ΠΟΙΟ, ΠΟΙΟ, ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

 ΠΟΙΟ, ΠΟΙΟ,

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

Μεγάλο ή μικρό

μια ζωή το κουβαλώ.

Άλλοι το διάλεξαν για με

όταν με έντυσαν

στα ροζ ή στα μπλε.

Σαν πούπουλο ελαφρύ,

δεν το βλέπω πουθενά

μα αν ο ήχος του περάσει απ' τ' αυτιά

γυρνάω χωρίς καθυστέρηση καμμιά.

Ποιο είμαι;

Με αυτό το αίνιγμα ξεκινήσαμε και οι απαντήσεις ήταν πολλές μα καμία η απάντηση στο αίνιγμα. Ξαφνικά άκουσαν γρήγορα το όνομά τους και όλα γύρισαν να δουν τι συμβαίνει και η απάντηση στο αίνιγμα δόθηκε.

Πως και που πήρα το 'όνομα μου; Ποιος μου το έδωσε;

Γράψαμε μια λίστα με τις απαντήσεις και είπαμε να "βαφτίσουμε" μέσα στη τάξη τη κούκλα μας, που τη φωνάζαμε ακόμα "μωρό".

 Ο Γρηγόρης μας πήρε τηλέφωνο και μας κάλεσε στο "μυστήριο".

Έτοιμα τα πάντα για το "μυστήριο"

Η μαμά και ο μπαμπάς αριστερά. Ο νονός και η νονά δεξιά.

Το όνομα αυτής Ευαγγελία.

Ευλογημένο και λαδωμένο μπαίνει τρεις φορές στη "κολυμπήθρα".

Οι νονοί τη σκουπίζουν και τη ντύνουν.

           

Οι μετάνοιες των γονιών για να πάρουν το παιδί από τους νονούς.

Οι μπομπονιέρες

Οι ευχές και το μοίρασμα τους.

Φυσικά κι εμείς δεν πήγαμε με άδεια χέρια. Πήραμε το κατιτί μας και πήγαμε  στη βάφτιση.

Γέμισε το δωμάτιο του μωρού με κουδουνίστρα.

Ούτε μία κουβαρίστρα.

Πως θα πλέξει η γιαγιά ζακετάκι ζεστό

 για τον κρύο καιρό;

Σε ποια εκκλησία βαφτίστηκε το μωρό; Σε κείνη που το όνομα της έχει το όνομα κάθε παιδιού.

(τρεις εικόνες αγίων στο τραπέζι και κάθε παιδί διαλέγει τον Άγιο του σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά που ακούει και παρατηρεί.)

Σε εκκλησίτσα θολωτή το όνομά μου έχει κρυφτεί

καθώς στο μανουάλι αχνοφέγγει το κερί!

Μια νεράιδα γλυκιά μάς πλησίασε εκείνη τη βραδιά

και έδωσε φως και μια ευχή: "Να είμαστε πάντα γεροί"

Κουράστηκαν τα ονόματα σε όλο αυτό τον πανικό

 και είπαν να κάνουν κάτι πονηρό

Πήραν στα κρυφά της νεράιδας το ραβδί 

και είπαν "άμπρα κατάμπρα ντιλι ντιλι ντι".

Μεταμορφώθηκαν σε ότι τους ήρθε στη κεφαλή

και άντε κάθε παιδί να το βρει!

Το όνομα μου;

Είναι νότες σε πλήκτρα λευκά και ακούγεται στη γειτονιά.

Είναι μια ρίζα στου δέντρου την αρχή και ζητά νερό και γη.

Όπως και να το δεις, είναι ελαφρύ πολύ και το κουβαλάς μια ζωή!

 

ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ 

Τι να φοβάται άραγε ένα μικρό σχολειό τις τιμωρίες, το δάσκαλο τα δε θέλω δεν μπορώ; 

Ένα παραμύθι με προεκτάσεις...

  Αφού ξεπεράσαμε τους φόβους μας και είδαμε ότι το σχολείο μπορεί να γίνει διασκεδαστικό, καταγράψαμε όλα όσα θα θέλαμε να κάνουμε ώστε να είναι η μέρα μας δημιουργική και διασκεδαστική. Φτιάξαμε τον κατάλογο της ιδανικής χρονιάς και στη συνέχεια διώξαμε τα "δε θέλω" μας και τα "δεν μπορώ", αφήσαμε έξω από το σχολείο τα κλάματα και τις γκρίνιες και  μπήκαμε στη θέση του σχολείου μας. Αλήθεια μήπως το σχολείο έχει και αυτό τους δικούς του φόβους; και ποιοι είναι αυτοί;

Τα παιδιά έδωσαν τη δική τους εκδοχή. Κάθε παιδί γίνεται το σχολείο και οι υπόλοιποι τριγύρω του του τραγουδούν. "Μικρό σχολείο, μικρό σχολειό τι σε φοβίζει να το διώξω μπορώ..."

