ΤΟΝ, ΤΗΝ ΛΕΝΕ...

ΤΟΝ, ΤΗΝ ΛΕΝΕ...

Τον λένε ... και θα φύγει την Τρίτη.

Τον λένε ... και τα τρώει όλα.

Την λένε ... και δεν έχει πάει στην Αθήνα.

Τον λένε ... και έχει έναν φίλο , που τον λένε Φώτη.

Τη λένε ... και δεν της αρέσει η φασαρία.

Τη λένε ... και δεν βγήκε διάλειμμα μία φορά.

Τη λένε ... και θέλει ένα καγκουρό από την Αυστραλία.

Τη λένε ... και αγαπά τη φακή.

Τη λένε ... και έφτιαξε φασόλια στη χύτρα.

Τον λένε ... και είμαστε πολύ καλοί φίλοι.

Τον λένε ... και τον περιμένω στην στάση.

Τον λένε ... και κρατά αναμμένο κερί.

Τον λένε ... και δεν πειράζει που κάνει λάθη.

Τη λένε ... και κοιτά το χελιδόνι.

Τον λένε ... και του αρέσει το σταφύλι.

Τον λένε... και δεν πίνει φρέντο καπουτσίνο.

Τον λένε ... και έκαψε την κατσαρόλα.

Τον λένε ... και πίνει χαμομήλι.

- Βρίσκω το όνομα μέσα στη ρίμα: Οι κάρτες των ονομάτων ανάποδα και τραβιέται μία στη τύχη. Τα παιδιά ακούν τη ρίμα και προσπαθούν να βρουν το όνομα του φίλου τους που ταιριάζει στη ρίμα.

Ο Μίκι , η Μίνι και το όνομα που θα μείνει.

Στολισμένο σε μια γωνιά, 

για να θυμίζει τα βαφτιστικά ή τα χαϊδευτικά.

Άσε τη κυρία να φωνάζει ξανά και ξανά,

εγώ έχω φέρει τα παπούτσια μου τα παλιά.

Μπορεί να μην κάνω ρολόγια σαν τον Νταλί, 

αλλά κοίτα εμένα στο χαρτί!

Τι μου αρέσει ή τι αγαπώ, 

δεν θα διστάσω να το πω.

Αυτός, αυτή είμαι εγώ...

Ο Εμμανουήλ Α Μπακακούλης  έριξε μέσα στη -λίμνη γράμματα της Αλφαβήτας και εμείς του δώσαμε χαρακτηριστικά από το γράμμα που βλέπαμε.

Αν ρωτήσεις στη γειτονιά για τη δική μου αφεντιά, 

θα σου πουν όλοι με μια φωνή, ότι είμαι το καλύτερο παιδί.

Αν ξεχνιέμαι και κάνω καμιά ζαβολιά,

 θα σου πω τα λόγια του Βασίλη ξανά και ξανά:

" Εντάξει κυρία, είμαστε παιδιά"