Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ


ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ!


Παρακαλώ! Είναι κανείς εδώ;
Ψάχνω τη Λαμπρή και της αγάπης το φιλί!
(στολισμός πόρτας)



Η δύναμη Του δεν ήταν μαγική, η κυρία την είπε θεϊκή:
Τα παιδιά επιλέγουν το θαύμα του Χριστού που τα εντυπωσίασε και το αποδίδουν με ζωγραφική.



Σήκω Λάζαρε και μη κοιμάσαι, ήρθε ο φίλος σου από μακριά 
και έκανε πάλι την καρδιά να χτυπά:
Με νερομπογιές ζωγραφίζουν την εικόνα, το πλαίσιο "ντύνεται" με οντουλέ χαρτί και ο Λάζαρος με γλωσσοπίεστρο και γκοφρέ.




Δεν είναι το παπί που έκανε πιπί στη μέση του Μισισιπή
είναι ένα παπί που περιμένει να έρθει τη Λαμπρή.



Μέχρι να μάθω αν το αυγό έκανε τη κότα ή η κότα έκανε το αυγό, 
το έντυσα όπως ήθελα εγώ για να προλάβω να το χαρώ.
Τα παιδιά επιλέγουν τα υλικά της αρεσκείας τους, ριζόχαρτο χρωματιστό και γλασέ και φτιάχνουν το πασχαλινό τους αυγό όπως το επιθυμούν...



Η κότα η Κλοκλό παρακαλά να της αφήσουν ένα αυγό



Βαρέθηκα να βλέπω τη μαμά να γεννάει συνεχώς αυγά.
Γι' αυτό ντύθηκα καλά, ταξίδεψα με κόκκινα χαρτόνια για πανιά
 και ήρθα να σας πω  Χρόνια Πολλά.(πασχαλινή κάρτα)



Που να πάω να κρυφτώ, όταν όλοι με φαντάζονται σουβλιστό;
Τι μαρτύριο περνάω κάθε χρόνο,τέτοια εποχή!
Μαυρίλα στην αρνίσια μου ψυχή.



Στου Επιτάφιου τη σιγή, καίει μια φλόγα στο κερί.
Για το μαρτύριο Σου αυτό, ένα ταπεινό"ευχαριστώ".


Με λευκό χρώμα η φύση με είχε βάψει
ώσπου συνάντησα του Χριστού τα Πάθη.
(φωτοτυπία εφημερίδας, ζωγραφική με νερομπογιές 
και σχίσιμο γύρω από την εικόνα)



 Στης Ανάστασης τη χαρά, κάπου θα καίω και γω εκεί κοντά.
Δίπλα σε ένα πορφυρό αυγό και σε ένα κουλούρι πασχαλινό.



Με την Ανάσταση του Χριστού, ήρθα από την άκρη του χωριού
για να σας πω χρόνια πολλά, γιατί έτσι λέμε, λέει η λαγουδογιαγιά.




Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον...







Σήμαντρα γλυκά βαρούν ακόμα και μοσχοβολούν οι εκκλησιές.
Μόσχος τα φιλιά στο κάθε στόμα, τα φιλιά της άνοιξης δροσιές.













Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

ΟΧΙ ΕΓΩ!!!

πατήστε εδώ


ΟΧΙ ΕΓΩ!!!




Πόσες φορές δεν έχω πει"όχι εγώ"
για να γλιτώσω τη ποινή ή τον θυμό;
Δεν το 'πα μόνο μια φορά
γιατί δεν ήταν μία η ζαβολιά!
Η αταξία για να κρυφτεί, τραβά σεντόνι- ψέμα
για να κρυφτεί.
Εκεί ακίνητο,βουβό παρακαλάει τον Θεό.
" Βοήθησε με σε παρακαλώ
αν και το ξέρω πως το ψέμα δεν είναι καλό"

