ΠΕΣΕ ΜΗΛΟ ΝΑ ΣΕ ΦΑΩ,
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΦΡΟΥΤΑ ΕΓΩ ΜΙΛΑΩ!
Στη κουζίνα του σπιτιού, η γιαγιά η Κατερινιώ θέλει να φτιάξει κάτι φθινοπωρινό.
Βουνό η ζάχαρη περιμένει υπομονετικά και χαζεύει τα γυάλινα βάζα τα αδειανά.
Τα βλέπει και μονολογεί:
Μαρμελάδα στο βάζο αυτό, με ψωμί και βούτυρο για πρωινό.
Σ'αυτό θα βάλω γλυκό του κουταλιού,
για να γλυκάνω τα χείλη του μικρού μου εγγονού.
Κομπόστα εδώ, που αρέσει στη φίλη μου τη Μαριγώ.
Α!Κι εδώ θα φτιάξω ρόδι ποτό για τον μονάκριβο μου γιο.
Αυτά σκέφτεται και μιλά και "ζώνεται" στη μέση τη ποδιά.
Γιαγιά, για να μη τα μπερδέψεις ξανά, σου γράψαμε ετικέτες εδώ να!
Βάλε τα γυαλιά για να τις κολλήσεις σωστά.
Θυμάσαι τι έγινε τη προηγούμενη φορά;
Αντί για ρόδι ποτό, φωνάξαμε από την πόλη τον γιατρό.
Και του χρόνου , γιαγιά Κατερινιώ.
Να είσαι καλά και να μας γλυκάνεις μέσα στου φθινοπώρου τη σιγαλιά.
Λ.Ρ
Πατρόν ατομικής εργασίας:
Τα φρούτα με ζελατίνη, σαν βιτρό,
μόνο που δεν είναι για φαγητό.
Όταν το "θέλω" συναντάει το "προσπαθώ"
και η μηλιά κρατά στα χέρια της ένα αστέρι από τον ουρανό.
(παραμύθι "το αστέρι της μηλιάς", σε ομαδική εργασία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου