ΣΑΒΒΑΤΟ, 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

ΣΑΒΒΑΤΟ, 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.

Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

- Στο κελί η δημοκρατία, ζητά την ελευθερία: Μέσα στο "κελί" υπάρχουν λέξεις πολλές που αρχίζουν από Δ. Το παιδί, με ένα φακό προσπαθεί να βρει τη λέξη "δημοκρατία" με ταύτιση και να την "ελευθερώσει", βγάζοντας την έξω.

-Ακούσαμε το τραγούδι του Μάνου Λοίζου "Καλημέρα, ήλιε ,καλημέρα". Το διαβάσαμε και ζητήθηκε από τα παιδιά, να μας πουν για το θέμα του τραγουδιού. 

Είπαν:

Είναι ένας ήλιος που κάνει ζέστη και προστατεύει τον φίλο.

Σε όλον τον κόσμο, όταν ξυπνά ο ήλιος, λέει καλημέρα.

Έχουμε έναν ήλιο, που είναι στην καρδιά μας.

Γράφτηκε ένα ποίημα πάνω στο τραγούδι αυτό, για να μπορέσουν τα παιδιά να το καταλάβουν. Μετά, το ποίημα πήρε μορφή από τα παιδιά.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΗΛΙΕ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ.

Ένας ήλιος αδύνατος, χλωμός, σε ένα κελί κλεισμένος, 

σκέφτεται και προσπαθεί τη λευτεριά ξανά να βρει.

Ενώθηκαν μικροί, μεγάλοι, σαν τυφώνας, σαν ανεμοζάλη

και έσπασαν τα δεσμά, που κρατούσαν τον ήλιο, για χρόνια εφτά.

Τώρα εκείνος χορεύει και γελά πάνω στο νταούλι, πάνω στο ζουρνά.

Τον τρέλανε η παιδική φωνή και ένας φίλος, που με τον αδελφό του συζητεί.

Γυρνάει τώρα σε κάθε γειτονιά και λέει το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά.

Τον ακούει και η ροδιά και γεμίζει με καρπούς τα γυμνά της κλαριά.

Τον ακούει και η ελπίδα να τραγουδά και δίνει το χρώμα το πράσινο σε μια παιδική αγκαλιά.

Και στης Μυρσίνης τη ποδιά, αφήνει τη Παναγιά, για να την έχει πάντα καλά.

Γελάει ο ήλιος και χορεύει πάνω στις στέγες, μέσα στις καρδιές. 

για να μυρίσει ελευθεριά, όπου και αν εσύ τη θες.

- Καλημέρα ήλιε μου δυνατέ!

- Καλημέρα και σε σένα αδελφέ!

Το κελί είναι γκρίζο και μουντό, γιατί τώρα ο ήλιος χορεύει στον δικό του σκοπό.

                                                                                                                      Λ.Ρ

Ο ήλιος χλωμός μέσα στο κελί και η Μυρσίνη που δεν μπορεί άλλο έτσι να ζει.

Η ξερή ροδιά την Άνοιξη καρτερεί και ένα παιδί θλιμμένο στην αυλή.

Όλοι μαζί αποφασίζουν μετά από χρόνια εφτά, να σπάσουν του ήλιου τα δεσμά.

Τώρα εκείνος, όλο χαρά ,χορεύει με το νταούλι και τον ζουρνά.

Χαρίζει το κόκκινο στη ροδιά και ανθίζουν τα ξερά της κλαδιά.

Χαρίζει το πράσινο σε ένα παιδί και τη Παναγία στη Μυρσίνη, για να χαρεί.

Τον κρατούν όλοι μέσα στην αγκαλιά και εκείνος ζεσταίνει κάθε καρδιά.

 

Καλημέρα ήλιε δυνατέ!

Καλημέρα και σε σένα αδελφέ!

Όταν σε μια πολιτεία τραγουδά η δημοκρατία.

(Η δημοκρατία είναι ζωγραφισμένη με βρεγμένη κιμωλία)

Θέλω και ζητώ, δικαίωμα αναφαίρετο, γνωστό.

(αν ήμουν εκείνη τη χρονιά, που έγιναν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τι θα ζητούσα...)

Λίγα λουλούδια και ένα δάκρυ, όταν θυμάμαι από τότε κάτι.

Πατρόν ατομικών εργασιών:

Καλημέρα, ήλιε, καλημέρα!

(ομαδική εργασία)