Για να δειτε λοιπόν την ιστορία "Ο δεύτερος μου εαυτός" πατήστε εδώ











Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

Ο ΒΡΑΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΜΑ


Ο ΒΡΑΧΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΜΑ

Πως θα θέλατε να ακούσετε αυτό το ποίημα; Διαλέγουν πως θα καθίσουν  και γίνεται ανάγνωση του ποιήματος, χωρίς καμία επεξήγηση. Καταγράφουμε εντυπώσεις και προτάσεις:
Το κύμα που ήταν στη θάλασσα έγινε φίλος με το βράχο.
Τσακωθήκανε.
Δυο άνθρωποι, που τον έναν τον έλεγαν βράχο και τον άλλον κύμα μαλώνανε.
Το κύμα έριξε κάτω τον βράχο.
Ο βράχος κοιμήθηκε.

                                         Ο βράχος και το κύμα
«Μέριασε, βράχε, να διαβώ!» το κύμα ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο.
«Μέριασε! μες τα στήθη μου, που 'σαν νεκρά και κρύα
μαύρος βοριάς εφώλιασε και μαύρη τρικυμία.
Αφρούς δεν έχω γι' άρματα, κούφια βοή γι' αντάρα,
έχω ποτάμι αίματα, με θέριεψε η κατάρα
του κόσμου, που βαρέθηκε, του κόσμου που 'πε τώρα:
«Βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου η ώρα!»
Όταν ερχόμουνα σιγά, δειλό, παραδαρμένο,
και σο 'γλυφα και σο 'πλενα τα πόδια δουλωμένo,
περήφανα μ' εκοίταζες και φώναζες του κόσμου,
να δει την καταφρόνεση που πάθαινε ο αφρός μου.
Κι αντίς εγώ κρυφά-κρυφά, εκεί που σε φιλούσα,
μέρα και νύχτα σ'έσκαφτα τη σάρκα σου εδαγκούσα
και την πληγή που σ' άνοιγα, το λάκκο που 'θε κάμω,
με φύκη τον επλάκωνα, τον έκρυβα στον άμμο.
Σκύψε να ιδείς τη ρίζα σου στης θάλασσας τα βύθη,
τα θέμελά σου τα 'φαγα, σ' έκαμα κουφολίθι.
Μέριασε, βράχε, να διαβώ! Του δούλου το ποδάρι
θα σε πατήσει στο λαιμό...Εξύπνησα λιοντάρι...»
Ο βράχος εκοιμότουνε. Στην καταχνιά κρυμμένος,
αναίσθητος σου φαίνεται, νεκρός, σαβανωμένος.
Του φώτιζαν το μέτωπο, σχισμένο από ρυτίδες,
του φεγγαριού, που 'ταν χλωμό, μισόσβηστες αχτίδες.
Ολόγυρα του ονείρατα, κατάρες ανεμίζουν
και στον ανεμοστρόβιλο φαντάσματα αρμενίζουν,
καθώς ανεμοδέρνουνε και φτεροθορυβούνε
τη δυσωδία του νεκρού τα όρνια αν μυριστούνε.
Το μούγκρισμα του κύματος, την άσπλαχνη φοβέρα,
χίλιες φορές την άκουσεν ο βράχος στον αθέρα
ν' αντιβοά τρομαχτικά χωρίς καν να ξυπνήσει,
και σήμερα ανατρίχιασε, λες θα λιγοψυχήσει.
«Κύμα, τι θέλεις από με και τι με φοβερίζεις;
Ποιος είσαι συ κι ετόλμησες, αντί να με δροσίζεις,
αντί με το τραγούδι σου τον ύπνο μου να ευφραίνεις,
και με τα κρύα σου νερά τη φτέρνα μου να πλένεις,
εμπρός μου στέκεις φοβερό, μ' αφρούς στεφανωμένο;
Όποιος κι αν είσαι μάθε το, εύκολα δεν πεθαίνω!»
«Βράχε, με λένε Εκδίκηση. Μ' επότισεν ο χρόνος
χολή και καταφρόνεση. Μ' ανάθρεψεν ο πόνος.
Ήμουνα δάκρυ μια φορά και τώρα κοίταξέ με,
έγινα θάλασσα πλατιά, πέσε, προσκύνησέ με.
Εδώ μέσα στα σπλάχνα μου, βλέπεις, δεν έχω φύκη,
σέρνω ένα σύγνεφο ψυχές, ερμιά και καταδίκη,
ξύπνησε τώρα, σε ζητούν του άδη μου τ' αχνάρια...
Μ' έκαμες ξυλοκρέβατο... Με φόρτωσες κουφάρια...
Σε ξένους μ' έριξες γιαλούς... Το ψυχομάχημά μου
το περιγέλασαν πολλοί και τα πατήματά μου
τα φαρμακέψανε κρυφά με την ελεημοσύνη.
Μέριασε βράχε, να διαβώ, επέρασε η γαλήνη,
καταποτήρας είμαι εγώ, ο άσπονδος εχθρός σου,
γίγαντας στέκω εμπρός σου!»
Ο βράχος εβουβάθηκε. Το κύμα στην ορμή του
εκαταπόντησε μεμιάς το κούφιο το κορμί του.
Χάνεται μες την άβυσσο, τρίβεται, σβήεται, λιώνει
σα να 'ταν από χιόνι.
Επάνωθέ του εβόγγιζε για λίγο αγριεμένη
η θάλασσα κι εκλείστηκε. Τώρα δεν απομένει
στον τόπο που 'ταν το στοιχειό, κανείς παρά το κύμα,
που παίζει γαλανόλευκο επάνω από το μνήμα.
                      Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

