ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΙΧΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τα χρόνια της επταετίας το τραγούδι απέκτησε άλλη υπόσταση. Δεν λειτουργούσε τόσο σαν μέσο ψυχαγωγίας όσο σαν μέσο ενθάρρυνσης και όπλο αντίστασης σε συνδυασμό με την λογοκρισία της εποχής τα τραγούδια έγιναν "η φωνή" που δεν μπορούσε να ακουστεί και να τσακίσει κόκαλα.

Έτσι  φέτος εμείς προτιμήσαμε να δώσουμε έμφαση σε αυτό τον τρόπο αντίστασης των Ελλήνων της εποχής ενάντια σε ένα καθεστώς φοβίας και να προσεγγίσουμε τις έννοιες ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ μέσα από ένα πιο προσιτό για τα παιδιά τρόπο και πιο ευχάριστο.

Η τάξη γέμισε ήχους και μελωδίες γνωστές και η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε αμέσως... Αρχικά βάλαμε στα παιδιά να ακούσουν τραγούδια και ρωτήσαμε αν τα γνωρίζουν, αν τα έχουν ξανακούσει και ποιο θα ήθελαν να ξανακούσουν  και γιατί. Επέλεξαν τρία τραγούδια τα οποία και επεξεργαστήκαμε...

1. Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

Συνθέτης Γ.Χατζηνάσιος    Στιχουργός: Μιχ. Μπουρπούλης

Ερμηνεύτρια: Τ. Τσανακλίδου

2. Ένα το Χελιδόνι

Συνθέτης: Μ. Θεοδωράκης      Στιχουργός- Ποιητής: Οδ. Ελύτης

Ερμηνευτής: Γρ. Μπιθικώτσης

3. Ο Μέρμηγκας

Συνθέτης - Στιχουργός - Ερμηνευτής: Μ. Λοΐζος

Αφιερώσαμε μία ημέρα για το καθένα. Αρχικά μετά το άκουσμα του τραγουδιού ρωτήσαμε τα παιδιά να μας πουν για τι μιλάει το τραγούδι, να μας δώσουν τη δική τους ερμηνεία. Κατόπιν μιλήσαμε για τους δημιουργούς, πότε γράφηκαν τα συγκεκριμένα τραγούδια και τα αναλύσαμε στίχο στίχο. Εξηγήσαμε στα παιδιά ότι παρόλο που γράφτηκαν για άλλο λόγο στα χρόνια της Δικτατορίας απέκτησαν ξεχωριστή αξία και συνδέθηκαν με τον αγώνα κατά αυτής. Εδώ μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τη "λογοκρισία" μια λέξη άγνωστη στα παιδιά αρχικά και τη συνδέσαμε με τα λόγια των τραγουδιών...Πώς;

- Ψάξαμε να βρούμε ποιες λέξεις θα ήταν αυτές που θα ενοχλούσαν τους κακούς αρχηγούς και θα τις εξαφάνιζαν από τα τραγούδια. Τα παιδιά αποδείχτηκαν πολύ παρατηρητικά σε αυτό. Αμέσως ξεχώρισαν λέξεις όπως: αγάπη, τραγουδούν, η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει, γιορτή στην πλατεία, θέλει νεκροί χιλιάδες να είναι στους τροχούς, προσκυνάμε, πολεμάμε, μα πεινάμε, κλπ... 

- Κάναμε αλλαγές του τύπου αν αλλάζαμε κάποιες λέξεις που "ενοχλούν" και λογοκρίνονται πως θα τις αντικαταστούσαμε. Με την προσπάθεια, γελάσαμε, δυσκολευτήκαμε, προσπαθήσαμε...

Κάποιες από τις ιδέες τους: "Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο δυο αρχηγούς και ένα όπλο στη μέση..."

"για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δικτατορία να γενεί", "σε ένα μεγάλο πιάτο βάλαν πολύ φαΐ να φαν οι αρχηγοί"... κοκ...

