Η ΚΟΤΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΟΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΥΜΠΑΡΑ

Η ΚΟΤΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ

ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΟΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΥΜΠΑΡΑ

Τι είναι η αποταμίευση παιδιά;

Κι εκείνα απάντησαν μονολεκτικά!

Κυρία τράπεζα σε παρακαλώ, χρειάζομαι μερικά ευρό.

Αφού δεν έχω πλούτη,τρώω κοτόπουλο μπούτι.

Αν ήμουν πλούσιος σ' αυτή τη γη, θα αγόραζα ότι λαχταρούσε η ψυχή.

Σε ένα πιάτο που πετάει λεφτά, θα κάτσω και στο λαιμό θα βάλω ποδιά.

Σε ένα κουμπαρά μπορντό, αποθηκεύω κάθε ευρό.

Ένας θησαυρός, που το το σημάδι πάνω στο χάρτη, προσπαθώ να βρω.

Ένα παλιό μπαούλο με λεφτά, που η κλειδαριά έχει σκουριάσει με τα χρόνια τα πολλά.

Να αγοράζω αυτό και το άλλο, χωρίς καθόλου να αμφιβάλω.

Να πληρώνω με κάρτα καθημερινά και να "διαμαρτύρεται" η  κοιλιά του κουμπαρά.

Για να σε παντρευτώ Μιμίκα, θέλω να δω την προίκα.

Να κολυμπώ μες στα λεφτά, κάνοντας μία βουτιά.

Μπορεί να μην είμαι αίματος δότης, αλλά ένας χρηματοδότης.

Ψάχνω να βρω χρυσάφι, στου ουράνιου τόξο το τάσι.

Η λέξη Α Π Ο Τ Α Μ Ι Ε Υ Σ Η ήταν το έναυσμα, η παγκόσμια ημέρα Αποταμίευσης η αφορμή για να αρχίσουμε να μιλάμε για τα χρήματα και τη χρήση και χρησιμότητά τους. Τα παιδιά έδωσαν τη δική τους εξήγηση για τη λέξη πριν ακόμη μιλήσουμε γι' αυτήν. Και μετά όλα πήραν το δρόμο τους.

Αν κάθε μέρα...

"Η αποταμίευση δεν είναι μόνο νομίσματα που κάνουν γκλίνγκι γκλίνγκι σε κουμπαράδες. Είναι η δύναμη που μας δίνει ο χρόνος να κάνουμε πράγματα μεγάλα και σημαντικά για τον εαυτό μας και τους άλλους!" λέει ο συγγραφέας του βιβλίου Αντ. Παπαθεοδούλου...

Ποια είναι αυτά; Μας απάντησαν τα παιδιά μέσα από το τρόπο που μόνο αυτά ξέρουν να εκφράζονται καλύτερα...

Μια αυτοσχέδια ιστορία γίνεται έναυσμα για να μιλήσουμε για κάποια πράγματα που ούτε αγοράζονται ούτε πουλιούνται, αλλά κοστίζουν περισσότερο από όλου του κόσμου τους θησαυρούς.

" Ο Κύριος Τσιγγούνης και η Κυρία Σπάταλη"

Αρχή του παραμυθιού...

Ο κύριος Τσιγγούνης και η κυρία Σπάταλη είναι ένα ζευγάρι που ζουν σε ένα όμορφο σπιτάκι στην άκρη της πόλης. Καταλαβαίνεται πως ήταν η συμβίωση! Ο κύριος Τσιγγούνης "δεν έδινε ούτε του άγιου νερό" και η κυρία Σπάταλη φρόντιζε να εξοργίζει τον κύριο Τσιγγούνη και να τον τρομοκρατεί ξοδεύοντας αβέρτα κουβέρτα! Όπως ήταν φυσικό η κυρία Σπάταλη δεν άντεξε την γκρίνια (εδώ τα παιδιά έκαναν αυτοσχέδιους διαλόγους για το τι επικρατούσαν στο σπίτι καθημερινά) και μάζεψε τα μπογαλάκια της και έφυγε.

Στην αρχή και οι δυο ήταν χαρούμενοι που ο ένας ξεφορτώθηκε τον άλλο! Όμως όσο περνούσαν οι μέρες κανείς από τους δυο δεν ένιωθε ευτυχισμένος. Στην κυρία Σπάταλη όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο έλειπε η γκρίνια του κυρίου Τσιγγούνη αλλά και τα λεφτά του για να είμαστε ειλικρινείς και στον κύριο Τσιγγούνη έλειπε το γαργαλιστό γέλιο της κυρίας Σπάταλης και τα μαλώματά της αλλά και η περιποίησή της, γιατί η κυρία Σπάταλη ήταν σπάταλη και σε συναισθήματα και σε κανακέματα. Ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας έδωσαν τα παιδιά:

- Όταν η κυρία Σπάταλη έφυγε του πήρε όλα τα λεφτά και δεν του άφησε ούτε ευρουλάκι και ο Κύριος Τσιγγούνης έπαθε υστερία! (Το τέλος που έδωσε ο Βασίλης)

- Ο κύριος Τσιγγούνης ήταν χαρούμενος που ξεφορτώθηκε την κυρία Σπάταλη και γλύτωσε τα λεφτά του! (Το τέλος που έδωσε η Χαρά)

- Και οι δυο βρήκαν κάποιον να τους ταιριάζει! (Το τέλος που έδωσε η Περσεφόνη)

- Μπορεί να τελείωσαν τα λεφτά της κυρίας Σπάταλης και γύρισε πόσω ζητώντας Συγγνώμη! (Το τέλος που έδωσε ο Νικόλας)

- Ο κύριος Τσιγγούνης της έλειψε της κυρίας Σπάταλης γιατί έφερνε χρήματα για να ξοδεύει! (Το τέλος αυτό έδωσε η Μαρία)

- Κάνανε μια συμφωνία ούτε να σπαταλάνε πολλά λεφτά ούτε να τσιγγουνεύονται! (Το τέλος που έδωσε ο άλλος Νικόλας μας)

Ανάμεσα στα άλλα συζητήσαμε γιατί αυτές οι συμπεριφορές είναι ακραίες και δεν είναι σωστές. Κι εδώ τα παιδιά έδωσαν τη δική τους εκδοχή

- Δεν πρέπει να είμαστε Τσιγγούνηδες γιατί τα λεφτά είναι για να τα ξοδεύουμε για να παίρνουμε πράγματα που μας χρειάζονται!

- Όποιος είναι σπάταλος στο τέλος μένει χωρίς λεφτά και χωρίς φίλους!

- Τον Τσιγγούνη δεν τον αγαπάει κανείς γιατί δε βοηθάει κανένα!

- Τα λεφτά είναι για να ψωνίζουμε και όχι για να τα κρύβουμε!

- Όποιος έχει πολλά λεφτά μπορεί να βοηθάει αυτούς που έχουν ανάγκη

Το συμπέρασμα; Τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία. Υπάρχουν άλλα πράγματα που έχουνε αξία!

Τα παιδιά σχεδιάζουν ποια πράγματα μπορούν να αγοραστούν με χρήματα (ρούχα, παπούτσια, σπίτι, αυτοκίνητο, παιχνίδια, φαγητά, κουβέρτες και σεντόνια, γλυκά και σοκολάτες, λουλούδια)

Ποια είναι αυτά που δεν αγοράζονται με χρήματα (αγάπη, ζωή, φιλιά, ελευθερία, φύση, ο ήλιος και τα αστέρια, ειρήνη, έρωτας, δάκρυα, φιλία, αγκαλιές, οικογένεια, θάλασσα)

Μπαίνουν λοιπόν στη ζυγαριά...Άραγε ποια είναι πιο βαριά;

Χρυσαφένιοι-Ασημένιοι: Ποιο βασίλειο θα είναι το πιο πλούσιο; Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες-βασίλεια. Στην τάξη υπάρχουν σκορπισμένα νομίσματα και χαρτονομίσματα. Με το σύνθημα οι στρατιώτες και ιππότες του βασιλείου τρέχουν να μαζέψουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούν για να γεμίσουν το βασιλικό θησαυροφυλάκιο. Ποιο βασίλειο θα γίνει το πιο πλούσιο;

Ο κουμπαράς ο Ευρωφαγάς το έσκασε: Κρύβουμε στην τάξη ένα κουμπαρά γουρουνάκι που έχουμε. Είναι ο Ευρωφαγάς που αποφάσισε να το σκάσει γιατί τα παιδιά δεν τον ταΐζανε και τον άφηναν νηστικό. Αυτός που θα το βρει είναι ο νικητής και κερδίζει ένα σοκολατένιο νόμισμα.