-Να το ακούσουμε τώρα σαν παραμύθι;

Ο βράχος και το κύμα
Μέσα σε θάλασσα σκοτεινή, σε μια άλλη εποχή,
στεκότανε βράχος δυνατός, περήφανος, καμαρωτός.
 Και ένα κύμα ανδρειωμένο, θολό και μελανιασμένο
τον πλησιάζει θαρρετά με λόγια απειλητικά.
-Μέριασε βράχε να διαβώ, γίνε χίλια κομμάτια
Μαυρίλα στη ψυχή μου κουβαλώ και όχι ολόχρυσα παλάτια.
 Ο βράχος το βλέπει και γελά με το θράσος που κουβαλά.
Μα το κύμα συνεχίζει:
Οι αφροί μου δεν έχουν άρματα και η βοή μου αντάρα.
Είμαι γεμάτο αίματα και μια σκληρή κατάρα.
Του κόσμου που κουράστηκε, του κόσμου που λέει τώρα
«Βράχε θα πέσεις έφτασε, η φοβερή σου ώρα»
 Ο βράχος του εμίλησε:
Ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις, να κάνω εγώ πιο πέρα,
όταν εσύ με προσκύναγες τη νύχτα και τη μέρα;
Θυμάσαι που μου ’πλενες και μου ΄γλυφες τα πόδια
και ο κόσμος σε κορόιδευε χωρίς λίγη συμπόνια;
 Το κύμα χαμογέλασε
και του είπε ένα μυστικό πέρα για πέρα αληθινό:
Όταν ερχόμουνα κοντά, δήθεν να σε «φροντίσω»,
είχα μαζί μου έναν κασμά για να σε πελεκήσω.
Άνοιγα τρύπα βαθιά που τη σκέπαζα με φύκια αλμυρά.
Σκύψε να δεις τη ρίζα σου που είναι κούφια τώρα.
Βράχε δεν είσαι πια δυνατός, γιατί έφτασε η ώρα.
Η ώρα που ο δούλος πια ξυπνά, κρατώντας ψηλά το κεφάλι,
γιατί οι ταλαιπώριες του, τον έκαναν λιοντάρι.
 Ο βράχος αδιαφόρησε για την πικρή αλήθεια
και είπε πια να κοιμηθεί στης θάλασσας τα δίχτυα.
Μα δεν ήρθαν όνειρα γλυκά για να τον εκοιμήσουν
μόνο κατάρες πολύ σκληρές για να τον ανησυχήσουν.
 Ταραγμένος κοιτά το κύμα, που είναι μπροστά του
 με τη μικροσκοπική θωριά του:
Ασήμαντο, αδύναμο τολμάς και μιλάς
αντί σαν δούλος εμένα να προσκυνάς;
Επειδή κρατάς δάφνης στεφάνι
νομίζεις ότι μπορείς να με ξεκάνεις;
Άκου, λοιπόν και μάθε το και στο μυαλό του βάλτο.
Είμαι από σένα πιο δυνατός
και δεν με φοβίζει ο δικός σου ο αφρός.
 -Βράχε, δεν είμαι πια σταγόνα στη βροχή,
κουβαλάω κάτι δυνατό μες στη ψυχή.
Βράχε το λένε ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
Θυμάσαι τον πόνο που πότισε τη καρδιά;
Τα παλληκάρια που χάθηκαν για τη λευτεριά;
Πόσες ψυχές διαβήκαν του Άδη το στενό,
αφήνοντας πίσω κάτι αγαπητό;
Θυμάσαι που με κοίταζαν σαν να μην είχα αξία;
Θυμάμαι ακόμα το γέλιο τους και τη πικρή ειρωνεία.
Μέριασε βράχε να διαβώ, τελείωσαν τα πάντα.
Γίγαντας στέκω μπροστά σου, φόβο δεν νοιώθω με τη θωριά σου.
 Ο βράχος ακούγοντας το τέλος, έχασε τη μιλιά του
και το κύμα αγρίεψε για να κάνει τη δουλειά του.
Χτυπά τον βράχο με ορμή και εκείνος υποφέρει,
χίλια κομμάτια γίνεται απ’ της αδικίας το χέρι.
Όταν εκείνος χάθηκε, η θάλασσα ημερεύει,
άσπρο, γαλάζιο απλώνεται, παντού τη κυριεύει.
                                                   Λίνα Ρόκα

