Η Νατα...Λίνα στο Νηπιαγωγείο: Η ΣΠΟΡΑ

Η ΣΠΟΡΑ

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες από την προηγούμενη μέρα, ξέροντας τους σπόρους που θα φέρουν στο σχολείο. Την άλλη μέρα, η τάξη γέμισε σπόρους( από δέντρα, όσπρια, λαχανικά, λουλούδια) και θέλαμε ένα οργωμένο χωράφι. Πριν τη σπορά, συζητήσαμε για τον τρόπο που γίνεται η σπορά, τι χρειάζεται ένα φυτό, τις οικογένειες των σπόρων(σιτηρά, δημητριακά, όσπρια)

και το κύκλο του ψωμιού.Οι δραστηριότητες πολλές και ενδιαφέρουσες για τα παιδιά.

- Ο κύριος Στράτος ήρθε στη τάξη και μας μίλησε για τη διαδικασία αυτή, δείχνοντας στα παιδιά τα εργαλεία που χρησιμοποιεί και φυτέψαμε τους σπόρους στην αυλή του σχολείου, ποτίζοντας τους, όταν δεν μας βοηθούσε ο καιρός.

Αφού ταχτοποιήσαμε τους σπόρους στο χώμα το φρεσκοσκαμμένο, οι σπόροι φυτεύτηκαν πάνω σε βαμβάκι,σε πέτρες, κρύφτηκαν σε ένα ντουλάπι, κλείστηκαν ερμητικά σε ένα βάζο παρατηρώντας κάθε μέρα την εξέλιξη τους για να καταλάβουν τα παιδιά τις σωστές συνθήκες που χρειάζεται ο σπόρος για να μεγαλώσει.
-Γνωρίσαμε τα Δημητριακά ένα ένα και την καλλιέργειά τους στην Ελλάδα και στον κόσμο και το ρόλο τους στη διατροφή του ανθρώπου.
-Γνωρίσαμε το ψωμί και τη σημασία του μέσα στη θρησκεία και την παράδοση του λαού μας, κάνοντας αντιστοιχίσεις εικόνων.

- Συζητήσαμε τις παροιμίες που είναι σχετικές με το θέμα μας και πότε τις χρησιμοποιούμε.

- Μιλήσαμε για τις σύνθετες λέξεις και παίξαμε με αυτές.

-Σχηματίσαμε τις λέξεις (σιτάρι,φασόλι, κριθάρι) με γράμματα και με συλλαβές.

- Η λογοτεχνία μας έδωσε αυτή τη φορά το μύθο της Περσεφόνης, τη κόκκινη κοτούλα της Σαρρή, την ουρά της σουσουράδας που έγινε θεατρικό δρώμενο, την ιστορία του τηγανόψωμου, τον ψωμάνθρωπο και το σποράκι που ταξιδεύει.

-Το τηγανόψωμο, παρόλο που έτρεχε να σωθεί κατέληξε μέσα στο τηγάνι μας

και ο ψωμάνθρωπος στο ταψί, χωρίς να έχει μείνει απ' αυτόν ούτε ένα ψίχουλο.

- Στα μαθηματικά οι σπόροι έπαιξαν ταξινομήσεις, ομαδοποιήσεις, επαναλαμβανόμενα σύνολα.

Φυσικά δεν έλειψε και το παιχνίδι γιατί οι "γεωργοί" μετά από όλα αυτά ήταν κουρασμένοι.

- Τα παιδιά χωρισμένα σε δύο ομάδες και ένα σχοινί χωρίζει το χωράφι σε δύο μέρη. Οι σπόροι- τσαλακωμένες εφημερίδες βρίσκονται πάνω στο σχοινί. Με το σύνθημα η μία ομάδα προσπαθεί να ξεφορτωθεί μέσα από το μέρος της όσους περισσότερους σπόρους μπορεί πετώντας τους στο χωράφι του αντιπάλου. Κερδίζει η ομάδα αυτή, που με τη λήξη του παιχνιδιού έχει λιγότερους σπόρους στο χωράφι της.(Οι σπόροι είναι από αγριάδα και θα βλάψουν το χωράφι μας)

