Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΧΕΛΙΔΟΝΙ


ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΧΕΛΙΔΟΝΙ


Ταξιδιάρικο πουλί, εκεί που θα πας, σε τόπο μακρινό,
πάρε το όνειρό μου και άστο σε ένα ψηλό βουνό.
Κι αυτή τη λύπη που νιώθω καμιά φορά στη καρδιά, 
ασ' τη στη λίμνη ή στην ακροθαλασσιά.
Άνοιξε τα ανάλαφρα φτερά και σου εύχομαι χίλια καλά.
Κι όταν με το καλό θα ξαναρθείς, έλα στο γνωστό μέρος να με βρεις.
Θα έχω τόσα να σου πω, για τις μέρες που ήμασταν χωριστά.
Εκεί! στου μπαλκονιού μου τη γωνιά.
                                                     Λ.Ρ

-Αν συναντούσατε ένα αποδημητικό πουλί τι θα το ρωτούσατε;
Τα παιδιά είναι γεμάτα περιέργεια για τα πουλιά που καταφέρνουν να περάσουν ωκεανούς κάποιες φορές για να επιβιώσουν.
·      Γιατί φεύγεις;
·     Που πας;
·     Τι θα πάρεις μαζί σου;
·     Πώς είναι ο δρόμος που θα ταξιδέψεις;
·     Δε φοβάσαι;
·     Γιατί δεν μένεις;
·     Πότε θα γυρίσεις;
·     Πώς είναι οι χώρες που πηγαίνεις;
·     Τι θα τρως στο δρόμο;
·     Δε φοβάσαι μην χαθείς;
·     Πόσο μακριά θα ταξιδέψεις;
·     Δεν κουράζεσαι που πετάς συνεχώς;
Στη συνέχεια υποθέτουν τις απαντήσεις που πιθανώς να έδωσε το χελιδόνι και αυτές γίνονται το έναυσμα της συζήτησής μας για τα πουλιά που αποδημούν.

- Τα παιδιά μεταμορφώνονται σε ένα πουλί αποδημητικό της αρεσκείας τους και αναφέρουν τι θα πάρει ο καθένας μαζί του σαν ενθύμιο για να θυμάται τη χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε (!!!!!)
Μία σταγόνα νερού από τα σύννεφα
Ένα κομμάτι χαλασμένο πλακάκι όπου στεκόταν και έτρωγε
Ένα φύλλο μουριάς που έπαιζε με τους φίλους του
Ένα φτερό από τη μαμά και τον μπαμπά που πέθαναν
Ένα κλαδάκι από τη φωλιά που μεγάλωσε
Ένα σταυρό του Χριστούλη που βρήκε πεσμένο
Ένα κεραμίδι από το σπίτι που ήταν η φωλιά του
Ένα φύλλο που το σκέπαζε η μαμά

- Διαβάσαμε το παραμύθι "Ο βασιλιάς και το αηδόνι" της Ζωής Βαλάση. Το "πειράξαμε" λίγο βάζοντας πρωταγωνιστές αποδημητικά πουλιά . Έτσι έγινε πιο εύκολη και η δραματοποίηση. Συμμετείχαν όλα τα παιδιά. Χωρίστηκαν σε ομάδες πουλιών και κάθε ομάδα φόρεσε το ίδιο χρώμα κορδέλας στο χέρι. Το τραγούδι που τραγούδησαν μπροστά στο βασιλιά και στη φυλακή σχηματίστηκε μόνο με τη πρώτη συλλαβή του ονόματος του πουλιού που αντιπροσώπευαν (οι κούκοι με τη συλλαβή "κου", τα φλαμίγκο με το "φλα" κοκ)

Ο βασιλιάς και οι φρουροί του.


Τα αηδόνια κελαηδούν και μαγεύουν τον βασιλιά.


Οι κούκοι λένε το δικό τους τραγούδι


Τα πουλιά κλεισμένα στη φυλακή.


Μετά από το τραγούδι όλων των πουλιών, τα κάγκελα σπάνε και τα πουλιά ελευθερώνονται.


 -Πελαργέ μου πάρε αυτή τη ζωγραφιά και πήγαινε την κάπου μακριά!
-Που μικρό παιδί, να σε χαρώ;
-Σε κάποιον που πολύ αγαπώ.



Με ένα ποίημα συντροφιά ταξίδεψε σε μέρη μακρινά...