-Τι είναι η προσωποποίηση;Ποιο πρόσωπο είναι το κύμα και ποιος ο βράχος; Γνωρίζεται άλλες ιστορίες που συναντάμε αυτή τη λέξη;
-Ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών: Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες. Κάθε σωστή απάντηση κερδίζει μια μικρή ελληνική σημαία.
Ποιος ήταν δούλος;(βράχος, κύμα, άμμος)
Ο βράχος πως στεκόταν;(δειλός,περήφανος,φοβισμένος)
Το κύμα πως ήρθε κοντά στον βράχο;(μελανιασμένο, αδύνατο, πεινασμένο)
Οι αφροί του με τι ήταν γεμάτοι;(όπλα, θόρυβο, αίματα)
Με τι σκέπασε την τρύπα;(φύκια, άμμο, πετραδάκια)
Ποια λέξη φέρνει μαζί του το κύμα;(μίσος, εκδίκηση, αγάπη)
Τι χρώματα απλώθηκαν στη θάλασσα;(άσπρο-κόκκινο, άσπρο-μπλε, άσπρο-γαλάζιο)
Πως στέκεται το κύμα μπροστά στον βράχο;(σαν ήρωας, σαν γίγαντας, σαν θεριό) κλπ
Αν η απάντηση είναι σωστή ή λάθος επιβεβαιώνεται από τους αντίστοιχους στίχους που διαβάζονται.
- Τοποθετώ σωστά τις κάρτες: Τα παιδιά ακούνε κομμάτι- κομμάτι το ποίημα και τοποθετούν τις κάρτες στη σωστή σειρά.





-Ας το παίξουμε: Ένα παιδί βράχος και ένα άλλο κύμα. Το ποίημα διαβάζεται αποσπασματικά και το θεατρικό δρώμενο ξεκινά.