Αν κάτι είναι φθηνό ή ακριβό, εξαρτάται απ' το καρτελάκι που θα δω:Τα παιδιά ακούνε μία πρόταση και προσπαθούν να ταυτίσουν τιμή και νόμισμα.(η Περσεφόνη πήγε να πάρει ένα πλυντήριο που έκανε 500 ευρό)

                     

Αν είχα πολλά λεφτά και τα λεφτά έκαναν φτερά θα διόρθωνα κάποια στραβά στου κόσμου τη γειτονιά:Είμαστε μπροστά στο γυμνό δέντρο της προσφοράς. Κάθε παιδί κρατά ένα νόμισμα και λέει τι θα έκανε για τους ανθρώπους και τοποθετεί το νόμισμα σε ένα κλαδί.

Και η δραστηριότητα γίνεται με μια εργασία που έχει τις απαντήσεις των παιδιών.

Η κότα η χρυσή, μπορούσε να χαρίσει ότι ήθελε στη ζωή.

Κανείς δεν του είχε πει:

"Πες ευχαριστώ που την έχεις στη ζωή, γιατί εκείνη θα κάνει την ανατροπή."

Έτσι ο άνθρωπος έμεινε ανάμεσα στα πούπουλα και τα φτερά, γιατί η πλεονεξία είναι αγκάθι στη καρδιά.

- Θυμάμαι τα πράγματα τα χρυσά ή το μυαλό μου "ταξιδεύει" στα ανοιχτά;Τα παιδιά χωρισμένα σε δύο ομάδες παρατηρούν τα αντικείμενα για ένα λεπτό και μετά αναφέρουν αυτά που είδαν. Κερδίζει η ομάδα που θα βρει τα περισσότερα.

-Ποιο κοτέτσι θα έχει τα πιο πολλά, πριν η κότα κουρνιάσει στα άχυρα τα μαλακά; Τα αυγά κρύβονται μέσα στη τάξη και οι δύο ομάδες προσπαθούν να τα βρουν και να τα βάλουν στο μέρος που έχει οριστεί. Κερδίζει η ομάδα που έχει το μεγαλύτερο άθροισμα των αριθμών.

-Στο κοτέτσι που μάζευα αυγά, μου 'τυχαν παράξενα πράγματα μέσα σε αυτά. Τι θα τα κάνω, θα σας πω, αν λίγο σκεφτώ: Τα αυγά είναι ανάποδα γυρισμένα και κάθε παιδί τραβά ένα και σκέφτεται τι θα μπορούσε να το κάνει αυτό που βλέπει.

Όπως:

Θα το φυτέψω για να βγει κληματαριά(σπόροι)

Ένα ξύλινο σπιτάκι(κομμάτια ξύλου)

Θα το έδινα σε ένα λυπημένο παιδάκι(χαμόγελο)

Θα το διώξω με την γκρίνια μου ή θα κρυφτώ κάτω από την κουβέρτα μου( θυμός)

Το πλαστικό μπουκάλι θα το πάω στην ανακύκλωση.

Θα την χαρίσω στον αδελφό μου(καρδιά)

Θα το φτιάξω και θα το πάω στο σχολείο μου, για να το διαβάσουμε(σχισμένο βιβλίο)

Θα το δώσω σε αυτούς που δεν έχουν φαγητό για να αγοράσουν(διαμάντι)

Θα τα σκουπίσω για να είναι χαρούμενο(πρόσωπο με δάκρυα) κλπ

-Αν βρω το σωστό, θα φάω σοκολατένιο αυγό: Υπάρχουν τριών ειδών αβγά. Ένα από φελιζόλ, ένα ξύλινο και ένα αληθινό. Καλούνται με την αφή, χωρίς να βλέπουν να βρουν αυτό που θα τους ζητηθεί.

Αυτά λοιπόν κι άλλα πολλά,

 αφού φτιάξαμε την κότα με τα χρυσά αυγά

και ένα πορτοφόλι τσόχινο χρωματιστό

 για να βάλουμε μέσα το χρυσό αυγό... ή έστω κι ένα ευρό.

Αχ! Αίσωπε παραμυθά, με 'βαλες σε μεγάλο μπελά.

Μέσα στη φτώχεια και στην οικονομία,

 κοιτώ το κοτέτσι με φαντασία.

Ονειρεύομαι την κότα με το χρυσό αυγό, 

αλλά κάθε βράδυ το τρώω μελάτο ή σφιχτό.