ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ

ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ

Πως να κλείσεις τόσα πολλά σε έναν καμβά;

Κάνεις την ανάλογη περικοπή

 και σκέφτεσαι τους εννιά μήνες που περάσατε μαζί.

Κλείνεις σε ζωγραφικό πίνακα το χαμόγελο αυτό

 και του λες ένα μεγάλο "ευχαριστώ".

Για όλα αυτά που σου χάρισε μες στη χρονιά 

και ήταν πάρα πολλά.

Στο δωμάτιο  το παιδικό κάτι να σου θυμίζει:

Το ξύπνημα το πρωινό για να 'ρθεις στο σχολείο.

Το "καλημέρα" σου που άλλοτε ήταν δυνατό 

και άλλοτε το σκέπαζε ένα χασμουρητό.

Τον φίλο που σε περίμενε με ανυπομονησία στη πόρτα μπροστά

 για να ξεκινήσει το παιχνίδι τα πρωινά.

Τη παρεούλα που είχε για σένα πράγματα γνωστά 

ή κάτι που άκουγες για πρώτη φορά.

Το μολύβι και τη ξυλομπογιά 

που έκρυβε τη προσπάθεια, τη χαρά ή και τη βιασύνη 

στης Παρασκευής τα πρωινά.

Τη χαρά σου, όταν η απάντηση ήταν θετική 

στην ερώτηση "Κυρία θα βγούμε στην αυλή".

Στις σελίδες του παραμυθιού, όταν έπαιρνες το μέρος του καλού.

Ένα καδράκι στο δωμάτιο το παιδικό

 για να θυμάσαι το σχολείο το μικρό- όπως το έλεγες.

Πριν το βότσαλο χαθεί στη θάλασσα τη πλατιά, 

θα ήθελα να είσαι πάντα καλά 

και στη καινούργια αρχή να μη φοβηθείς στιγμή.

Κάνε το χαμόγελο σου βάρκα για το σεργιάνι

 και τα όνειρα σου πανιά στου κόσμου το μεϊντάνι.

Και να σου πω κάτι τώρα που τελείωσε η χρονιά;

Το "συγγνώμην" δεν χρειαζόταν να μου το λες κάθε φορά

 που κατά λάθος με έλεγες "μαμά" ή "γιαγιά".

Μέσα μου χαμογελούσα και μου 'δινες χαρά 

γιατί ένοιωθα πως δεν έχω μόνο δυο παιδιά.

Καλό καλοκαίρι σε όλους!

Νατάσα, Λίνα.