ΧΕΙΜΩΝΙΑΣΕ

ΧΕΙΜΩΝΙΑΣΕ

Χειμώνιασε! Η φύση χλώμιασε...

Γκρίζος βαρύς ο ουρανός

και ο σπουργίτης μοναχός!

Χειμώνιασε! Η παγωνιά ήρθε και θρόνιασε

στις μοναχικές βραδιές και στις άδειες γειτονιές!...

- Πως ήρθε στη δική μας γειτονιά και τον χαιρετήσαμε μέσα από την καρδιά: Το πρωί είχαμε ένα γράμμα που είχε πάνω το όνομα του παραλήπτη, αλλά όχι του αποστολέα. Είδαν τα παιδιά τη φωτογραφία και υπέθεσαν ποιον απεικονίζει.

-Τον Άγιο Βασίλη. Όχι, γιατί δεν φοράει κόκκινα.

-Έναν παπά. Όχι, γιατί δεν φοράει μαύρα.

- Τον Ιωσήφ. Όχι, γιατί τα ρούχα του δεν ήταν έτσι.

-Τον Χριστό. Όχι, γιατί δεν ήταν γέρος.

-Τον Χιονιά.... τον Χειμώνα.

Διαβάσαμε το γράμμα και τα παιδιά έδωσαν χειμωνιάτικες εικόνες στο χέρι της κυρίας, με την ελπίδα ότι θα τον αγαπήσει.

                                                               

Τα παιδιά ζήτησαν να του γράψουμε κι εμείς ένα γράμμα, ως απάντηση.

-Μέσα απ' του Χειμώνα το φιλί, φαντασία δημιουργεί: Πως θα μπορούσε να είναι το δικό μας πορτρέτο;(πορτοκάλι για καπέλο, έλατο για σώμα, φλυτζάνια ζεστού τσαγιού για πόδια, μελομακάρονα για μάτια, κουραμπιές για μύτη, κούτσουρα για χέρια)

Από βάζα ανοιχτά, ο Χειμώνας γεμίζει με εικόνες τη πλάση ξανά! 

- Το σπάσιμο ενός δίσκου από τη γωνιά της κουζίνας μας έδωσε την αφορμή για να φτιάξουμε τον δικό μας παράξενο χιονάνθρωπο για να τον δει ο κύριος Χειμώνας.

-Μια εφημερίδα παλιά, ανέβηκε στα φτερά της φαντασίας και μιλά: Πριν οι εφημερίδα γίνει χιονόμπαλα και μετά, χιονοπόλεμος μέσα στη τάξη, έκανε κάτι άλλο. Κάθε παιδί "διάβασε" το δικό του φύλλο εφημερίδας, διάλεξε μια εικόνα και μας είπε το χειμωνιάτικο νέο.

Νέα!!!!!!!!!! Νέα παιδικά!

Απ' του Χειμώνα τα τερτίπια τα γνωστά.

- Διαβάσαμε το παραμύθι  "Ο χαμογελαστός χιονάνθρωπος".

Αφήσαμε την αρκουδίτσα, την αλεπού και τον Φλάφυ να κάνουν παρέα στον ήρωα του παραμυθιού. Στην ομαδική εργασία, τα πουλιά "λιώνουν" τη μοναξιά του δικού μας χιονάνθρωπου.

- Φρούτα και λαχανικά , του Χειμώνα τα καλά: "Διαλέξαμε και βάλαμε σε ένα καλάθι τα φρούτα του χειμώνα και σε άλλο τα λαχανικά του. Παίξαμε κρυφτό με την Άννα και κρύψαμε τα πορτοκάλια μέσα στη τάξη. Ποιος μανάβης θα βρει τα περισσότερα; Μετά το πορτοκαλομπάσκετ και το πορτοκαλομπόουλινγκ, τα στίψαμε και χαρήκαμε έναν νόστιμο  και υγιεινό χυμό.

Αφορμή για αυτές τις δραστηριότητες, το παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη:

Μετά από το αληθινό, ας είναι και κάτι ΣΑΝ κι αυτό.

 - Η νιφάδα πέφτει απαλά, στο φύσημα του Βοριά:Η νιφάδα της ιστορίας μας είχε τη δική της περιπέτεια.