-Φτιάχνουμε με τουβλάκια και κοντάρια δύο ανεμόμυλους σε απόσταση. Απέναντι από κάθε ανεμόμυλο είναι ένα παιδί- γεωργός και μπροστά του υπάρχει μια σακούλα μεγάλη με αλεύρι-παιδί. Ο γάιδαρος όμως αρρώστησε βαριά και δεν μπορεί να βοηθήσει τον γεωργό. Εκείνος πρέπει να κυλήσει το τσουβάλι μέχρι τον ανεμόμυλο και φυσικά κερδίσει αυτός που θα φτάσει πρώτος στο μυλωνά.

- Ένα παιδί βγαίνει έξω από τη τάξη. Εμείς, κάτω από ένα σεντόνι κρύβουμε το παιδί-σποράκι. Με το τέλος του ποιήματος "Έχω βάλει στο χώμα ένα σποράκι, που κοιμάται, που κοιμάται, το σκοτάδι δε φοβάται" το παιδί που ήταν έξω πρέπει να παρατηρήσει ποιος λείπει και να μας πει το όνομα του σπόρου.

- "Οργώνω τη τάξη": τα παιδιά βγαίνουν όλα έξω από τη τάξη και η νηπιαγωγός μετακινεί πράγματα και τους αλλάζει τη θέση. Τα παιδιά μπαίνοντας μέσα παρατηρούν και διορθώνουν τα λάθη.

- Κάθε παιδί έχει πάνω του ένα όσπριο, το βλέπει, το κλειδώνει στο μυαλό του, όπως τους λέμε και το κρύβει πάνω του.Χορεύουν ελεύθερα μέσα στο χώρο και η νηπιαγωγός απαγγέλει κάποιο ποίημα. Τα παιδιά που έχουν το όσπριο του ποιήματος κάθονται κάτω. Αυτό το παιδί που κάνει λάθος βγαίνει από το παιχνίδι και στο τέλος κερδίζει η ομάδα που καταφέρνει να έχει όλα τα μέλη της.(το φασόλι, το φασόλι που δεν το αγαπάνε όλοι-κάποιο λάκκο έχει η φάβα, τέτοιο όσπριο δεν ξανάδα-ο παπάς ο παχύς έφαγε παχιά φακή-το ρεβίθι, το ρεβίθι λέει ένα παραμύθι και μαυρομάτα κοπελιά κρατά ένα φασόλι στη ποδιά)

-Παίξαμε "Πεντόβολα" με σπόρους κουκιά και γίγαντες γιατί μας ήταν πιο εύκολο.

-"Πού ν' το πού ν' το το σποράκι" κατά το πού' ν'το πού 'ν 'το το δαχτυλίδι.

-Επίσης παίξαμε "μπάσκετ" με σπόρους γιατί θέλαμε να βελτιωθούμε στο σημάδι.

-Σκυταλοδρομία με σπόρους

-Φτιάξαμε τρίλιζα και παίξαμε με σπόρους-πιόνια.

- Το ΑΕΡΑΣ ΞΗΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ αλλιώς φυσικά με σπόρους... ΟΣΠΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ ΦΡΟΥΤΑ ΔΕΝΤΡΑ Τα παιδιά έπρεπε σε ορισμένο χρόνο να πουν κάποιο από τους σπόρους που θα τους τύχαινε στο παιχνίδι. Πχ. Όσπρια-Φασόλια, Δημητριακά-Σιτάρι,κλπ.

Κι ένα παραμύθι για να το αφηγηθείτε, να το δραματοποιήσετε, να το εικονογραφήσετε, να παίξετε και ό,τι βάλει η φαντασία σας...

