Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΖΟΡ

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΖΟΡ

Αφιερωμένη η δραστηριότητα αυτή, σε όλους εκείνους που ήταν και είναι κοντά μας.

Σε κείνους που η λέξη "γιαγιά" και "παππούς", έδινε φτερά στα πόδια, μέλι στην αγκαλιά και αέναη αγάπη στην καρδιά.

Ο παππούς Μιχάλης μια βραδιά, συνάντησε κάποιον στη γειτονιά.

Τον Αζόρ, πεινασμένο, να τον τρώει ένα τσιμπούρι

 και ο παππούς τον ξεδίψασε, δίνοντας του νερό απ' το παγούρι.

Μέσα στο φέγγος της νυχτιάς, έγιναν φίλοι της καρδιάς.

Το μόνο άσχημο του Αζόρ παιδιά, ήταν πως είχε περιέργεια μιαν οκά.

Του παππού του Μιχάλη,κάθε μέρα, του ετοίμαζε ερώτηση, τυλιγμένη με κορδέλα.

Ο Αζόρ, κούκλα κουκλοθέατρου και μέσα από ένα μικρό δρώμενο, τα παιδιά έδιναν τις απαντήσεις στις ερωτήσεις του σκύλου, οι οποίες γράφτηκαν στην ομαδική δραστηριότητα

Μια εικόνα απ' την ανάποδη και τη καλή, μας έδωσε την αφορμή..

Ο παππούς Μιχάλης έριξε ένα κόκκαλο στο σκυλί για να θυμηθεί την ανέμελη ζωή

Τότε που ήταν παιδί και τον ένοιαζε μόνο το παιχνίδι και το φαΐ.

Τότε, που η κούνια του χάριζε στη πλάτη φτερά και η τραμπάλα ήθελε συντροφιά.

Τώρα που η μοναξιά είναι μόνιμη κυρά, περιμένει της Κυριακής τα πρωινά.

Ξέρει ότι τα παιδιά του έχουν χτίσει μια ζωή αλλού, 

αλλά πόση ευτυχία κρύβει η λέξη "παππού".