Παίρνω τα χρώματα και τα λόγια και φτιάχνω τα "Ταξιδιάρικα Πουλιά" που...
Χωρίς πυξίδα στον αέρα ταξιδεύω νύχτα μέρα...
Δε χρειάζομαι ούτε χάρτη για να βρω της γης την άκρη 
που θα με φιλοξενήσει μέχρι η Άνοιξη ν' ανθίσει!
Τότε πάλι επιστρέφω την παλιά φωλιά γυρεύω
νέα ζωή να ξαναρχίσω,
νέες ελπίδες να χαρίσω!


Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

ΑΝΤΙΟ ΝΟΕΜΒΡΗ


ΑΝΤΙΟ ΝΟΕΜΒΡΗ!

Αποχαιρετώ με χαρά τον Νοέμβρη, γιατί θα καλωσορίσω τον Δεκέμβρη.
Τι κι αν λένε, ότι είναι ο πρώτος μήνας σε μια άλλη εποχή. 
Για μένα ο Δεκέμβρης είναι γιορτή!


Γιρλάντα στα κόκκινα ντυμένη
το θείο βρέφος νανουρίζει και προσμένει.

Σπίτι γιορτινό, στο χορό των αστεριών, 
περιμένει του Δεκέμβρη τον ερχομό.

Καράβι στολισμένο σε μια γωνιά, 
αναρωτιέται πότε θα γεμίσουν τα άδεια κουτιά.

Βρήκα κάτι πιρούνια στο συρτάρι 
και τα στόλισα με αλεξανδρινό και κεχριμπάρι.

Και η γιαγιά η Κατερινιώ μιλάει με τη σοκολάτα και μαλώνει το αυγό.
-Ασπράδι μου, φρόντισε  μη μου "κοπείς" 
και συ κρόκε άκουσε, πριν τη τελευταία λέξη πεις.
Βοηθήστε τους Μπισκοτένιους να γίνουν στρουμπουλοί
και για τους κουραμπιέδες θα φροντίσω άλλη στιγμή.
Πλημμυρίστε το σπίτι με τη δική σας ευωδιά,
γιατί όπου να 'ναι, θα φανούν τα Χριστούγεννα ξανά.



Σε μια πόλη ή σε κάποιο  χωριό, 
άγγελοι ψέλνουν άσμα θεϊκό.

Όπως λάμπει η φλόγα ενός ασπρόμαυρου κεριού
 ας ακουστεί η ευχή ενός μικρού παιδιού:

"Ας είμαστε όλοι ευλογημένοι"






Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

ΕΙΜΑΙ Η ΕΛΙΑ Η ΤΙΜΗΜΕΝΗ

ΕΙΜΑΙ Η ΕΛΙΑ Η ΤΙΜΗΜΕΝΗ



Στα δέντρα πάνω κρέμομαι,
στις εκκλησιές κοιμάμαι
και τα χρυσά μου κόκαλα
μες στη φωτιά τα βάζω.Ποια είμαι;
Είμαι η Ελιά η Τιμημένη 
κι απ' το Θεό και τη φύση ευλογημένη!


Νοέμβρης σα φτάνει η Ελιά έχει την τιμητική της. Δέντρο ευλογημένο σαν κι αυτό κανένα άλλο δεν απασχόλησε τόσο τους ανθρώπους της τέχνης ανά τους αιώνες. Από τον Όμηρο μέχρι τον Κάλβο, και τον Ελύτη, από την αρχαία μυκηναϊκή και αιγυπτιακή διακοσμητική γλυπτική και τις αρχαίοελληνικές τοιχογραφίες ως τον Βαν Γκογκ και το Θεόφιλο η Ελιά σαν δέντρο αλλά και σαν σύμβολο ενέπνευσε χιλιάδες καλλιτέχνες παγκοσμίως.
Έτσι δεν πέρασε απαρατήρητη και από την τάξη μας...
Ελαιομάζωμα από την αυλή μας


Η Τέχνη μπαίνει στον Ελαιώνα...Το πάντρεμα της ποίησης και της ζωγραφικής





Άραγε όταν ο Παλαμάς έγραφε για την Ελιά είχε στο νου του τον Βαν Γκογκ; Όταν ο Πολέμης μιλούσε για "το λυχνάρι του φτωχού και του άγιου το καντήλι" είχε στο νου τα ξυλόγλυπτα του Γεραλή; Τα παιδιά παρατήρησαν, μελέτησαν, συζήτησαν και επέλεξαν ανάμεσα σε διάσημους ζωγραφικούς πίνακες αυτόν που τους έκανε εντύπωση και τον συνδύασαν με ένα γνωστό ποίημα Ελλήνων ποιητών. Ακούγοντας δηλαδή ένα ποίημα επέλεγαν τον πίνακα στο οποίο πίστευαν ότι αναφέρεται σαν εικόνα το ποίημα.

