ΕΙΠΑΜΕ ΤΟ ΨΩΜΙ, ΨΩΜΑΚΙ

ΕΙΠΑΜΕ ΤΟ ΨΩΜΙ, ΨΩΜΑΚΙ

Σπείρε στάρι να θερίσεις, θέρισε για ν' αλωνίσεις.

Κι ύστερα μπελάς θα σ' έβρει, θα το κάνεις πρώτα αλεύρι.

Ήρθε η ώρα να ζυμώσεις και στο φούρνο να το δώσεις.

Η φραντζόλα, το καρβέλι, θα σου πουν τι κόπο θέλει.,

θα σου πουν πόση σκοτούρα, έχει του ψωμιού η κουλούρα.

Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη

Όταν "χορεύει" η κιμωλία στου χωραφιού την πανδαισία.

Περιμένει ο μύλος στη μέση του χωραφιού,

 να "αγκαλιάσει" το "σώμα" του σταριού.

(δουλεμένο με λαδοπαστέλ και νερομπογιά)

Μια μυρωδιά γαργαλάει τη μύτη ξανά και ξανά,

 καθώς ο σεφ περπατά καμαρωτά.

Πατρόν ατομικών εργασιών:

-Μέσα από τη λαϊκή παράδοση γνωρίσαμε το παραμύθι "Η σουσουράδα και η ουρά της" και το δραματοποιήσαμε.

Καθώς η γιαγιά ταΐζει τις κότες στην αυλή,

 η σουσουράδα κλέβει το ψωμί.

Η σουσουράδα κλαίει , παρακαλά για τη χαμένη της ουρά.

-Για να πάρεις την ουρά, ζητάω πίσω τη χαμένη μου μπουκιά.

-Φουρνάρισσα σώσε με! Θέλω ψωμί.

-Έχω πει το ψωμί, ψωμάκι, γιατί δεν έχω αλευράκι.

-Μυλωνά βάλε τον μύλο να γυρνά.

-Δεν μπορώ. Έχω άδεια σακιά.

-Γεωργέ, δωσ' μου λίγο σιτάρι.

-Αχ! Συμφορά μεγάλη.

 Έμεινε στεγνή η γη και ο βλαστός δεν λέει να φανεί.

-Σύννεφο τρέξε γοργά, να ποτίσεις τα σπαρτά.

Έδωσε ο Θεός  διαταγή και χόρτασε η διψασμένη γη!

Το σιτάρι θεριεύει στον αγρό...

και ήρθε η ώρα για τον θερισμό.

Λιχνίζει, μαζεύει ο γεωργός στο σακί...

και η σουσουράδα περιμένει τη στιγμή.

Τη στιγμή που θα πάει στον μυλωνά, 

για να πάρει αλεύρι και να ξαναδεί την ουρά.

Αλεύρι, μαγιά, αλάτι, νερό

 και η σουσουράδα κρατά ψωμί λαχταριστό.

-Πάρε Βάβω πίσω το ψωμί

 και δώσε μου πίσω αυτό που έχω στερηθεί.

Τώρα χαρούμενη, πετάει δεξιά κι αριστερά,

 γιατί μετά από τόση κούραση θα πάει στα παιδιά.

Και έζησαν όλοι καλά, 

αφού τραβήξαμε τόσα για μια χαμένη ουρά.

Πριν πούμε στους ήρωες,"γεια χαρά", 

κλείσαμε την περιπέτεια σε μια ομαδική δουλειά.