"Το Σκιάχτρο Ο Φοβέρας"

Στεκόταν το Σκιάχτρο ο Φοβέρας με τα χέρια τεντωμένα και τα κουρελιασμένα ρούχα του να ανεμίζουν απειλητικά στο φύσημα του αέρα. Η δουλειά του ήταν να φυλάει το αμπέλι και να διώχνει μακριά τα πεινασμένα πουλιά που έρχονταν για να φάνε τα σταφύλια. Ο Φοβέρας ήταν πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό του. Από τότε που τον είχε στήσει ο κυρ-Γιώργης ο αμπελουργός ανάμεσα στα κλήματα ούτε ένα πουλί δεν είχε τολμήσει να τσιμπήσει έστω και μια ρώγα.Όλα το φοβόντουσαν τόσο πολύ! Ήταν το πιο ά γ ρ ι ο σκιάχτρο της περιοχής!!! Ήταν ψηλό. Στηριζόταν σε δυο μεγάλα ξυλοπόδαρα και φορούσε ένα παλιό παντελόνι του αφεντικού του του κυρ Γιώργη κι ένα μακρύ παλτό, κάτω από το οποίο ένα γκρι πλεχτό πουλόβερ σκέπαζε τη χοντρή κοιλιά, την παραγεμισμένη με άχυρα. Στην κολοκυθοκεφάλα του είχαν ανοίξει δυο μεγάλες τρύπες για μάτια και μια άλλη για μύτη. Για στόμα είχε μια ζωγραφισμένη ίσια γραμμή από μαύρο κάρβουνο. Ο κυρ Γιώργης καμάρωνε για το άγριο σκιάχτρο του και ο Φοβέρας από την πρώτη στιγμή, που στήθηκε στη μέση του αμπελιού, ήταν περήφανος για τη δουλειά του. από κει ψηλά, που ήταν στημένος, μπορούσε να βλέπει γύρω του όλον τον κόσμο. Καμάρωνε τα παιδιά, που περνούσαν στο δρόμο και αγριοκοίταζε τα πουλιά, που πετούσαν. Όσο περνούσε όμως ο καιρός χωρίς και ο ίδιος να το καταλάβει, άρχισε να στενοχωριέται και να νιώθει μεγάλη μοναξιά."Τι κρίμα να μην έχω ένα φίλο" έλεγε και ξανάλεγε. "Αν είχα ανθρώπινη φωνή θα παρακαλούσα τον κυρ Γιώργη να φτιάξει ακόμη ένα σκιάχτρο να μου κρατά συντροφιά ή θα φώναζα τα παιδιά να πούμε τραγούδια. Ουφ! κι αυτό το μακρύ παλτό πόσο με ζεσταίνει". Σκέφτηκε να φωνάξει τα πουλιά κοντά του κι άρχισε να κουνάει τις κορδέλες που ήταν δεμένες στα χέρια του. Εκείνα όμως φοβήθηκαν περισσότερο και δεν πλησιάζαν. Για πρώτη φορά στη μικρή ζωή του το σκιάχτρο, ο Φοβέρας ήταν τόσο στενοχωρημένο. Εκείνη τη στιγμή μια σταγόνα νερού κύλησε στα μάγουλά του κι έφτασε ως το στόμα του. Να 'ταν άραγε κάποια σταγονίτσα βροχής ή μήπως πετάχτηκε από το λάστιχο την ώρα που ο κυρ Γιώργης πότιζε; Μήπως... μήπως ήταν ένα αληθινό δάκρυ σκιάχτρου; Κανείς δε ξέρει να απαντήσει με σιγουριά. Ένα μόνο πράγμα είναι βέβαιο, ότι έγινε θαύμα, ένα μεγάλο θαύμα. Η σταγονίτσα κύλησε ως το στόμα του σκιάχτρου κι άρχισε να του αλλάζει σχήμα. Σιγά σιγά σχηματίστηκε ένα πλατύ χαμόγελο που ξεκινούσε από το ένα του αυτί κι έφτανε ως το άλλο. Τα πουλιά είδαν το γελαστό πρόσωπο του Φοβέρα και τον πλησίασαν διστακτικά στην αρχή, με περισσότερο θάρρος αργότερα. Φτερούγισαν δίπλα του, γύρω από το περίεργο κολοκυθοκέφαλό του, κάθισαν στα μακριά του χέρια, πέταξαν στο κιτρινισμένο ψάθινο καπέλο, τιτίβισαν χαρούμενα και του κελάηδισαν τα νέα του κόσμου όλου και τα χαιρετίσματα όλων των σκιάχτρων, που βρίσκονταν στα διπλανά αμπέλια. Ευτυχισμένος ο Φοβέρας ξέχασε τα καθήκοντά του κι άφησε ελεύθερα τα πουλάκια να τσιμπήσουν όσες ρόγες σταφυλιών ήθελαν. Επιτέλους είχε παρέα και ήταν πολύ χαρούμενος! Ο κυρ Γιώργης όμως ήταν θυμωμένος, πολύ θυμωμένος! Αν τα πουλιά έτρωγαν τα σταφύλια του, τι κρασί θα έφτιαχνε; Του έβγαλε, λοιπόν, το μακρύ ζεστό παλτό και τον πέταξε τον καημενούλη στην άλλη άκρη του χωραφιού. Στη θέση του έστησε ένα καινούριο σκιάχτρο. Ο Φοβέρας δεν έμεινε για πολύ μόνος.Τα πουλιά πέταξαν γρήγορα κοντά του να τον παρηγορήσουν. Εκείνος όμως έκλαιγε απαρηγόρητος. Τι θα έκανε τώρα; Ξαφνικά είχε μείνει χωρίς δουλειά, ήταν ένα λυπημένο, άνεργο σκιάχτρο. 'Μη στενοχωριέσαι", του λέει τότε μια πονετική σπουργιτίνα. "Θα σου βρω εγώ δουλειά. Θα κάνω τη φωλίτσα μου στο καπέλο σου κι όταν γεννηθούν τα παιδάκια μου θα τα προσέχεις και θα τους λες τις ιστορίες σου!". Γέλασε χαρούμενος ο Φοβέρας γιατί η καινούρια του δουλειά τον ενθουσίασε, του άρεσε πολύ περισσότερο από την παλιά. Πολλές μέρες αργότερα, όταν έφτασε ο τρύγος στο αμπέλι του κυρ Γιώργη οι εργάτριες έκοβαν με προσοχή τα τσαμπιά κι οι εργάτες μετέφεραν τα γεμάτα καλάθια στο πατητήρι για να φτιάξουν το κρασί. Ξαφνικά φύσηξε ο αέρας δυνατά, άρπαξε το λουλουδάτο χρωματιστό μαντήλι μιας εργάτριας και το έριξε στους ώμους του Φοβέρα. Πόσο του πήγαιναν τα φωτεινά χρώματα του μαντηλιού. Τι όμορφος που ήταν! Τώρα πια ήταν όλο χαρές. Είχε πολλούς φίλους, μια καλή δουλεία και ήταν το πιο γλυκό και χαμογελαστό σκιάχτρο όλης της περιοχής!!!