Ένα αίνιγμα γίνεται εικόνα:



Γινόμαστε κι εμείς ποιητές

Είμαι νόστιμος μεζές στο τραπέζι σου με θες
με ψωμί ή φρυγανιά με προτιμάει κι η γιαγιά.
Στο φαΐ ή στη σαλάτα νοστιμίζω όλα τα πιάτα
μαύρη, πράσινη, καφέ στο βάζο ή στον τενεκέ
με αλάτι ή με ξύδι βρίσκομαι σε κάθε σπίτι!

Το αποδίδουμε με παντομίμα, με μουσικοκινητική, με γλωσσικά παιχνίδια αλλάζοντας το στίχο ή μια λέξη πχ "Στο τραπέζι αν με θες είιμαι νόστιμος μεζές..."κλπ, αντιστρέφουμε λέξεις σαλάτα -πιάτα κοκ., 
Το κάνουμε παραμύθι: "Μια μικρή ελιά βρέθηκε στο τραπέζι μας μια φορά". Ευκαιρία για προφορικό λόγο. Τα παιδιά δημιουργούν μικρούς διαλόγους σαν παραμυθάκια μικρά.

Και φυσικά το καλλιτεχνικό μας ταμπεραμέντο δεν σταματά στη ζωγραφική.


Διαβάζουμε το παραμύθι " Μια γέρικη ελιά στη φάτνη του Χριστού" και η ατομική εργασία στηρίζεται πάνω σ' αυτό το παραμύθι.



Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
 ΜΕ ΜΙΑ ΠΕΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ


Δ   έντρο που μοσχοβολά.
Η   λιος που ταξιδεύει ψηλά.
Μ   ιλιά που ακούγεται παντοτινά.
Ο  νειρα χουχουλιάζουν, τυλιγμένα στα ζεστά.
Κ  ήπος ανθισμένος που μοσχοβολά.
Ρ  αδιόφωνο που λέει τα νέα "θαρρετά".
Α  στέρι λαμπερό, που τις νύχτες τριγυρνά.
Τ  ραγούδι, που ακούγεται σε κάθε γειτονιά.
 Ι  στορία που γράφεται με αίμα και καρδιά.
Α  ηδόνι που κελαηδά ξανά και ξανά. 
                                                        Λ.Ρ

-Τι μπορεί να δείχνει αυτό το έργο του ζωγράφου;

Είναι ένας άντρας που κρατά την ελληνική σημαία και λέει κάτι.
Μάλλον τραγουδά τον εθνικό ύμνο.
Ένας κύριος που δείχνει στους φίλους του, ότι κρατάει δυο ελληνικές σημαίες.
Φωνάζει "Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η Ελλάδα".
Φωνάζει "ψωμί, παιδεία, ελευθερία".
Φωνάζει "ελευθερία, ελευθερία"
Πουλάει ελληνικές σημαίες και φωνάζει "ελάτε να πάρετε για την παρέλαση"
Φωνάζει "Ζήτω η Ελλάδα, νίκησαν οι Έλληνες" και 
Από κάτω γράφει εκείνη τη μέρα που έγινε.
Συζητούμε για τον πίνακα και η αφορμή έρχεται για τη λέξη δημοκρατία.
-Τ ι  νομίζετε ότι είναι η δημοκρατία; Οι απαντήσεις:
Είναι κάτι που βοηθάει την ελευθερία.
Είναι μια πόλη, μία πρωτεύουσα, ένα νησί.
Ένα Πολυτεχνείο.
Ένα περιστέρι.
Ένα μουσείο.
Είναι δύναμη.
Ένα σπίτι που το κουδούνι γράφει "δημοκρατία".
-Το παράδειγμα ξεκινά: Άλλοι θέλουν να παίξουν μπάλα και άλλοι επιτραπέζιο. Η διαφωνία είναι έντονη. Χτυπά την πόρτα η Δημοκρατία και τους προτείνει ένα τρόπο μαγικό. Τη ψήφο και την απόφαση των πολλών.



