσεις του γράφτηκαν στην ατομική εργασία που πήρε χρώμα με ακρυλικό.

Οι υποθέσεις τους:

• Από το σποράκι μου βγήκε ένα λουλούδι.
• Το δικό μου έγινε ένα ωραίο καταπράσινο χορτάρι.
• Το δικό μου το πήρε ο αέρας και το πήγε πάνω σε ένα λασπωμένο σύννεφο. Στο σύννεφο βγήκε ένα λουλούδι.
• Ο αέρας το πήγε σε μια σπηλιά και έκανε παρέα με τις νυχτερίδες.
• Ο αέρας ήταν πολύ δυνατός και το πήγε σε άλλον πλανήτη.Στον Άρη.
• Το σποράκι μου πήγε ψηλά στον ουρανό και έκανε παρέα με τα σύννεφα.
• Το δικό μου πήγε σε ένα σπίτι με μαμάδες και το φυτέψανε ξανά.
• Το σποράκι πήγε με τον αέρα σε άλλη χώρα, στην Αγγλία.
• Το δικό μου πήγε στο δάσος. Έμεινε πάνω στα κλαδιά του δέντρου και μετά το βρήκε ένα πουλάκι και το έφαγε.

Μετά διαβάσαμε το παραμύθι " Το σποράκι ταξιδεύει", που μας έδωσε την ιδέα για αυτή τη δραστηριότητα.

Στο ταξίδι αυτό το μαγικό, μη με ξεχάσεις σε παρακαλώ!

Σε έριξα στη γη, κάνοντας μια προσευχή.

Πατρόν ατομικών εργασιών:

Μια αγάπη διαφορετική, 

που μεγαλώνει με το  χώμα και τη βροχή!

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ...

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ...

έξη νεογέννητα μωρά κουρνιάζουν στου χειμώνα την αγκαλιά.

Το ένα χαμογελαστό, ζητά μόνο το κρύο γάλα στο μπιμπερό.

(στολισμός τζαμιών)

Το άλλο δεν ζητά πολλά. 

Κάπου κάπου, μια αγκαλιά και τη πιπίλα του για συντροφιά.

Το τρίτο χαίρεται και γελά, γιατί του 'ταξε παγωτό η παγωνιά.

Το τέταρτο κουράστηκε απ' όλα αυτά 

και ζητά να χωθεί στου ύπνου την αγκαλιά.

Αχ! Κι αυτό το πέμπτο το μωρό, το κλάμα το 'χει στο λεπτό.

Χατίρι αν δεν του γίνει, αρχίζει να κλαίει, να κλωτσά, 

μέχρι το χατίρι να πάρει σάρκα και οστά.

Το έκτο το πιο βολικό, κοιτά τα αδέλφια του σκεφτικό.

Δεν κλαίει, δεν ζητά και καμιά φορά ο χειμώνας το ξεχνά.

Του αρέσει να χαζεύει έξω από το παράθυρο του σπιτιού,

 τη θαλπωρή του αναμμένου τζακιού.

Του αρέσει να κρυφακούει παραμύθια απ' τη γιαγιά

 και να βλέπει τις γάτες να χουχουλιάζουν στη φλοκάτη τη παλιά.

Όταν βαρεθεί να κρυφοκοιτά, αρχίζει το μπουσούλημα για μονοπάτια μακρινά.

Στο δικό του σπιτικό, που είναι σε ένα δάσος πυκνό.

Φωλιάζει στου έλατου το κλαριά,κοντά στη δικιά του Χιονομαμά.

Πάνω εκεί , θα μεγαλώσει, θα γίνει νιφάδα σιωπηλή,

 μέχρι το χελιδόνι να του ζητήσει μια θέση στη πράσινη γραμμή.

Ξεκουράσου μωρό μου, πάνω στα κλαριά 

και δες όνειρο γλυκό στη χειμωνιάτικη βραδιά!

                                                                    Λ.Ρ

ΠΕΣΕ ΜΗΛΟ ΝΑ ΣΕ ΦΑΩ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΦΡΟΥΤΑ ΕΓΩ ΜΙΛΑΩ!

ΠΕΣΕ ΜΗΛΟ ΝΑ ΣΕ ΦΑΩ,

 ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΦΡΟΥΤΑ ΕΓΩ ΜΙΛΑΩ!

Στη κουζίνα του σπιτιού, η γιαγιά η Κατερινιώ θέλει να φτιάξει κάτι φθινοπωρινό.

Βουνό η ζάχαρη περιμένει υπομονετικά και χαζεύει τα γυάλινα βάζα τα αδειανά.

Τα βλέπει και μονολογεί:

Μαρμελάδα στο βάζο αυτό, με ψωμί και βούτυρο για πρωινό.

Σ'αυτό θα βάλω γλυκό του κουταλιού, 

για να γλυκάνω τα χείλη του μικρού μου εγγονού.

Κομπόστα εδώ, που αρέσει στη φίλη μου τη Μαριγώ.

Α!Κι εδώ θα φτιάξω ρόδι ποτό για τον μονάκριβο μου γιο.

Αυτά σκέφτεται και μιλά και "ζώνεται" στη μέση τη ποδιά.

Γιαγιά, για να μη τα μπερδέψεις ξανά, σου γράψαμε ετικέτες εδώ να!