- Προσπαθήσαμε να το τραγουδήσουμε με το νέο στίχο,

- Τα αποδώσαμε ηχητικά, κάνοντας τη δική μας ηχοϊστορία

- Τα διηγηθήκαμε σαν παραμύθια

- Τα δραματοποιήσαμε

- Τέλος τα αποδώσαμε εικαστικά φτιάχνοντας μια εικονογραφημένη ιστορία, την ιστορία του τραγουδιού

1. Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

2. Το Χελιδόνι

3. Ο Μέρμηγκας

Σε επόμενο επίπεδο μιλήσαμε για τα αγαθά της Δημοκρατίας και τα κακά της Δικτατορίας.

Η αφήγηση εξελίχθηκε σαν παραμύθι... 

"Μια όμορφη κοπέλα η Δημοκρατία πολύ αγαπητή σε όλους. Όπου πήγαινε μοίραζε χαρά και αγάπη, γι' αυτό και όλοι την προσκαλούσαν και τη φιλοξενούσαν και την ήθελαν μαζί τους. Όμως είχε μια ξαδέλφη που τη ζήλευε και τη μισούσε... γιατί αυτήν δεν την ήθελε κανείς. Ήταν εγωίστρια και κακιά και όπου πήγαινε έφερνε καβγάδες και διχόνοια. Όλοι την έδιωχναν και δε την μιλούσαν και αυτή πάντα έσπερνε από όπου περνούσε το φόβο και τη δυστυχία. Στερούσε από τους ανθρώπους ότι αγαπούσαν  και τους έκανε ευτυχισμένους. απ' όπου περνούσε η Δημοκρατία έφευγε μακριά μη τυχόν και συναντηθούν. Οι άνθρωποι όμως δεν υπέφεραν τη Δικτατορία για πολύ και έκαναν τα αδύνατα δυνατά να τη διώξουν από τις χώρες τους. Κάποτε τα κατάφερναν με ενότητα και αγώνα, κάποτε δυσκολεύονταν γιατί ο φόβος τους κρατούσε στα σπίτια τους κλεισμένους και γιατί η Δικτατορία έβρισκε φίλους, κάποτε η Δικτατορία κατάφερνε να πείσει τους περισσότερους ότι ήταν αυτή καλύτερη από τη Δημοκρατία, έταζε πλούτη και εξουσία και δύναμη και την πίστευαν και την κρατούσαν στη χώρα τους για πολύ πολύ καιρό. Ότι όμως και να σκαρφιζόταν η πονηρή Δικτατορία πάντα η Δημοκρατία κατάφερνε α τη ξεπεράσει και να είναι πάντα πιο αγαπητή και αυτό την έκανε να κοκκινίζει και να πρασινίζει από το κακό της...Ώσπου μια μέρα δεν άντεξε και αποφάσισε να αναμετρηθεί μαζί της και μάλιστα ζήτησε από τα παιδιά να διαλέξουν. Και τα παιδιά με ενθουσιασμό επέλεξαν...Επέλεξαν αυτήν που θα τους κάνει ευτυχισμένους και ελεύθερους: τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ... Και η Δικτατορία δεν άντεξε την απόρριψη κι έσκασε από το κακό της"!

Στη συνέχεια:

- Προσπαθήσαμε να βρούμε κοινά στις δυο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

   Αρχίζουν από "Δ" 

  Έχουν πέντε συλλαβές (τις μετρήσαμε χτυπώντας παλαμάκια Δη-μο-κρα-τί-α  Δι-κτα-το-ρί-α)

   Είναι πολιτεύματα

- Ξεχωρίσαμε τα καλά και τα κακά των δύο...

με Εικονοκαρτέλες

με Ζωγραφική

Και αποδώσαμε το κακό που κάνει η Δικτατορία στη Δημοκρατία με το δικό μας τρόπο

"Θέλει τόλμη και ανδρεία η Δημοκρατία!"