Ο βράχος περήφανος


«Μέριασε, βράχε, να διαβώ!» το κύμα ανδρειωμένο


...μέρα και νύχτα σ'έσκαφτα τη σάρκα σου εδαγκούσα
  

Ολόγυρα του ονείρατα, κατάρες ανεμίζουν


Το κύμα στην ορμή του
εκαταπόντησε μεμιάς το κούφιο το κορμί του.


Εδώ μέσα στα σπλάχνα μου, βλέπεις, δεν έχω φύκη,
σέρνω ένα σύγνεφο ψυχές, ερμιά και καταδίκη,











                        

                            

  

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ


ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ...

Δέσποινα, Παναγία μου
ήσουν ευλογημένη από την αρχή
για να φέρεις στον κόσμο τούτο μία Ζωή.

Αγγέλου μήνυμα χαρωπό,
ότι θα προσφέρεις σε μας τον Χριστό.

Αγγέλου μήνυμα στου Μάρτη την άκρη
που μετά έγινε πόνος και δάκρυ.
Αυτό έγραφε του Θεού το κιτάπι.



Η θρησκευτική πλευρά της μέρας. 25 Μάρτη και εκτός από μάχες και ηρωισμούς αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να εξιστορήσουμε και το γεγονός και αναφερόμαστε στην χαρμόσυνη είδηση για τον Χριστιανισμό, της επικείμενης γέννησης του Ιησού Χριστού που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Παναγία.
Μπορεί το πέρασμα από την εθνική στη θρησκευτική όψη της γιορτής να γίνει και με το ποίημα του Βαλαωρίτη που αναφέρεται και στις δυο γιορτές. Αυτό μπορεί επίσης να είναι το αρχικό έναυσμα για την εισαγωγή στο θέμα της 25η Μαρτίου μιας και αναφέρεται στο διπλό νόημα της ημέρας: "Ευαγγελισμός-Ελληνισμός"

"Με μιας ανοίγει ο ουρανός, τα σύγνεφα μεριάζουν,
οι κόσμοι εμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μια φλόγα αστράφτει... ακούονται ψαλμοί και μελωδία...
Πετάει έν' άστρο... σταματά εμπρός εις τη Μαρία...
«Χαίρε της λέει αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε!
Ο Κύριός μου είναι με σε. Χαίρε Μαρία, Χαίρε!»
Επέρασαν χρόνοι πολλοί...
Μια μέρα σαν εκείνη
αστράφτει πάλι ο ουρανός...
Στην έρμη της την κλίνη
λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη,
μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει αλυσωμένη.
Τα σιδερά είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της.
Η καταφρόνια, η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της.
Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα
φέγγει κι αφήνει και περνά έν' άστρο, μιαν αχτίδα.
Ο Άγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του...
«Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε.
Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς ανάστα, χαίρε».
Οι τοίχοι ευθύς σωριάζονται. Η μαύρ' η πεθαμένη
νοιώθει τα πόδια φτερωτά. Στη μέση της δεμένη
χτυπάει η σπάθα φοβερή. Το κάθε πάτημά της
ανοίγει μνήμ' αχόρταγο. Ρωτά για τα παιδιά της...
Κανείς δεν αποκρένεται...Βγαίνει πετά στα όρη...
Λιώνουν τα χιόνια όθε διαβεί, όθε περάσει η Κόρη.
«Ξυπνάτε εσείς που κοίτεστε, ξυπνάτε όσοι κοιμάστε,
το θάνατο όσοι εγεύτητε, τώρα ζωή χορτάστε».

Οι χρόνοι φεύγουνε, πετούν και πάντα εκείνη η μέρα
είναι γραμμένο εκεί ψηλά να λάμπει στον αιθέρα
μ' όλα τα κάλλη τ' ουρανού. Στολίζεται όλη η φύση
με χίλια μύρια λούλουδα για να τη χαιρετήσει.
Γιορτάστε την, γιορτάστε την. Καθείς ας μεταλάβει
από τη χάρη του Θεού. Και σεις και σεις οι σκλάβοι,
όσοι τη δάφνη στη καρδιά να φέρετε φοβάστε,
αφορεσμένοι να 'στε."