Τώρα πια ο Φ ο β έ ρ α ς έχει ένα όνομα που δεν του ταιριάζει...Τι όνομα θα του ταίριαζε;

Τα παιδιά διαλέγουν νέο όνομα για το σκιάχτρο της ιστορίας μας.

Τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε; Μα να βρουν ένα άλλο τέλος για την ιστορία. Σταματήστε την αφήγηση σε όποιο σημείο επιθυμείτε και αφήστε τους να τη συνεχίσουν.

Ο Φοβέρας μας δίνει κι άλλες ιδέες. Με ένα ποίημα φτιαγμένο με μεράκι συνεχίζουμε το παιχνίδι... ή το τραγούδι ή... το κάνουμε παιχνιδοτράγουδο!

Το σκιάχτρο ο Φοβέρας στέκεται, κοιτά...

μέσα στο χωράφι νιώθει μοναξιά!

Αν είχε ένα φίλο θα ήταν πιο καλά

θα έφευγ' η φοβέρα,

θα ερχόταν η χαρά!

Κρα κρα κρα κρα κρα κρα

γύρω του πολλά πουλιά

μόλις βλέπουν το Φοβέρα φεύγουν όλα μακριά.

Αχ! Φοβέρα σε λυπάμαι μόνος σου στην παγωνιά

ένας φίλος θα ζεστάνει τη θλιμμένη σου καρδιά.

Κρα κρα κρα κρα κρα κρα