ΑΓΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΚΥΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ ΤΑ ΝΕΡΑ

ΑΓΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΚΥΛΑ 

ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ ΤΑ ΝΕΡΑ

Απόψε θα ξυπνήσουνε πελάη, βουνά και κάμποι

κι απ' αγιοκέρια, η εκκλησιά γιορταστικά θα λάμπει.

Μια καλοσύνη θ' απλωθεί στη γη παντοτινή

και θ' αντηχήσουν ψαλμουδίες αγγέλων, οι ουρανοί.

Απόψε θά 'ναι ξάγρυπνες όλου του κόσμου οι μάνες 

σα θ'αντηχήσουν ξαφνικά χαρμόσυνα οι καμπάνες,

γιατί μια μάνα ξάγρυπνη σε μια έρημη σπηλιά 

γεννάει τον ταπεινότερο του κόσμου βασιλιά.

                                                  Χ.Σακελλαρίου

Ζωγραφίζοντας το περίγραμμα με τέμπερα,

η γέννηση του βασιλιά παίρνει σάρκα και οστά.

Περνώντας με μαρκαδόρο τη γραμμή,

 ο άγγελος ψέλνει  το "ωσαννά" πάνω στη γη.

Δεν ξέρω τι να καμαρώσω στου δέντρου τα κλαδιά!

Πως χωράει στο πράσινο τόση περίσσια ομορφιά;

(ατομική εργασία και ομαδική)

Χριστού ψωμί, χρυσή ευχή!

Ομαδική εργασία. Τα παιδιά διάλεξαν ως θέμα το σχολείο μας.

Με ένα τρίγωνο και με όλα τα παιδιά, θα ξεχυθούμε στου κόσμου τη γειτονιά.

(συμπληρώνουν την εικόνα και ολοκληρώνεται η ομαδική)

Όσες ευχές χωράνε μέσα σε ένα χαρτί, 

άλλες τόσες ας φτάσουν στο σπιτικό σας,

 σταλμένες από μία παιδική ψυχή.

Ένα καράβι ανοίγει πανιά

 και το πλήρωμα του εύχεται "Να είστε πάντα καλά"

H επιθυμία ενός μικρού ταξίδεψε στο γαλάζιο του ουρανού.

Ελάτε κι εσείς κοντά μας σ' αυτή τη γιορτή, μ'αυτή τη γεύση τη λαχταριστή!

Αλεξανδρινό, γκι ή ου, δεν έχει σημασία, 

αν απλωθεί το μήνυμα της αγάπης παντού!

Μοίρασε αγάπη και χαρά κι ας τον πλήγωναν με λόγια σκληρά!

Δώδεκα μέρες ζαβολιά και η φαντασία, τους πλάθει και τους χαιρετά.

Ο Τηγάνας χτυπάει τα χέρια- τηγάνια και τρομάζει τον κόσμο.

Ο Λεπτούλης-Αστειούλης όπου βρεθεί τσιμπά τους ανθρώπους.

Ο Βελόνας μπαίνει σε κάθε τρύπα και κάτω από τις πόρτες.

Ο Λυκόπικλος προτιμά τις πίκλες με χοιρινό ή τις πίκλες με κοτόπουλο.

Ο Τρικλοπόδης πετάει μπανανόφλουδες στο δρόμο για να γλιστρήσουν οι άνθρωποι και

ο Δοντιάρης τρομάζει τον κόσμο, καθώς γελά και δείχνει τα δόντια του.

Από τα χέρια ενός μεγάλου για τη καρδιά ενός παιδιού.

Απόψε που η φωτιά θα καίει στο τζάκι 

και παντού η ζέστη θα απλωθεί

 αγκάλιασε  ένα πεντάφτωχο παιδάκι

 που ψάχνει μια γωνιά να ζεσταθεί.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΠΕΦΤΕΙ Η ΒΡΟΧΗ...

ΠΕΦΤΕΙ Η ΒΡΟΧΗ...

Πέφτει η σταγόνα στο ποτήρι για να δροσίσει τα διψασμένα χείλη.

Πέφτει η σταγόνα μέσα στην αυλή, για να ποτίσει τον θαμμένο σπόρο στη γη.

Από της θάλασσας την απεραντοσύνη, γεννιέται μια μικρή που ξέρει να δίνει.

Μικρή και διαφανή, κρατά στα χέρια της όλη τη γη.

