ΜΑΝΟΥΛΑ ΓΛΥΚΙΑ ,ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΑΡΑ

ΜΑΝΟΥΛΑ ΓΛΥΚΙΑ, ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΑΡΑ

Το A και το Ω της ζωής μας

Με αφορμή το παραπάνω βίντεο φτιάχνουμε τη δική μας Αλφαβήτα "Το Αλφαβητάρι της Αγάπης με μια λέξη για τη Μαμά"

Τα παιδιά σχηματίζουν στο μαγνητικό πίνακα την αλφαβήτα και χαρίζουν σε κάθε γράμμα μια λέξη για τη μαμά

Α: Άγγελος, Αηδόνι, Αστέρι, Αγκαλιά, Ασπίδα, Αγάπη

Β: Βράχος, Βοήθεια

Γ: Γαλήνη, Γατούλα

Δ: Δυνατή, Δώρο, Διαμάντι
Ε: Ευτυχία
Ζ: Ζωή, Ζάχαρη, Ζεστασιά, Ζαχαρωτό

Η: Ηλιαχτίδα, Ήλιος, Ηρωίδα

Θ: Θάρρος, Θησαυρός, Θάλασσα

Ι: Ιππότης, Ικανή

Κ: Καλή, Καρδιά, Καραμέλα

Λ: Λουλούδι, Λατρεία

Μ: Μέλι, Μαργαρίτα, Μοναδική, Μελωδία

Ν: Νυχτολούλουδο, Νόημα

Ξ: Ξεκούραση, Ξενοιασιά, Ξίφος

Ο: Ομορφιά, Ουρανός, Ομπρέλα (που μας προστατεύει από την καταιγίδα)

Π: Πεταλούδα, Προστάτης

Ρ: Ρυθμός, Ρόδο

Σ: Σιρόπι, Στοργική

Τ: Τρυφερή, Τριαντάφυλλο, Τραγούδι

Υ: Υπομονή, Υπέροχη

Φ: Φιλί, Φίλη

Χ: Χαμόγελο, Χαρά

Ψ: Ψυχή

Ω: Ωραία

Η δική μας αλφαβήτα συγκρίνεται με αυτήν του παραμυθιού "Με αγάπη στην καρδιά, γράφω γράμμα στην μαμά!" των Μαριάννα Κατρά και Ζένια Μπαγιώκη από τις εκδ. Διάπλους

Στο τέλος επιλέγουμε μία λέξη από κάθε γράμμα και γράφουμε τις δικές μας σκέψεις σε ένα γράμμα για την μαμά

-Τι αγαπώ στην μαμά μου πιο πολύ...

Στην ερώτηση αυτή τα παιδιά κλείνουν τα μάτια φέρνουν στη σκέψη την μορφή της μαμάς και προσπαθούν να σκεφτούν τι είναι αυτό που ξεχωρίζουν στην μαμά τους. Ενδεικτικές απαντήσεις: το χαμόγελο, τα φαγητά της, το γέλιο της, η αγκαλιά της...

Ακούμε το ορχηστρικό του Μ. Θεοδωράκη

και το διασκευάζουμε σαν τραγούδι για τη μαμά, ένα μελωδικό δώρο για το πιο αγαπημένο πρόσωπο της ζωής μας

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω, λουίζα και βασιλικό

μαζί μ' αυτά να σ' αγκαλιάσω και τι να πρωτοθυμηθώ...

Όταν γελούσα την ματιά σου

όταν πονούσα την αγκαλιά.

Όταν αρρώσταινα το χάδι

την τρυφερή παρηγοριά!

Τις νύχτες που σ' αναζητούσα

μες στο σκοτάδι το βαθύ

και να σιμώνεις σε θωρούσα

σαν μια μορφή αγγελική!

Μανούλα λαμπερό μου αστέρι

Μανούλα φως του Αυγερινού

Μανούλα ήρεμο περιστέρι

και κρίνο του Καλοκαιριού!

- Γιατί η άνοιξη έχει τη δική σου τη γιορτή και δεν μπορώ να τη βάλω σε άλλη εποχή;

Το ερώτημα αυτό τέθηκε στα παιδιά που κλήθηκαν να απαντήσουν.

Οι απαντήσεις τους:

Το φθινόπωρο δεν γιορτάζει γιατί ο καιρός είναι κακός και βρέχει. Δεν υπάρχουν λουλούδια και δεν μπορώ να μαζέψω για τη μαμά.