 Με αφορμή αυτή την ιστορία, το λευκό μαντήλι του Βοριά, μας μεταμόρφωσε σε νιφάδες που ταξίδεψαν, με τη μουσική και έπεσαν... ( στο δρόμο και με πήρε ένα παιδάκι, πάνω σε ένα σπίτι και βλέπω όλη τη πόλη, σε έναν βράχο και βλέπω τη θάλασσα, σε έναν κήπο, που έχει ξερά φύλλα και κλαδιά, στο κλαδί μιας πορτοκαλιάς, σε ένα δρόμο και με πάτησε ένα αυτοκίνητο κ.ά)

- Φτιάχνουμε τις δικές μας νιφάδες, που έχουν πάνω τους μια εικόνα του χειμώνα. Το κάθε παιδί τραβά στη τύχη ένα αίνιγμα. Η απάντηση του αινίγματος είναι και η εικόνα της νιφάδας που θα φτιάξει.

Αινίγματα και εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν:

Παγωμένη σταγόνα νερού που ταξιδεύει παντού.

Εκεί στο μέρος που ζω, λατρεύω το κρύο το τσουχτερό.

Αγρίεψε ο ουρανός. Αστράφτει και βροντά γιατί είναι βαρυχειμωνιά.

Περπατά στον πάγο στον γυαλιστερό, γιατί βρήκε ένα κόλπο πονηρό.

Αγκομαχά και προσπαθεί να κάνει ένα βήμα, μα δεν μπορεί, γιατί ο αέρας τον ταλαιπωρεί.

Πόδια κάτω, πόδια πάνω, αυτή την εποχή δεν την αλλάζω.

Μόνο του δεν περπατεί, θέλει το ταίρι του για να διαβεί.

Υπάρχω κι εγώ εκεί ψηλά. Χαρτί , κορδέλα για φορεσιά.

Πίσω απ’ αυτήν, άμα κρυφτείς, μπορείς να κάνεις και να πεις ότι εσύ επιθυμείς.

Αν ήσουνα καλό παιδί, έχω κάτι και για σένα στο σακί.

Κοντά σου, στα ζεστά, θα ακούσω παραμύθια απ’ την γιαγιά.

Ψίχουλα και λίγο νερό, ζητά αυτό το μικρό, που έμεινε εδώ.

Λατρεύω το χιόνι το απαλό, αλλά δεν θέλω τον ήλιο τον λαμπερό.

Καπέλα καφέ και μπλε, σε μια αγκαλιά, στου χειμώνα την παγωνιά.

Καληνύχτα. Όνειρα γλυκά. Θα σε δω, μόλις ανθίσει το λουλούδι στη πλαγιά.

Χωρίς πράσινο, μες στη παγωνιά, περιμένει την άνοιξη καρτερικά.

Κρύβονται στη ζεστασιά και είναι καμιά δεκαριά.

Κάτι να κυλήσει στο λαιμό γιατί έχω πόνο φοβερό.

Ο Γιάννης και η Μαρία, ντυμένοι στα ζεστά, δεν φοβούνται στον χιονιά.

Παγωμένες σταγόνες του νερού ταξιδεύουν παντού.

- Πριν μας  πει αντίο και χαθεί, μας πήγε κάπου που είχε χαρεί: Ο Χειμώνας μας ανέβασε στο έλκηθρο του και με οδηγό την Δήμητρα Αχιλαδέλλη, μας πήγε σε μια έκθεση ζωγραφικής . Γνωρίσαμε τρεις ζωγραφικούς πίνακες. Τα παιδιά με κολάζ και με μια ιστορία για τον κάθε πίνακα, αποχαιρέτησαν τον παγωμένο επισκέπτη.

Να σας πω ένα μυστικό;

Δεν άλλαξα γνώμη γι' αυτό.

Είπα "ναι" στα παιδιά, για να μη τους χαλάσω την καρδιά.

Ένα ψέμα μικρό, λιώνει σαν τη νιφάδα στο βουνό.

Άσε την κυρία Νατάσα να λέει "πως μ' αρέσει αυτή η εποχή"

κι εγώ θα περιμένω την άνοιξη να φανεί.

Καλό Χειμώνα!!!

Είναι μια ευχή, που σας τη λέω μέσα από τη ψυχή

γιατί δεν έρχεται πάντα ότι θέλουμε στη ζωή.