Μέσα από αφήγηση ή από την απαγγελία και επεξεργασία του παρακάτω ποιήματος μπορεί να γίνει η εισαγωγή στο θέμα:

Στα πολύ παλιά τα χρόνια,
ο Χριστός πριν γεννηθεί,
η Παναγιά στην εκκλησία
πήγε να προσευχηθεί. 
Ξάφνου φάνηκε μπροστά της
ένας άγγελος λαμπρός
που βαστούσε ολάσπρο κρίνο
και σκορπούσε γύρω φως. 
Και τρομάζει η Παναγίτσα,
πέφτει ευθύς γονατιστή
και θαμπώνει από το φως του
και τα μάτια της τα κλει. 
'Μη φοβάσαι', της μιλάει,
'εδώ μ΄ έστειλε ο Θεός!
Κείνος πάντα σ΄ ευλογάει,
και σου είναι βοηθός! 
Άκουσε το θέλημά Του
το τρανό το ξακουστό :
Ένας χρόνος πριν περάσει
θα γεννήσεις το Χριστό.' 
Μόλις είπε αυτά τα λόγια
χάθηκε στον ουρανό
κι η καλή η Παναγίτσα
φχαριστάει το Θεό.


Σας παραθέτουμε κι ένα παλιό παραμύθι σχετικό, με τους ήρωες σε εικόνες που μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε όπως επιθυμείτε (ζωγραφική, χαρτοκοπτική, κολλάζ, κούκλες για κουκλοθέατρο). Εμείς μια χρονιά  το μετατρέψαμε σε  κουκλοθεατρικό παραμύθι. Την προέλευση του παραμυθιού δε τη γνωρίζουμε απλά τη βρήκαμε από συνάδελφο παλαιότερα και τη μοιραζόμαστε.



 
Πως να μην αναφερθούμε και στα ονόματα που έχει δώσει ο λαός μας στη Παναγία. Τα παιδιά ακούν, υποθέτουν και δημιουργούν φανταστικά ονόματα και τα αιτιολογούν.
Παναγία η Κρινούλα: Από τα κρινάκια που φύτρωσαν, όταν το χώμα βράχηκε από τα δάκρυα της.
Παναγία η Βοηθούσα: Γιατί όταν έχω κάποιο πρόβλημα με βοηθάει.
Παναγία η Βασίλισσα: Είναι η βασίλισσα των ουρανών.
Παναγία η Φιλούσα: Φυλάει όλα τα παιδιά.
Παναγία η Τίποτα: Ο Βαγγέλης έχασε τη φωνή του και δεν έλεγε τίποτα. Η Παναγία τον βοήθησε να μιλήσει. 
Παναγία η Χρωματούσα: Όλα στον κόσμο είχαν αλλάξει και είχαν γίνει μαύρα. Ήρθε η Παναγία και έφερε τα χρώματα.
Παναγία η Γεννούσα:Γιατί γέννησε τον Χριστό, ενώ ήξερε τι θα συμβεί.

Προτεινόμενα φύλλα εργασίας:






Ατομικές "ευλογημένες" κατασκευές:
Ένας άγγελος που στο τέλος μπορεί να δώσει ένα όμορφο βιτρό αποτέλεσμα 

              
 Χαρτοκοπτική


                                                                   Κρίνος φτιαγμένος από αφρώδη υλικό

Εικόνα του Ευαγγελισμού σε μακετόχαρτο που βάφτηκε 
με καφέ διαλυμένο σε σταγόνες νερού

Ατομική εργασία με ζωγραφική και κολάζ

Σαν εικόνα παλιά ή


πάνω στο πλεχτό της γιαγιάς.


Αναπαράσταση ζωγραφικού πίνακα


 


Ο άγγελος Γαβριήλ κάπως αλλιώς (ομαδική εργασία)


Ομαδική με τη τέχνη του ψηφιδωτού 

«Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη συ εν γυναιξί»