ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ...

 ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ...

Αν είχα ένα αεροπλάνο γερό, θα σε ταξίδευα σε όλη τη γη

για όλες αυτές τις φορές που έκανες υπομονή.

Αν έβρισκα το πιο ωραίο λουλούδι στον αγρό,

θα το άφηνα στα χέρια σου απαλά,

για την ασφάλεια που μου χαρίζεις και τη σιγουριά.

Αν μπορούσα τον ήλιο να φτάσω που είναι ψηλά,

θα σου τον χάριζα για τις στιγμές,

που τον φόβο έδιωχνες με τη δική σου ζεστασιά.

Αν μπορούσα να φτιάξω έναν πύργο ψηλό

 θα ήσουν η βασίλισσα μου και θα σε στόλιζα με χίλια "ευχαριστώ".

Μα είμαι μικρό και δεν μπορώ να κάνω αυτά που έχω στο μυαλό.

Μπορώ όμως να σου πω ένα μεγάλο "σ΄αγαπώ".

                                                                                           Λίνα Ρόκα

Ένα βιβλίο λιτό

 για τον άνθρωπο που τόσο αγαπώ.

'Ένα λουλούδι στην αυλή

 μιλά για την δική σου γιορτή.

Ο Πικάσο δεν θα μπορούσε να σε ζωγραφίσει τόσο καλά

αφού δεν σε έχει ζήσει από κοντά.

Ένα βάζο παράξενο, μοναδικό

φυλά μια προσευχή που ταξιδεύει στον ουρανό.

Κάτι απλό, για σένα μαμά,

να είναι κοντά στη δική σου καρδιά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΜΑΝΑ!

Φύλλα βιβλίου:

8 ΜΑΙΟΥ ΣΑΝ ΦΑΝΕΙ, ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΦΙΛΙ!

 8 ΜΑΙΟΥ ΣΑΝ ΦΑΝΕΙ,

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΦΙΛΙ!

Ξεκλειδώνεις τη χαρά, της χαρίζεις λευκά φτερά

και εκείνη μπορεί να πετάξει ψηλά.

Κλειδώνεις το φόβο σε κάστρο γερό 

και τον πολεμάς σαν ιππότης απ΄τον παλιό καιρό.

Κλειδώνεις τη θλίψη στη δική σου καρδιά

και κάνεις το χαμόγελο μου να ανθίζει ξανά.

Είσαι το κλειδί σε ότι κι αν κάνω, σε ότι κι αν σκεφτώ.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι  "σε ευχαριστώ"

και ένα απέραντο "σ΄αγαπώ".

Χρόνια πολλά μαμά!

Μια ζωγραφιά για σένα μαμά, 

γιατί η αγάπη η μητρική απλώνεται σε κάθε σπιθαμή.

Πόσα πρέπει να βάλεις στη σειρά!

Ένα μυαλό στη χειμωνιά και στη καλοκαιρία.

Κάπως έτσι ξεκινά η ζωή!

Μέσα στην ασφάλεια και τη θαλπωρή.

Λόγια γραμμένα στο χαρτί,

 για να θυμάσαι κάθε στιγμή.

Υιοθεσία είναι όταν η αγάπη φωλιάζει στη καρδιά.

"Πασχαλιά και πασχαλίτσα"

Λότη Πέτροβιτς- Ανδροτσοπούλου

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΗ

                   

                               ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΗ 

Πόνεσε, έκλαψε, υπόμεινε, σκέφτηκε.

Για μένα, για σένα.

Αφιερωμένο λοιπόν στον άνθρωπο αυτόν, που ακούει σε τόσες λέξεις

 και στολίζει τις δικές του, με αγάπη και υπομονή.

Για τη μαμά πατήστε εδώ και ΕΔΩ

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

Το μικρό μου παιδί

σοβαρή αταξία έκανε πάλι.

Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,

σκούντησε με το χέρι του

το κρεμασμένο

στον τοίχο τ’ ουρανού

κόκκινο πιάτο,

κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο Θεός απόρησε

που είδε τον ήλιο

ντυμένο ρούχα παιδικά

να κατεβαίνει τρέχοντας

της φαντασίας μου τη σκάλα

και να έρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι τώρα

και μαλώνω αυστηρά

το μικρό μου παιδί,

ενώ κλέβω κρυφά

τον χυμένο επάνω του ήλιο.

           Κική Δημουλά


Το μικρό μου παιδί...

πήρε χρώματα πολλά και μου 'ραψε μια φορεσιά 

και έκλεισε μέσα της μία καρδιά!

πήρε τον ήλιο και το νερό για να ανθίσουν τα λουλούδια  

λέγοντας τα χείλη του τραγούδια!

μου είπε στο αυτί μυστικά ότι πολύ με αγαπά,

 γιατί ξεκλειδώνω τη χαρά του και τη θλίψη στη ματιά του!

μου στόλισε το δάχτυλο και τον λαιμό. 

Αχ!το αγαπημένο μου μικρό!

 μια καληνύχτα ήρθε να μου πει, 

καθώς φώτιζε το πρόσωπό του η φλόγα η αχνή

ψιθυρίζει κάθε βράδυ στην προσευχή:

-Παναγιά μου Δέσποινα και του Χριστού μητέρα

φύλαγε τον άγγελο μου, νύχτα μέρα.

Το μικρό μου παιδί αταξία έκανε πάλι,

αλλά πάντα λέω χαλάλι!

Όλο το σύμπαν δεν χωρά αυτό που έχω στην καρδιά, 

όταν το κρατώ στην αγκαλιά.

Είναι ο ήλιος στη ζωή 

και η πανσέληνος στη νύχτα που θα 'ρθει.