ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ...
έξη νεογέννητα μωρά κουρνιάζουν στου χειμώνα την αγκαλιά.
Το ένα χαμογελαστό, ζητά μόνο το κρύο γάλα στο μπιμπερό.
(στολισμός τζαμιών)
Το άλλο δεν ζητά πολλά.
Κάπου κάπου, μια αγκαλιά και τη πιπίλα του για συντροφιά.
Το τρίτο χαίρεται και γελά, γιατί του 'ταξε παγωτό η παγωνιά.
Το τέταρτο κουράστηκε απ' όλα αυτά
και ζητά να χωθεί στου ύπνου την αγκαλιά.
Αχ! Κι αυτό το πέμπτο το μωρό, το κλάμα το 'χει στο λεπτό.
Χατίρι αν δεν του γίνει, αρχίζει να κλαίει, να κλωτσά,
μέχρι το χατίρι να πάρει σάρκα και οστά.
Το έκτο το πιο βολικό, κοιτά τα αδέλφια του σκεφτικό.
Δεν κλαίει, δεν ζητά και καμιά φορά ο χειμώνας το ξεχνά.
Του αρέσει να χαζεύει έξω από το παράθυρο του σπιτιού,
τη θαλπωρή του αναμμένου τζακιού.
Του αρέσει να κρυφακούει παραμύθια απ' τη γιαγιά
και να βλέπει τις γάτες να χουχουλιάζουν στη φλοκάτη τη παλιά.
Όταν βαρεθεί να κρυφοκοιτά, αρχίζει το μπουσούλημα για μονοπάτια μακρινά.
Στο δικό του σπιτικό, που είναι σε ένα δάσος πυκνό.
Φωλιάζει στου έλατου το κλαριά,κοντά στη δικιά του Χιονομαμά.
Πάνω εκεί , θα μεγαλώσει, θα γίνει νιφάδα σιωπηλή,
μέχρι το χελιδόνι να του ζητήσει μια θέση στη πράσινη γραμμή.
Ξεκουράσου μωρό μου, πάνω στα κλαριά
και δες όνειρο γλυκό στη χειμωνιάτικη βραδιά!
Λ.Ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου