Οι Μικροί Κύριοι και οι Μικρές Κυρίες
βάζουν την τάξη...σε τάξη!
Πέρα απ' τις εφτά θάλασσες και τους πέντε ωκεανούς
μια παράξενη χώρα ξεπροβάλλει
με κατοίκους ξεχωριστούς!
Τους ξέρετε σίγουρα όλοι
τους έχετε κάπου ακουστά
είναι μικροί, μοναδικοί και με
κατορθώματα ξακουστά!
Αρχή του παραμυθιού Καλημέρα σας!
Οι μικροί κύριοι και οι μικρές κυρίες άφησαν για λίγο την ξενοιασιά της καθημερινότητάς τους και ήρθαν στην τάξη μας για να αλλάξουν την δική μας καθημερινότητα και να βάλουν την τάξη μας σε... τάξη! Ο κύριος Τεμπέλης, η κυρία Εργατική, η κυρία Μυαλωμένη, ο κύριος Τσαπατσούλης και η κυρία Τακτική, ο κύριος Κατσούφης αλλά και η κυρία Εγώ, ο κύριος Λάθος, η κυρία Εξυπηρετική και πολλοί πολλοί άλλοι μας διηγήθηκαν τις ιστορίες τους και μας έμαθαν τι σημαίνει πια αυτός "ο κανόνας" που συνεχώς αναφέρουν οι κυρίες και γιατί είναι τόσο σημαντικός. Τα παιδιά μέσα από τις ιστορίες αυτές έπαιξαν, διασκέδασαν, προβληματίστηκαν και τέλος όρισαν τους κανόνες της τάξης έτσι ώστε όλα να πηγαίνουν ρολόι. Μας έμαθαν πως για να πάνε όλα καλά πρώτα πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε σαν ομάδα...
"Το ΜΠΟΡΩ και το ΠΡΕΠΕΙ μαζί χέρι χέρι
μας μάθανε να ζούμε με κανόνες
χωρίς πλέγματα και γκρίζες ζώνες!"
Ένα τραγούδι το έκανε πιο εύκολο...Όσοι και όσες κάνατε πρόσκοποι θα το ξέρετε σίγουρα
Κάθεστε σε κύκλο στην παρεούλα και δένετε τα χέρια αγκαζέ μεταξύ σας. Τραγουδάτε το τραγούδι με κίνηση δεξιά αριστερά. Στο ρεφραίν (γιαο γιαο) σκύβετε όλοι μαζί μπροστά ρυθμικά. Και επαναλαμβάνετε το ρεφραίν όλο και πιο γρήγορα.
Παίξαμε γνωστά παιχνίδια εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
Αλυσίδα: Τα παιδιά κινούνται ελύθερα στο χώρο με συνοδεία μουσικής ή ενός τραγουδιού. Όταν ένα παιδί βρεθεί κοντά σε ένα άλλο απλώνει το χέρι και το πιάνει αγκαζέ. Προχωρούν ενωμένοι ώσπου βρίσκουν ένα άλλο παιδί και "δένονται" και συνεχίζουν ώσπου όλα τα παιδιά να σχηματίσουν μια αλυσίδα η οποία κινείται ενωμένη χωρίς να μπερδευτεί ή να σπάσει. Ίσως να μην το πετύχετε με την πρώτη όπως εμείς αλλά ο "επιμένων και ο τηρών τον κανόνα νικά!"
Ένας ήχος μας ενώνει:Τα παιδιά σε τριάδες ή ζευγάρια ότι σας είναι πιο εύκολο. Κάθε ομάδα διαλέγει έναν χαρακτηριστικό ήχο - τρόπο αναγνώρισής τους πχ. σφύριγμα, παλαμάκια, κροτάλισμα γλώσσας, κλπ. Το παίζουμε με δυο τρεις ομάδες κάθε φορά γιατί είναι πιο εύκολο να συντονίσουμε τα παιδιά μιας και παίζεται με κλειστά τα μάτια σε ασφαλές χώρο.
Πάω ένα ταξίδι: Είναι ένα παιχνίδι αγγίγματος και παίζεται όταν η αίσθηση της ομάδας έχει αναπτυχθεί. Κάθε παιδί ξεκινά ένα ταξίδι παίρνοντας μαζί του "κάτι": Πχ. "Πάω ένα ταξίδι και παίρνω μαζί μου μια αγκαλιά από το Γιάννη!" Παίρνει την αγκαλιά και συνεχίζει το δεύτερο παίρνοντας την αγκαλιά και κάτι ακόμη που θα σκεφτεί (ένα χάδι ή ένα χτύπημα στο χέρι). Το τρίτο παιδί παίρνει τα δυο προηγούμενα μαζί του και κάτι ακόμη, κοκ.
Ότι μας ενώνει: Οριοθετούμε τρεις κύκλους στο πάτωμα. Ένα παιδί μπαίνει σε κάθε κύκλο λέγοντας μια προτίμηση του. πχ. "Μου αρέσει το ποδοσφαιρο!" Σε όποιον αρέσει το ποδόσφαιρο μπαίνει στον κύκλο κι έτσι σχηματίζονται ομάδες κοινών ενδιαφερόντων.
