ΑΝΟΙΞΗ ΣΕ ΨΑΧΝΩ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝΟΙΞΗ, ΣΕ ΨΑΧΝΩ ΠΑΝΤΟΥ...

(το παράπονο ενός παιδιού)

Που είσαι, που;

Συλλάβισα, έφτιαξα το όνομά σου και έβαλα τα γράμματα σωστά, αλλά δεν σε νοιώθω στου αγέρα τη μυρωδιά ( Τα γράμματα της λέξης άνοιξης κάτω στη παρεούλα μπερδεμένα και κάθε παιδί προσπαθεί να την φτιάξει, βλέποντας τη λέξη γραμμένη στο καβαλέτο)

-Άργησες να φανείς στου Μάρτη το ραντεβού και οι βοηθοί σου σε ψάχνουν παντού:

Έξι παιδιά έχουν κολλημένα πάνω στη μπλούζα τους ένα γράμμα από τη λέξη άνοιξη. Τα υπόλοιπα παιδιά είναι χελιδόνια. Τα παιδιά-βοηθοί χορεύουν και με το σταμάτημα της μουσικής κάθονται πάνω στο τραπέζι σχηματίζοντας τη συγκεκριμένη λέξη. Αν τα χελιδόνια δουν ότι η λέξη είναι σωστή πετούν γύρω από τους βοηθούς. Αν η λέξη είναι λάθος κουρνιάζουν στη φωλιά τους.

-Και ο πιανίστας, πατώντας τα πλήκτρα απαλά, προσπάθησε να παίξει μια μελωδία για την δική σου την ομορφιά: Η λέξη σβήνεται από τον πίνακα. Ποιο παιδί θυμάται να βάλει σωστά τα παιδιά - πλήκτρα; Όταν ο πιανίστας τελειώσει, ο μαέστρος- νηπιαγωγός αγγίζοντας το κάθε πλήκτρο-κεφάλι λέει μελωδικά τη λέξη που σχηματίστηκε. Ή χειροκροτάμε ή γελάμε.

-Αν μαντέψω σωστά θα πεις στον Μάρτη να διώξει τη συννεφιά; Δέκα γράμματα κάτω στη παρεούλα και τα παιδιά χωρισμένα σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα παρατηρεί τα γράμματα για λίγο και μετά τα γυρίζουμε ανάποδα. Θυμάσαι που είναι τα γράμματα που χρειάζεται η ομάδα σου για την άνοιξη; Ανοίγω και κερδίζει η ομάδα μου ή στο λάθος γράμμα γράφεται αρνητικός πόντος.

-Πόσα ρήματα πρέπει να βρω, στο περβάζι να σε δω; Το ποίημα της Μ. Λοϊζου 

"Δε μ' ακούς" χρησιμοποιήθηκε για αυτό το λεκτικό παιχνίδι. Σε κάθε πρόταση διαβάστηκε το υποκείμενο ή το αντικείμενο και τα παιδιά συμπλήρωναν το ρήμα. Στο τέλος διαβάστηκε τι είπαν αλλά διαβάστηκε και το συγκεκριμένο ποίημα. Η δική μας η προσπάθεια:

Περνάω μέσα από τα δέντρα.

Έλα, έλα κοριτσάκι 

φυτεύω πασχαλιά και μαντζουράνα.

'Ελα, έλα αγοράκι

σκάβω στο χώμα,

κάνω κολοτούμπες στο γρασίδι,

χαϊδεύω σφιχτά τη γάτα,

κουβαλάει το χελιδόνι μια πέτρα και ξεκουράζεται στο συρματόπλεγμα,

τσιρίζω με δυνατή φωνή, να ξαλαφρώσω,

δίνω μια κλοτσιά στη μπάλα μου, να πετάξει στα ουράνια.

Περνάω μέσα από τα δέντρα.

Κόβω ένα τριαντάφυλλο από τον κήπο του γείτονα, 

ψήνω στη σούβλα το πασχαλινό αρνί,

μυρίζω μια μαργαρίτα μ 'αγαπά δεν μ 'αγαπά,

κρεμάω μαγιάτικο στεφάνι

 με παπαρούνες, χαμομήλια και πράσινα στάρια.

Έλα, έλα αγοράκι,

έλα, έλα κοριτσάκι ...

- Η χελώνα θέλει να πάει βόλτα στην εξοχή, αλλά σκέφτεται πάλι τη βροχή:

Τα παιδιά - χελώνες περιμένουν. Αν η πρόταση που ακούνε τους θυμίζει άνοιξη, βγαίνουν από το καβούκι τους και πηγαίνουν βόλτα. Αν τους θυμίζει μια άλλη εποχή κλείνονται μέσα στο σπίτι τους και μένουν ακίνητες.

-Ένα σπουργίτι τόσο δα μικρό της Άνοιξης ψάχνει να βρει τον κόσμο το μαγικό...