- Από τη λέξη, στη πρόταση και... Διαβάσαμε το παραμύθι "Η πινεζοβροχή". Έγινε επιλογή λέξεων. Μια ομάδα δύο παιδιών, στη τύχη τράβηξαν μία λέξη. Σχηματίστηκε από τα παιδιά μία πρόταση, σχετική με το παραμύθι που διαβάστηκε. Η πρόταση εικονογραφήθηκε και η ομαδική ολοκληρώθηκε.

Οι προτάσεις ήταν:

Πέφτουν οι πινέζες από τον ουρανό.

Το μπαλόνι, όταν άρχισε η πινεζοβροχή, έτρεξε να μαζέψει τα ρούχα.

Όταν άρχισε η βροχή, τα μπαλόνια έτρεξαν από δω και από κει φοβισμένα.

Τα μπαλόνια κρύβονται κάτω από ταψιά και ομπρέλες.

Με το φορείο πήγαν στο νοσοκομείο.

Φουσκώνουν το μπαλόνι με το στόμα.

Τρέχαν από δω κι από κει και κρύφτηκαν σε ένα ταψί.

Έκαναν μία ευχή: Να μη ρίξει πινεζοβροχή.

Το σύννεφο δε έφερε σε μας βροχή αλλά ιδέες για ζωγραφική

Αφού ακούσαμε, χορέψαμε και μάθαμε να τραγουδάμε το υπέροχο αυτό τραγούδι του Μ. Χατζιδάκι βγήκαμε στην αυλή να παρατηρήσουμε τον πρωινό ουρανό. Τα σύννεφα μας έκαναν τη χάρη να παίξουν το παιχνίδι μας και έτσι αφήσαμε τη φαντασία μας να γεμίσει πουπουλένιες εικόνες. Βέβαια τα συννεφάκια προσπαθούσαν να μας μπερδέψουν αλλάζοντας συνεχώς μορφή, αλλά εμάς η φαντασία μας πάει...σύννεφο!

Είδαμε: Έναν παππού να κοιμάται, καρδιές, κουνελάκια, ένα καράβι, ένα μωρό, πεταλούδες και πολλά πολλά άλλα.

Στη συνέχεια μπήκαμε στην τάξη και προσπαθήσαμε να τα κάνουμε εικόνα χαρίζοντάς τους και ένα ποίημα της Ντίνας Χατζηνικολάου:

Και ύστερα ήρθαν τα σύννεφα στην τάξη...

...μέσα από τη μουσική του Μ. Χατζιδάκι και από το "Χαμόγελο της Τζοκόντα" γίναμε σύννεφα και ταξιδέψαμε και είδαμε από ψηλά και τι δεν είδαμε...

Και η βροχή δεν άργησε να έρθει...

...και γέμισε η τάξη συναισθήματα. Περπατάμε στη βροχή και νιώθουμε στενοχώρια, χαρά, ενθουσιασμό, μελαγχολία, θυμό, φόβο, έκπληξη... Εκφράζουμε τα συναισθήματα που μας προκαλεί η βροχή και με λόγια. Δίνουμε στα παιδιά τη λέξη κλειδί και τα αφήνουμε να εκφραστούν: "Όταν βρέχει..."

- Θυμώνω που δεν μπορώ να βγω να παίξω! Παλιοβροχή!

- Νιώθω λύπη σα δάκρυα είναι η βροχή και στενοχωριέμαι!

- Σκέφτομαι

- Φοβάμαι γιατί όλο βροντάει! 

- Τρέχω και κρύβομαι

- Βγαίνω και τσαλαβουτώ στη βροχή και μ' αρέσει!

- Βγαίνω και κάνω βόλτα με την ομπρέλα μου!

- Περπατάω στη βροχή και γίνομαι παπί και γελάω!

Στη συνέχεια ερχόμαστε στη θέση του ποιητή Ν. Γκάτσου...Τι σκεφτόταν όταν το έγραφε; Άραγε έβρεχε εκείνη τη στιγμή και έτσι το εμπνεύστηκε; Τι να ένιωθε; Για ποιον το έγραψε; Αν τον είχαμε μπροστά μας τι θα τον ρωτούσαμε;

Και μιας και η βροχή μας έδωσε τόσες εμπνεύσεις σκεφτήκαμε κι εμείς να γίνουμε καλλιτέχνες με το δικό μας τρόπο πάντα!

Μέσα σε μία τρέλα χορεύει η ομπρέλα

 μαζί με την βροχή και δεν τη νοιάζει ο κόσμος τι θα πει.

Συνέχισε το ταξίδι σου πάνω στη γη.

Κάνε τον κύκλο σου, όπως η ζωή!