Το παιδί-σχολείο λέει το φόβο του

- Να με βρωμίζουν

- Να μουτζουρώνουν τους τοίχους μου

- Να χαλούν τα παιχνίδια μου

- Να πετούν σκουπίδια παντού

- Τις τσιρίδες και τις φωνές

- Να ανακατεύουν τα πάντα

- Να με γκρεμίζουν και να με καταστρέφουν

- Να ξεχαρβαλώνουν τα θρανία μου και τις καρέκλες

- Τους καβγάδες, κοκ

Στη συνέχεια ζωγραφίζουν αυτούς τους φόβους

 

Κατόπιν τα παιδιά εκφράζουν ποια πράγματα θα έκαναν το σχολείο μας χαρούμενο

- Να το αγαπούν

- Να το φροντίζουν

- Να το στολίζουν με ζωγραφιές

- Να το κρατούν καθαρό

- Να το περιποιούνται

- Να του λένε τραγούδια

- Να μην καταστρέφουν τα παιχνίδια και τα έπιπλα του

- Να το γεμίζουν χαμόγελα

και όλα αυτά τα κλείνουμε σε μικρά λουλούδια

 

Μικρό σχολείο μη στενοχωριέσαι πια οι μικροί μαθητές σου το μάθαν καλά

Ένα χαμόγελο και μια "Καλημέρα" το φόβο σου διώχνει πέρα ως πέρα!  

 

   

ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Τ' ΑΝΟΙΚΤΟ;

 ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Τ' ΑΝΟΙΚΤΟ;

 Το ρακούν του δάσους το μικρό, αρνιόταν καθημερινά να πάει στο σχολειό.

Τα "θέλω " του πολλά και δεν ήθελε να αφήσει τη μαμά.

Γκρίνιαζε βράδυ πρωί και τι να κάνει η μάνα η καψερή;

Επινόησε το μαγικό φιλί μες στη παλάμη του τη μικρή.

Ένα φιλί, που απ' το χέρι καταλήγει στη καρδιά και

κάνει πιο εύκολη τη μοναξιά!

Με τον Τσέστερ που ήταν πρωταγωνιστής στο παραμύθι "Το μαγικό φιλί" ξεκίνησαν οι πρώτες μέρες προσαρμογής και γνωριμίας.

Στο δάκρυ που κυλά 

φυλαχτό και παρηγοριά το φιλί απ' τη μαμά.

Η κουκουβάγια με το φεγγάρι συντροφιά

 περιμένει στο κλαδί τα μικρά.

Τελικά έκανες φίλους πολλούς 

και βλέπω σκέφτηκες πολλά παιχνίδια μ' αυτούς.

(Βρίσκουμε ζώα του δάσους και τα παιδιά απαντούν στην ερώτηση

 "Τι θα μπορούσε να κάνει ο Τσέστερ με το καθένα;")

Το ελεφαντάκι απ' τη ζούγκλα τη πυκνή

 αφήνει μπαλόνια χρωματιστά για να πει από κει

ότι "όλα πάνε καλά στου σχολείου την αγκαλιά"

Απαντώντας στο "γιατί" ανεβαίνω σκαλί σκαλί !

Από του σχολείου τη θαλπωρή στου ουρανού τη κορυφή.

Ο Τσέστερ είχε στη παλάμη του το μαγικό φιλί.

ΚΙ εσύ "Κυρία" σε κάθε γωνιά της γης

 κλείσε στη παλάμη σου αποθέματα υπομονής.

Καλή αρχή!

 

 ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ

Μιας τσάντας σχολικής ο τρελός χορός έγινε δώρο Καλωσορίσματος

Δεν κουβαλά φιλιά κι αγκαλιές ούτε μάσκες χειρουργικές
 κουβαλά ευχές και δωράκια που θα γεμίσουν χαμόγελα τα παιδικά χειλάκια!

Η πρώτη βδομάδα κύλησε και πήρε μαζί της τις πρώτες ανασφάλειες και δισταγμούς, τους πρώτους φόβους. Παίξαμε, γελάσαμε, ζοριστήκαμε ή και όχι με το νέο αξεσουάρ μας, μιλήσαμε πολύ για ιούς και κανόνες υγιεινής και διαβάζοντας το όμορφο ποίημα της Λίνας για τον τρελό χορό μιας τσάντας σκεφτήκαμε τι θα θέλαμε να έχει η δική μας τσάντα μέσα...

Εμείς την κάναμε κάπως διαφορετική από όλα αυτά που πίστευαν τα παιδιά.Ρίξαμε μέσα λίγη φαντασία και κάποια πραγματάκια που λατρεύουν τα παιδιά. Σοκολατένιες λιχουδιές, χρώματα και παιχνίδια...γιατί το σχολείο πάνω και πέρα απ' όλα πρέπει να είναι διασκέδαση και δημιουργία! Δεν συμφωνείτε;

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΣΑΝΤΑΣ

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΣΑΝΤΑΣ

Μια φορά, στου Σεπτέμβρη τη γειτονιά, συνέβη κάτι παράξενο στης τσάντας την απλωσιά. 

Τι; πάτησε εδώ