και μοσχοβόλησε η πλάση χίλια μύρα.
δάκρυ δεν κάνει να κυλήσει αυτή τη μέρα.
πείτε ευχές, μύριες ευχές για τη μητέρα.
Ανώνυμος
-"Κλέψαμε" το Μ από τη μαμά Μυρσίνη, που τίποτα στη τύχη δεν αφήνει:
-Παίξαμε με το γράμμα Μ, μ:Το βρήκαμε μέσα στη τάξη. Διαβάζαμε τους στίχους που είχαν τις συλλαβές και κάθε παιδί σχημάτιζε τη συλλαβή, και συμπλήρωνε τη ρίμα.
Βρήκαμε λέξεις από Μ, οι οποίες έγιναν ρίμες και τις αφιερώσαμε στη μαμά.
Το Μ έφυγε από...
τα μαλλιά και πήγε στη μαμά, που ήταν στη δουλειά.
τον μεζέ και η μαμά έμεινε νηστική, μόνο με καφέ.
την μπάλα και η μαμά ήπιε ένα ποτήρι γάλα.
το μύδι και η μαμά το έφτιαξε με το κρεμμύδι.
το μανταλάκι και η μαμά το άφησε σε ένα παγκάκι.
το μυρμήγκι και η μαμά έφτιαξε τζατζίκι.
το μήλο και η μαμά έδωσε ξύλο.
τα μακαρόνια και η μαμά σιδέρωσε τα παντελόνια.
την μαρμελάδα και η μαμά έφτιαξε φασολάδα και άπλωσε τη μπουγάδα πάνω στη καμινάδα.
τη μαστίχα και κόλλησε στης μαμάς τη τρίχα.
την μέντα και η μαμά έβαλε στο κρουασάν μερέντα.
την μαγιά και η μαμά έβγαλε από το μπλουζάκι τη βρωμιά.
το μάτι και η μαμά πήγε στο κρεβάτι.
το μέλι και η μαμά βρήκε ένα μπιζέλι.
τη μύτη και η μαμά πήγε ένα ταξίδι στη Κρήτη.
-Το Μ έγινε εξώφυλλο σε ένα βιβλίο, εικονογραφημένο από τα παιδιά.
Και απλώθηκε σε έναν ουρανό, που ήταν φτιαγμένος μόνο για δυο.
Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την ενότητα, επιστρέψαμε το Μ στη μαμά και ρωτήσαμε τι είναι για τον καθένα η μαμά.
Είσαι για μένα μαμά...
Μαμά σε αγαπώ γιατί.... με μια απάντηση παιδική!
( δουλεμένη η εργασία με νερομπογιές)
Καιρικό φαινόμενο η μαμά... μιλώ υποθετικά.
Ένα ποίημα για τη δική σου ομορφιά,
κλεισμένα σε μία κάρτα και σε μερικά τριαντάφυλλα λευκά.
Προτεινόμενα φύλλα εργασίας:
Πατρόν κατασκευών:
Όπως το λουλούδι ζητά χώμα και νερό,
έτσι κι εγώ ζητώ εσένα στον κόσμο αυτό.
( κάτι μικρό για κάτι μεγάλο)
Τα ζουζούνια στην κουζίνα μαζευτήκανε ντουζίνα.
Ζίου, ζου ζουζουνίζουν τη ζωίτσα τη ζαλίζουν.
Η Ζωίτσα νευριάζει κι ύστερα τα κατσαδιάζει:
"Ζουζουνάκια πάρτε δρόμο, θα καλέσω αστυνόμο!"
Τα ζουζούνια φοβηθήκαν, γρήγορα απ' το σπίτι βγήκαν.
Ι. Τζήκας- Β. Κωστοπούλου.
Σε κάδρο μεγάλο τα στολίζει, τα κοιτά και "ζουζουνίζει".
Τη συλλογή του θαυμάζει και καμαρώνει,
σαν πολύχρωμο μπαλόνι φουσκώνει.
(ομαδική εργασία)
Στο ανθοκήπι του σπιτιού σκαρφαλώνει στον μίσχο του λουλουδιού.
Στα κόκκινα ντυμένη, μικροσκοπική και λατρεμένη.
-Φέγγε μου γλυκά το βράδυ, για να βλέπω στο σκοτάδι!
Το φεγγάρι όμως, στον ύπνο τον βαθύ, δεν ακούει τα λόγια απ' το μικρό παιδί.
Εκείνες το βλέπουν και ακούν, το χορό τους ξεκινούν.
Γεμίζουν την ήρεμη βραδιά με φωτάκια τόσο δα!