Με αφορμή το παραμύθι του Μ. Κοντολέων από το Ανθολόγιο της Β' Δημοτικού που είχαμε διηγηθεί στα παιδιά φτιάχνουμε το δικό μας παραμύθι. Και μάλιστα διαδραστικά. Λόγια και δράση μαζί. Ουσιαστικά διασκευάζουμε το αρχικό παραμύθι προσθέτοντας χαρακτήρες που επιλέγουν τα παιδιά  (και ρόλους παράλληλα) και που το μικρό σπουργίτι συναντά στο ταξίδι του για τη χώρα του Ουράνιου Τόξου που δεν είναι άλλη παρά η χώρα που κατοικεί η Άνοιξη. Το δικό μας σπουργίτι κάνει όλο αυτό το μεγάλο ταξίδι για να βρει την Άνοιξη και να τη φέρει στο δικό του δάσος γιατί αργεί και οι φίλοι του δεν μπορούν να ξυπνήσουν από το χειμωνιάτικο ύπνο. Και είναι και οι άλλοι του φίλοι τα χελιδόνια, οι κούκοι και οι πελαργοί που φοβούνται και δεν επιστρέφουν στο δάσος του. Τελικά μετά από πολλές περιπέτειες και καινούριες γνωριμίες - γνώρισε τους πολύχρωμους παπαγάλους που μιλούσαν ανθρώπινα και τα πουλιά με το μακρύ λαιμό (στρουθοκάμηλοι), γνώρισε τον μεγάλο ωκεανό, τους γλάρους και τα ψαροπούλια και τα τεράστια ψάρια που βγάζουν νερό από το κεφάλι τους τις φάλαινες και τις αστείες φώκιες. Γνώρισε τις καμήλες στην έρημο και τους πανίσχυρους αετούς στα βουνά. Τελικά βρέθηκε σε μια πολύχρωμη χώρα όπου τα λουλούδια είχαν όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου στα πέταλά τους και οι πεταλούδες κι αυτές όλα τα χρώματα στα φτερά τους. Τα πουλιά είχαν όσα χρώματα μπορούσε να ονειρευτεί και φωνές που τραγουδούσαν τραγούδια για την Άνοιξη. Μα η Άνοιξη δεν ήταν εκεί! Γιατί; γιατί με το που έφτασε και αποκοιμήθηκε κουρασμένο το όνειρό του έγινε αληθινό! Η Άνοιξη βρισκόταν ήδη στο δικό του δάσος και οι φίλοι του περίμεναν το γυρισμό του ετοιμάζοντας ένα πάρτυ για αυτόν.

- Μέσα από ένα παιχνίδι παιδικό φίλτρο φτιάχνω μαγικό και την Άνοιξη καλώ...

Τα παιδιά βρίσκουν και ζωγραφίζουν σε μικρά χαρτιά σύμβολα της Άνοιξης που μπορεί να είναι ένα λουλούδι, ένα χελιδόνι, ο ήλιος, μια φράουλα, ένα κεράσι, ένα κόκκινο αυγό ή ό,τι άλλο σκεφτούν τα ανακατεύουν όλα σε μια κατσαρόλα και φτιάχνουν ένα αρωματικό βότανο που η μυρωδιά του ξεχύνεται έξω από το παράθυρό μας. Να το μυρίσει ο γερο-Χειμώνας και να μεθύσει και τη γη να λησμονήσει. Και φυσικά το συνοδεύουμε από τα λόγια τα μαγικά που τα τραγουδάμε κάθε πρωί...

Με ανοιξιάτικα λουλούδια μυρωμένα, δροσερά.

Με παιχνίδια, με τραγούδια με τον ήλιο συντροφιά

το λευκόμαλλο Χειμώνα ας το διώξουμε παιδιά

και όλοι μαζί ας φωνάξουμε με χαρά: "Στο καλό γερο-Χειμώνα στο καλό

άσ' την Άνοιξη να 'ρθει κοντά!"

- Η Άνοιξη το ουράνιο τόξο με τα χρώματά του μας χαρίζει κι εμείς καιρό δε χάνουμε και μια ζωγραφιά της φτιάχνουμε για να την καλοπιάνουμε...

-Έφτιαξα σχέδια με μαρκαδόρους παλιούς, για να τα δεις και να χαρείς:

Σου τάζω λουλούδια με χρώματα πολλά για να φανείς στη δική μου γειτονιά

Στόλισα τη τάξη με ανθοδέσμη χάρτινη, χρωματιστή, 

για να πείσω την Άνοιξη επιτέλους να φανεί.

Στείλε ένα πουλί να κελαηδήσει ένα ντο, ένα ρε ή ένα μι 

γιατί η υπομονή μου έχει εξαντληθεί.

Άνοιξε το μπουκάλι το μαγικό και γέμισε με τις εικόνες σου τον κόσμο αυτό.

Που είσαι, που;

Δεν σου έχουνε μάθει να μην αργείς στα ραντεβού;