Βάλε τα γυαλιά για να τις κολλήσεις σωστά.

Θυμάσαι τι έγινε τη προηγούμενη φορά;

Αντί για ρόδι ποτό, φωνάξαμε από την πόλη τον γιατρό.

Και του χρόνου , γιαγιά Κατερινιώ.

Να είσαι καλά και να μας γλυκάνεις μέσα στου φθινοπώρου τη σιγαλιά.

                                                                                                              Λ.Ρ

Πατρόν ατομικής εργασίας:

Τα φρούτα με ζελατίνη, σαν βιτρό,

μόνο που δεν είναι για φαγητό.

Όταν το "θέλω" συναντάει το "προσπαθώ"

 και η μηλιά κρατά στα χέρια της ένα αστέρι από τον ουρανό.

(παραμύθι "το αστέρι της μηλιάς", σε ομαδική εργασία)

ΣΑΒΒΑΤΟ, 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

ΣΑΒΒΑΤΟ, 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.

Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

- Στο κελί η δημοκρατία, ζητά την ελευθερία: Μέσα στο "κελί" υπάρχουν λέξεις πολλές που αρχίζουν από Δ. Το παιδί, με ένα φακό προσπαθεί να βρει τη λέξη "δημοκρατία" με ταύτιση και να την "ελευθερώσει", βγάζοντας την έξω.

-Ακούσαμε το τραγούδι του Μάνου Λοίζου "Καλημέρα, ήλιε ,καλημέρα". Το διαβάσαμε και ζητήθηκε από τα παιδιά, να μας πουν για το θέμα του τραγουδιού. 

Είπαν:

Είναι ένας ήλιος που κάνει ζέστη και προστατεύει τον φίλο.

Σε όλον τον κόσμο, όταν ξυπνά ο ήλιος, λέει καλημέρα.

Έχουμε έναν ήλιο, που είναι στην καρδιά μας.

Γράφτηκε ένα ποίημα πάνω στο τραγούδι αυτό, για να μπορέσουν τα παιδιά να το καταλάβουν. Μετά, το ποίημα πήρε μορφή από τα παιδιά.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΗΛΙΕ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ.

Ένας ήλιος αδύνατος, χλωμός, σε ένα κελί κλεισμένος, 

σκέφτεται και προσπαθεί τη λευτεριά ξανά να βρει.

Ενώθηκαν μικροί, μεγάλοι, σαν τυφώνας, σαν ανεμοζάλη

και έσπασαν τα δεσμά, που κρατούσαν τον ήλιο, για χρόνια εφτά.

Τώρα εκείνος χορεύει και γελά πάνω στο νταούλι, πάνω στο ζουρνά.

Τον τρέλανε η παιδική φωνή και ένας φίλος, που με τον αδελφό του συζητεί.

Γυρνάει τώρα σε κάθε γειτονιά και λέει το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά.

Τον ακούει και η ροδιά και γεμίζει με καρπούς τα γυμνά της κλαριά.

Τον ακούει και η ελπίδα να τραγουδά και δίνει το χρώμα το πράσινο σε μια παιδική αγκαλιά.

Και στης Μυρσίνης τη ποδιά, αφήνει τη Παναγιά, για να την έχει πάντα καλά.

Γελάει ο ήλιος και χορεύει πάνω στις στέγες, μέσα στις καρδιές. 

για να μυρίσει ελευθεριά, όπου και αν εσύ τη θες.

- Καλημέρα ήλιε μου δυνατέ!

- Καλημέρα και σε σένα αδελφέ!

Το κελί είναι γκρίζο και μουντό, γιατί τώρα ο ήλιος χορεύει στον δικό του σκοπό.

                                                                                                                      Λ.Ρ

Ο ήλιος χλωμός μέσα στο κελί και η Μυρσίνη που δεν μπορεί άλλο έτσι να ζει.

Η ξερή ροδιά την Άνοιξη καρτερεί και ένα παιδί θλιμμένο στην αυλή.

Όλοι μαζί αποφασίζουν μετά από χρόνια εφτά, να σπάσουν του ήλιου τα δεσμά.

Τώρα εκείνος, όλο χαρά ,χορεύει με το νταούλι και τον ζουρνά.

Χαρίζει το κόκκινο στη ροδιά και ανθίζουν τα ξερά της κλαδιά.

Χαρίζει το πράσινο σε ένα παιδί και τη Παναγία στη Μυρσίνη, για να χαρεί.

Τον κρατούν όλοι μέσα στην αγκαλιά και εκείνος ζεσταίνει κάθε καρδιά.

 

Καλημέρα ήλιε δυνατέ!

Καλημέρα και σε σένα αδελφέ!

Όταν σε μια πολιτεία τραγουδά η δημοκρατία.

(Η δημοκρατία είναι ζωγραφισμένη με βρεγμένη κιμωλία)

Θέλω και ζητώ, δικαίωμα αναφαίρετο, γνωστό.

(αν ήμουν εκείνη τη χρονιά, που έγιναν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τι θα ζητούσα...)

Λίγα λουλούδια και ένα δάκρυ, όταν θυμάμαι από τότε κάτι.

Πατρόν ατομικών εργασιών:

Καλημέρα, ήλιε, καλημέρα!

(ομαδική εργασία)