Η Δημοκρατία χάθηκε...
Αφορμή για γλωσσική δραστηριότητα μετά την ανάγνωση και επεξεργασία του βιβλίου


Η κυρά Δικτατορία μπαίνει στην τάξη κρυφά και "κλέβει" τις καρτέλες όπου αναγραφόταν η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Τα σκορπίζει και τα κρύβει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης έτσι ώστε κανείς να μην μπορέσει να την επαναφέρει πίσω ξανά. Εμείς όμως ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε. Τα παιδιά ψάχνουν να τη φέρουν στην τάξη ξανά και συναρμολογούν τη λέξη έτσι ώστε να αποκτήσει δύναμη ξανά η Δημοκρατία. Κι αν η κυρά Δικτατορία θέλει να τους μπερδέψει και να τους δυσκολέψει σκορπίζει και κρύβει και άλλα γράμματα, γι' αυτό τα μάτια δεκατέσσερα να βρούμε τα σωστά!

 


Στο σπίτι της κυρά-Δημοκρατίας
Εδώ επικρατεί η ομόνοια, η ενότητα, η συνεργασία και όλοι είναι χαρούμενοι.

     μαζί δημιουργούμε

    μαζί χαιρόμαστε

μαζί παίζουμε

        μαζί διασκεδάζουμε

Στο σπίτι της κυρα-Δικτατορίας
Εδώ μοναξιά, θλίψη, αντιμαχίες, σιωπή, φόβος

            συνεχώς είμαστε αμίλητοι

      είμαστε κατσούφηδες

           κατηγορούμε ο ένας τον άλλο

     παίζουμε μόνοι μας...

           ...και δεν μοιραζόμαστε ποτέ!

      είμαστε πάντα θλιμμένοι

νιώθουμε αδικημένοι

Η Ωραία Κοιμωμένη...αλλιώς ή Η Ωραία Κοιμωμένη Δημοκρατία 
Όλοι γνωρίζουμε το παραμύθι της "Ωραίας Κοιμωμένης". Εμείς το παρουσιάζουμε αλλιώς. Στο ρόλο της μικρής πριγκήπισσας η Δημοκρατία. Στο ρόλο της κακιάς μάγισσας ποια άλλη; Η Δικτατορία. Δεν υπάρχει φυσικά ο πρίγκηπας που σώζει την κατάσταση αλλά όλοι εμείς που ο καθένας με το τρόπο του προσπαθεί να τη ξυπνήσει...ένα φιλί, ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένας ψίθυρος, ένα τραγούδι...τα παιδιά έχουν τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο! Και με αφορμή τη διαφορετική αυτή δραματοποίηση ακολουθεί η παρακάτω ερώτηση: 
"Τι ονειρεύεται Η Δημοκρατία στο βαθύ ύπνο της;"
Τα όνειρά της γίνονται εικόνα.

- Παίζουμε με την ακροστιχίδα: Σε κάθε γράμμα βάζουμε την αντίστοιχη εικόνα, ακούγοντας πρώτα την πρόταση. Επαναλαμβάνουμε το στίχο που ακολουθεί. Όσο θυμούνται ή και αυτοσχεδιάζουν. Δείχνοντας μετά μόνο το γράμμα, ψάχνουν την εικόνα που πρέπει να βάλουν. Όπου υπήρξε δυσκολία ακουγόταν ένα κομμάτι από την πρόταση.(Ο- κάτι που χουχουλίάζει και είναι τυλιγμένο στα ζεστά)


- Το παραμύθι του Αισώπου " ο πίθηκος που ήθελε να γίνει βασιλιάς" βοήθησε τα παιδιά να καταλάβουν πως πρέπει να είναι ένας αρχηγός. Τι είπαν: Σοφός, έξυπνος. δημοκρατικός, να ακούει τους άλλους, δίκαιος, να βοηθάει, να μην κάνει χατήρια, να έχει καλό μυαλό, να σκέφτεται καλά και να αγαπάει την ειρήνη.
- Εκλογές στη τάξη για ανάδειξη αρχηγού.
Ποια παιδιά θέλουν να δηλώσουν υποψηφιότητα;