 Τον χειμώνα κάνει κρύο και η μαμά κρυώνει. Τον χειμώνα έρχεται ο Αϊ Βασίλης και δεν μπορεί να είναι και η γιορτή της μαμάς. Τα ζώα-μαμάδες πέφτουν σε χειμερία νάρκη και δεν μπορούν να γιορτάσουν.

 Το καλοκαίρι έχει πολύ ζέστη και η μαμά θα λιώσει σαν παγωτό. Είμαστε έξω και κάνουμε συνέχεια μπάνια και δεν μπορούμε να τη χαρούμε.

 Γιορτάζει την άνοιξη, γιατί βγαίνουν τα λουλούδια και μπορούμε να της μαζέψουμε ότι λουλούδι θέλουμε.

Την άνοιξη έχει καλό καιρό και η μαμά χαίρεται που μπορώ να βγω έξω να παίξω.

Παίζουμε με την παρομοίωση:

Την άνοιξη γιορτάζει γιατί η μαμά λάμπει σαν τον ήλιο.

 Είναι γλυκιά σαν το κεράσι.

 Μυρίζει σαν λουλούδι.

 Μας προσέχει σαν τη μέλισσα.

 Είναι όμορφη σαν πεταλούδα.

 Τραγουδάει όμορφα σαν αηδόνι και την αγαπάω σαν τη φράουλα.
-Αλάτι χοντρό, αλάτι ψιλό έχασα την μάνα μου και ψάχνω να τη βρω...
Χρησιμοποιούμε το γνωστό λεξοπαίχνιδο για ένα παιχνίδι με κάρτες. Έχουμε κάρτες με παιδιά και μητέρες από όλο τον κόσμο, αλλά και από ζώα. Τα παιδιά προσπαθούν να ταξινομήσουν τις κάρτες σωστά μητέρα-παιδί.Ταύτιση μαμά με παιδί.

 -Μέσα από χρώματα πολλά και ένα υφασμάτινο καμβά μιλώ για τη μαμά: Παρατηρούν, ανά δύο παιδιά, έναν πίνακα που τυχαίνουν. Απαντούν σε τρεις ερωτήσεις πάνω στον πίνακα, χωρίς πλέον να τον βλέπουν. Δίνουν τίτλο στον πίνακα που έτυχαν. Σε τελευταία φάση ακούν τη ρίμα που βρίσκεται κάτω από τον πίνακα και γυρνούν ανάποδα τον ανάλογο πίνακα.

Οι πίνακες που δουλέψαμε:

 
 
 

Τίτλοι που έδωσαν τα παιδιά:Η χρωματιστή μαμά, το χρωματιστό παιδί και τα συμβόλαια. Η μαμά και ο γιος κοιτάνε τα σπίτια. Το πουλί και η οικογένεια. Η αγκαλιά της μαμάς. Το γλυκούτσικο μωρό και η μαμά. Η μαμά και η κόρη μέσα στα λουλούδια.Μπροστά στη θάλασσα. Το όνειρο του παιδιού. Η μαμά και το μωρό πάνε βόλτα.Η δίψα του μωρού. Η μαμά ελεφαντίνα και το παιδάκι της.

- Επιλέγουν, ζωγραφίζουν και μεγαλουργούν: Τα παιδιά επιλέγουν τον πίνακα που θέλουν και με τον δικό τους τρόπο κάνουν αναπαράσταση.

Χρησιμοποιούμε τους πίνακες και για να φτιάξουν τις δικές τους ρίμες.

Πχ. Εγώ κι εσύ μαζί

θα ζήσουμε ευτυχισμένοι μια ζωή!

  

 Σε μια όμορφη ακρογιαλιά

συνεχίζεται η όμορφη βραδιά που μου χαρίζει η μαμά!

- Ένας πίνακας μιλά, μα τα τα λόγια είναι κρυφά: Τα παιδιά παρατηρούν έναν πίνακα και φαντάζονται τι συμβαίνει στην ηρωίδα της εικόνας. Μετά, ανά ομάδες, τον παρατηρούν και μιμούνται το πρόσωπο.

Οι απαντήσεις τους:

v Μια μαμά που μπορεί να έχασε το παιδί της στον πόλεμο.

v Μια μαμά που σκέφτεται τι θα φάνε αύριο.

v Μια μαμά φτωχή που δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά της.

v Μια γυναίκα που δεν μπορεί να γεννήσει.

v Έχασε το παιδί της στη γέννα.

v Μπορεί να της πήραν το παιδί και να το έδωσαν σε άλλους γονείς.

v Μια μαμά που δεν έχει σπίτι και δεν ξέρει που να βάλει τα παιδιά της να κοιμηθούν.

v Να έχουν φύγει μακριά τα παιδιά της και να είναι μόνη.

