ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ

ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ

Γράμμα; Από ποιον; Δεν περιμέναμε κάτι! Το ανοίξαμε με μεγάλη περιέργεια. Ήταν μια πρόσκληση. Μια παράξενη πρόσκληση. Αποφασίσαμε να πάμε εκεί που μας είχαν προσκαλέσει. Ετοιμάσαμε τα δώρα μας, φορέσαμε τα καλά μας και ξεκινήσαμε.

Ο τόπος και η ώρα είχαν οριστεί με όμορφα γράμματα στη πρόσκληση. Δεν μπορούσαμε να μην είμαστε συνεπείς. Χτυπήσαμε το κουδούνι και περιμέναμε. Περιμέναμε...περιμέναμε... περιμέναμε. Ξαναχτυπήσαμε το κουδούνι. Και ξανά μανά τα ίδια.

Όταν την είδαμε στη πόρτα, καταλάβαμε γιατί η τόση αργοπορία. Η χελώνα η Λιλή, έτσι μας συστήθηκε, μας καλωσόρισε και μας έβαλε στο σαλόνι. Η κυρία Σαύρα ανεβοκατέβαινε στο τραπέζι και μας κοίταξε αδιάφορα. Το Φίδι, κουλουριασμένο στον καναπέ, μας κοίταξε με ένα ύφος, που μας τρόμαξε λίγο.Στη μπανιέρα ο Κροκόδειλος απολάμβανε το πρωινό του μπάνιο. Ο Χαμαιλέοντας έπαιζε με τα χρώματα που είχε μπροστά του και μας μπέρδευε. Τα είπαμε λίγο μαζί τους και καθίσαμε να φάμε. Μενού; Ακούστε! Σαλάτες παράξενες, ποντικοπαστίτσιο και ζελέ φράουλα με έντομα!

Νηστικοί μείναμε, αλλά μας ευχαρίστησαν με άλλο τρόπο. Είχαν ετοιμάσει ένα σωρό παιχνίδια. Βγήκαμε έξω στην αυλή του σπιτιού τους και περάσαμε υπέροχα!

Κάπως έτσι δηλαδή:

Ερπετά τρομερά, μεγάλα και μικρά, σέρνονται στη γη, ψάχνουν για φαΐ: Τα παιδιά κινούνται ελεύθερα, μέχρι να τελειώσει το ποίημα.Στο τέλος της ρίμας μιμούνται όποιο ερπετό θέλουν και ονομάζουν το φαγητό που χρειάζονται για να χορτάσουν.

Ένα, δύο τρία, θα σε βρω κυρ κροταλία:Ένα παιδί βγαίνει έξω από τη τάξη. Τα υπόλοιπα κάθονται στα θρανία, με τα χέρια κάτω από το τραπέζι. Κάποιο παιδί κρατά στα χέρια του ένα τουβλάκι και το χτυπά στο κάτω μέρος του θρανίου. Το παιδί, που ήταν έξω από τη τάξη προσπαθεί να βρει με τον ήχο, ποιο παιδί είναι ο κροταλίας.

Μεγάλο ή μικρό είναι τρομακτικό: Παίζουμε με τα υποκοριστικά και τα μεγεθυντικά των ερπετών. Στη λέξη φιδάκι, κάθε παιδί σέρνεται, ως μονάδα. Στη λέξη φίδι, ανά δύο φτιάχνουν ένα φίδι. Και στη λέξη φιδάρα, όλα τα παιδιά φτιάχνουν μία ανακόντα. Μπορούμε να συρθούμε όλοι μαζί;

Είναι πολύ ζωηρό! Μπορείς να περάσεις πάνω απ' αυτό; Η άκρη ενός σχοινιού δένεται στην άκρη του τραπεζιού, χαμηλά. Η νηπιαγωγός από την άλλη αρχίζει να το κουνά.Τα παιδιά πηδούν πάνω απ' αυτό, χωρίς να το πατήσουν. Όποιο το πατήσει, γίνεται φαγητό του φιδιού.

Το ταμπουρίνο χτυπά και εγώ πρέπει να το κάνω σωστά: Σέρνομαι, κουλουριάζομαι, σηκώνομαι, βγάζω τη γλώσσα μου.Τέσσερις κινήσεις που το παιδί-φίδι πρέπει να τις επαναλάβει με τη σωστή σειρά, με το χτύπημα του ταμπουρίνου σε κάθε αλλαγή.