Οι υποψήφιοι αρχηγοί έβγαλαν προεκλογικό λόγο.
ΒΑΙΟΣ:Θα σας δίνω ειρήνη. Αν διαφωνείτε, θα βρίσκουμε λύση με λόγια και θα σας αγαπώ.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ: Θα σας βοηθάω, όταν έχετε πρόβλημα σε κάτι.
ΝΤΑΝΙΕΛΑ: Αν κάτι φοβηθείτε, εγώ θα είμαι εκεί.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: Θα σας βοηθάω να βρίσκεται τα χαμένα πράγματα σας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ότι απορία έχετε, θα σας τη λύνω.
Τα ψηφοδέλτια ετοιμάστηκαν και η ψηφοφορία ολοκληρώθηκε με τάξη και ηρεμία


 Ο εκλεγόμενος αρχηγός χειροκροτήθηκε και ο πρώτος ευχαρίστησε τα παιδιά.

Μπορώ να αλλάξω τον κόσμο με τα δυο μου χέρια είμαι ο Ιδανικός Πολίτης
Το ΜΠΟΡΩ και το ΠΡΕΠΕΙ μαζί χέρι χέρι
Στη Δημοκρατία δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Άλλωστε έτσι δε γίνεται και στην τάξη; Σε μια Δημοκρατία οι πολίτες σκέφτονται:
ΜΠΟΡΩ να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου
ΠΡΕΠΕΙ όμως να σέβομαι και τη γνώμη του άλλου.
ΜΠΟΡΩ να μιλήσω
ΠΡΕΠΕΙ να ακούω τον άλλο, να τον αφήσω να μιλήσει κι αυτός
ΜΠΟΡΩ να έχω ψωμί
ΠΡΕΠΕΙ να το αποκτήσω τίμια και να φροντίζω να μη λείψει από το διπλανό μου
ΜΠΟΡΩ να πηγαίνω ελεύθερα όπου θέλω
ΠΡΕΠΕΙ να προσέχω και να φροντίζω το περιβάλλον
ΜΠΟΡΩ να είμαι ελεύθερος
ΠΡΕΠΕΙ η ελευθερία μου να μην περιορίζει την ελευθερία του διπλανού μου
ΜΠΟΡΩ να τραγουδάω
ΠΡΕΠΕΙ να σκέφτομαι και την ησυχία του άλλου, να μην ενοχλώ
ΜΠΟΡΩ να παίζω και να έχω όσα παιχνίδια θέλω
ΠΡΕΠΕΙ να μοιράζομαι
ΜΠΟΡΩ να έχω δικαίωμα στην εργασία
ΠΡΕΠΕΙ όλοι να έχουν ίσες ευκαιρίες
ΜΠΟΡΩ να έχω παιδεία
ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθώ να την κάνω καλύτερη
 Ιδανικός λοιπόν πολίτης είναι αυτός που...


Δώρα αγαπημένα, από τη δημοκρατία φερμένα
(χαμόγελο,γνώμη,βιβλίο, ψήφος,ήλιος)


Τι κρύβει μέσα στην αγκαλιά της η Δημοκρατία
Είναι όλα όσα αγαπά και τα κρατά σφιχτά ...



Πλάθει η φαντασία
τη δημοκρατία και τη δικτατορία.

 

Τα παιδιά χέρι χέρι πάνε και τη Δημοκρατία συναντάνε.
Πες μας εσύ κυρά Δημοκρατία..."Τι αξίζει στη ζωή;"
Και το μήνυμα της Δημοκρατίας:
"Όλοι μαζί να προσπαθούμε,
όλοι μαζί να δημιουργούμε,
όλοι μαζί να αποφασίζουμε
έτσι μπροστά όλοι μαζί θα προχωρήσουμε!"


-Ελλάδα, κόρη του γιαλού και του βουνού συνάμα
γιατί μέσα στα μάτια σου, υπάρχει τέτοιο δράμα;
- Δάκρυα κυλούν στο αλμυρό νερό και στεναγμοί σείουν το ψηλό βουνό,
τώρα που βλέπω τα παιδιά μου, να σφάζονται μες στη ποδιά μου.
Χίλια κομμάτια το ασπρογάλανο πανί για να φτάσει σε κάθε γωνιά ελληνική.
Έλληνας αυτός, Έλληνας κι εσύ, φτάνει το αίμα στη πληγή.
Φέρτε παιδιά  κοντά μου, κάθε κομμάτι από τη φορεσιά μου.
Φέρτε το κι ας είναι σχισμένο, φτάνει να δω τον ελληνικό λαό και πάλι ενωμένο.