Αγαλματάκια, ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα:

-Τι κι αν δεν τα καταφέρω εδώ, να ξέρεις ότι πολύ σε αγαπώ: Τα παιδιά, σε ομάδες των δύο, καλύπτουν το περίγραμμα της καρδιάς με τουβλάκια. Κερδίζει η ομάδα που θα τελειώσει πρώτη.

-Κεφαλαία και μικρά με οδηγούν στη δική σου  αγκαλιά: Στη πρώτη στήλη υπάρχουν λέξεις σχετικές με το θέμα και στη δεύτερη, τα παιδιά κολλούν την αντίστοιχη λέξη που είναι γραμμένη με πεζά γράμματα. Μετά παίζουμε το αντίστροφο.

-Ένα ποίημα, τυλιγμένο με μουσική, μιλά για της μάνας τη ψυχή: Διαβάζουμε την ιστορία του παλικαριού που αγάπαγε μια όμορφη κυρά. Το ακούμε μελοποιημένο και το δραματοποιούμε.

    Η καρδιά της μάνας

Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά,

που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά.

 Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,

«ζήτα μου ο,τιδήποτε» τής λέει τρυφερά.

 «Αν μ' αγαπάς» τού είπε, με νάζι και καημό,

 «την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ»

 Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,

 ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του

. «Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν' αφήσω»

 «Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στη νε χαρίζω»

 Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,

 μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ' τον πόνο.

 «Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»

 γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει.

 Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,

 «να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της.

 Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,

 «μήπως θα 'ταν καλύτερο να μού τη φέρεις Μάη...

Όμορφη κυρά σε αγαπώ, στο σταυρό που κάνω στον Θεό.

Δώρα της έφερνε πολλά που δεν συγκινούσαν τη σκληρή της την καρδιά.

(Τα παιδιά έδωσαν στο παλικάρι λουλούδια, μια χτένα για τα μαύρα της μαλλιά, ένα χαρτί για να γράφει λέξεις αγάπης, μαρκαδόρους για να ζωγραφίζει καρδιές, ένα βιβλίο για να το διαβάζει πριν κοιμηθεί και ένα δαχτυλίδι μαζί με μια πρόταση γάμου)

Εκείνη όμως ζήτησε της μάνας την καρδιά, 

που εκείνον τον μεγάλωσε με δάκρυα και φιλιά.

-Καλημέρα κυπαρίσσι μου αψηλό, έλα κοντά μου να σε χαρώ!

-Μάνα αγαπώ μια όμορφη κυρά που ζητάει τη δική σου τη καρδιά!

-Αν σε κάνει ευτυχισμένο αυτό, στη δίνω παιδί μου χωρίς να το σκεφτώ.

Καθώς τρέχει με τη καρδιά, πέφτει κάτω και χτυπά...

και η μάνα που κείτεται νεκρή για το παλικάρι της έχει έννοια και μιλεί.

-Πόνεσες αγόρι μου γλυκό; Σήκω πάνω να σε χαρώ.

Φτάνει και δίνει στη κυρά της μάνας τη καρδιά.

Πως μπορεί, μες στου Μάη την ομορφιά να κρύβεται τόση απονιά;

Μια ευχή για τη δική σου τη γιορτή!

Χρόνια πολλά μανούλα.

Πως μπορεί μια γραμμή, να κλείσει μέσα της, της μάνας τη ψυχή;

Λουλούδια παράξενα απ' της καρδιάς μου τον αγρό, 

για σένα που λατρεύω κι αγαπώ.

Σε κάθε δική μου ορθοπεταλιά, 

ξέρω πως θα ΄ναι ανοιχτή, η δική σου η αγκαλιά.

Μία καρδούλα ξέφυγε μέσα απ' τα δυο μου χέρια

ταξίδεψε με τον Άνεμο ανέβηκε στ' αστέρια.

Γέμισε αστερόσκονη και χρώματα αιθέρια

και στολισμένη γύρισε ξανά στα μικρά μου χέρια.

Με μια λεξούλα μόνο μια στολίζω την καρδιά μου

και με αγάπη περισσή χαρίζω σε Σε μαμά μου!

"Η καρδιά της μάνας" (ομαδική εργασία)

Μάνα...

όταν αποφασίσεις ότι η καρδιά σου θα ταξιδέψει σε όλη σου τη ζωή,

 έξω από το σώμα σου.