Αχ! Χελώνα μου μικρή, που πας με τόση προσοχή; Τρία παιδιά στα τέσσερα κάνουν το σώμα της χελώνας και ένα παιδί πάνω ξαπλωμένο είναι το καβούκι.Ποια χελώνα θα φτάσει πρώτη στο λιβάδι-φόδρα;

Δεν είσαι σαν το λαγό, αλλά προσπάθησε να σε χαρώ: Μια παραλλαγή του προηγούμενου είναι με δύο παιδιά μόνο. Το ένα θα κοιτά μπροστά και το άλλο παιδί-καβούκι θα βάλει τη πλάτη του πάνω στη πλάτη του άλλου παιδιού και θα μπλεχτούν τα χέρια τους. Ο αγώνας αρχίζει.

Νιώθω μια βαρυστομαχιά, τι έχω άραγε στη κοιλιά; Το παιδί-φίδι ξαπλώνει ανάσκελα στη φόδρα-χόρτα και κρύβεται ένα αντικείμενο κάτω από τη μπλούζα του. Τι έχει φάει άραγε; Μπορείς να το βρεις;

Πως θα μάθω να διαβάζω αν τα γράμματα, δεν μάθω; Τα παιδιά -φίδια επιλέγουν στη τύχη μια κάρτα από τα γράμματα της αλφαβήτας. Πόσα παιδιά θα χρειαστείς για να το φτιάξεις; Προσπάθησε το. Είναι σωστό; Μπορούμε να το διορθώσουμε; Να το κάνουμε ποιο δύσκολο; Επιλέγονται γράμματα από μία λέξη.(γάλα). Η ομάδα κάνει αναπαράσταση των γραμμάτων και η άλλη τα βρίσκει. Τα γράμματα σημειώνονται και η λέξη διαβάζεται.

(K, E, A, H)

"Σε ένα σπίτι για πρώτη φορά, δεν πας με χέρια αδειανά".

Τα δώρα που τους πήγαμε:

Φίδια φτιαγμένα με τα χεράκια μας

Τρισδιάστατα πολύχρωμα φίδια

Πριν γίνει το κολάζ υποθέσαμε τις σκέψεις της Λιλής

(που πηγαίνει, τι σκέφτεται, πως νιώθει)

Παρατηρώ, σχεδιάζω, ζωγραφίζω.

Ζωγραφική της σαύρας με τη βοήθεια του γκοφρέ

Ομαδική εργασία με τέμπερα

Αν μας ρωτήσετε, πως τα περάσαμε εκεί;

Περάσαμε καλά, αλλά δεν θα υπάρξει δεύτερη φορά.

Η σαύρα παρεξηγιόταν με το παραμικρό 

και το φίδι, αρκετές φορές ήταν τρομακτικό.

Ο κροκόδειλος παραφύλαγε σε κάθε γωνιά,

 για να χύσει δάκρυα ψεύτικα, "καυτά".

Ο χαμαιλέοντας στο κρυφτό, έκανε ζαβολιές ένα σωρό.

Η πιο συμπαθητική, ήταν η χελώνα η Λιλή!

Μας περιποιήθηκε με αργό ρυθμό, 

γι' αυτό μας βρήκε εκεί το δειλινό.

Το τραπέζι ήταν γεμάτο φαγητά,

 αλλά τα παιδιά τα κοίταζαν από μακριά.

Παίξαμε όμως παρά πολύ στου σπιτιού τους την αυλή.

Μας αποχαιρέτησαν με λόγια ευγενικά 

και μας κούνησαν το μαντήλι όλα τα ερπετά.

-Νατάσα, μη φοβάσαι πια, 

γιατί τώρα έχουμε φύγει μακριά.

Πρόσεξες όμως κάτι εκεί;

Δεν υπήρχε τσακωμός και φασαρία,

 γιατί η μητέρα Φύση, τα στόλισε με αρμονία!

Όλα είναι πλασμένα για κάποιο σκοπό, 

χωρίς να έχουν την ανάγκη μας , θαρρώ.