Ζωντανός Πίνακας: Στην αρχή μπορούμε να το παίξουμε με μικρές ομάδες και όταν συντονιστούν και καταλάβουν το παιχνίδι μπορεί να γίνει με όλα τα παιδιά. Ξεκινάμε με δέσιμο ομάδων με μουσική: "Όσο παιζει η μουσική περπατώ εδώ κι εκεί, Όταν πάψει η μουσική σχηματίζουμε 3άδες, 4τετράδες, 5άδες, 6άδες,κλπ." Στη συνέχεια ξεκινά ουσιαστικά το παιχνίδι δίνοντας εντολή η νηπιαγωγός. Τα παιδιά κινούνται στη μουσική και η Νηπιαγωγός ακουμπά ένα παιδί δίνοντας και την εντολή "στάσου Προσοχή". Το παιδί πρέπει να εκτελέσει την εντολή για όσο χρόνο χρειαστεί. Και συνεχίζει με άλλο παιδί που θα πλησιάσει κοντά στο πρώτο.¨Γονάτισε μπροστά του και ακούμπα το πόδι του ή πιάσε το χέρι του!" Συνεχίζετε δίνοντας εντολές σε όλο και περισσότερα παιδιά που στέκονται δίπλα στους άλλους σε διάφορες στάσεις. Το παιχνίδι συνεχίζεται ώσπου να συνθέσουμε έναν ζωντανό πίνακα με τα παιδιά κοντά ή ενωμένα σε διάφορες στάσεις και θέσεις.
Χωρίς εικαστικές δημιουργίες
δε φεύγουν οι μικροί κύριοι κι οι μικρές κυρίες...
Ο Κύριος Καλοσυνάτος μας συμβουλεύει...
Το πατρόν του φύλλου εργασίας
Κάθε τσαπατσουλιά, πίσω από μία δαχτυλιά.
Για την κυρία Εργατική,
που αγαπά τη δουλειά και δεν ξέρει τη λέξη "τεμπελιά"
Η μάγισσα Ευγενία έκανε τον ουρανό μας φωτεινό
και της προσφέραμε ένα γλυκό!
Το χέρι το δικό μου, χαρά και βοήθεια σκορπά.
Δεν ξέρει να πληγώνει, μα μόνο ν' αγαπά!
Μαζί με τους μικρούς Κυρίους και τις μικρές Κυρίες επισκεφθήκαμε μία φανταστική πινακοθήκη. Είδαμε πίνακες. Τους περιγράψαμε. Φανταστήκαμε τι μπορεί να απεικονίζουν και ακούγοντας μία ρίμα, προσπαθήσαμε να τη βάλουμε κάτω απ' τον συγκεκριμένο πίνακα. Οι πίνακες έγιναν ξαφνικά κανόνες συμπεριφοράς μέσα στη τάξη.( αν αυτός ο πίνακας γινόταν κανόνας, ποιος θα ήταν; Μπορείς να μου τον πεις;)
Πίνακες που χρησιμοποιήθηκαν για την ομαδική εργασία:
Εκεί που πήγαιναν όλα καλά, μας 'δειξαν τη πόρτα ξαφνικά.
Η κυρία Φωνακλού έβγαλε μία κραυγή
και ο κύριος Τσαπατσούλης σκούπισε τα χέρια του, πάνω στον τοίχο τον καφετί.
Ο Κύριος Λάθος, φορώντας πάλι, το παπούτσι το δεξί στο αριστερό,
σκόνταψε και έπεσε πάνω σε πίνακα γνωστό.
Ο κύριος Κατσούφης τους κοίταξε με βλέμμα βλοσυρό
και είπε:" Καλύτερα, γιατί βαρέθηκα εδώ".
Μα η κυρία Μυαλωμένη μαζί με τη κυρία Σοφή,
κοιτάχτηκαν και συμφώνησαν μαζί:
" ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΓΕΡΑ
ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΧΟΡΕΥΕΙ ΨΗΛΑ,
ΚΑΙ Η ΤΆΞΗ ΜΑΣ ΦΕΓΟΒΟΛΑ
ΑΠ' ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ!
Ένα τραγούδι το έκανε πιο εύκολο...Όσοι και όσες κάνατε πρόσκοποι θα το ξέρετε σίγουρα
Κάθεστε σε κύκλο στην παρεούλα και δένετε τα χέρια αγκαζέ μεταξύ σας. Τραγουδάτε το τραγούδι με κίνηση δεξιά αριστερά. Στο ρεφραίν (γιαο γιαο) σκύβετε όλοι μαζί μπροστά ρυθμικά. Και επαναλαμβάνετε το ρεφραίν όλο και πιο γρήγορα.
Παίξαμε γνωστά παιχνίδια εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
Αλυσίδα: Τα παιδιά κινούνται ελύθερα στο χώρο με συνοδεία μουσικής ή ενός τραγουδιού. Όταν ένα παιδί βρεθεί κοντά σε ένα άλλο απλώνει το χέρι και το πιάνει αγκαζέ. Προχωρούν ενωμένοι ώσπου βρίσκουν ένα άλλο παιδί και "δένονται" και συνεχίζουν ώσπου όλα τα παιδιά να σχηματίσουν μια αλυσίδα η οποία κινείται ενωμένη χωρίς να μπερδευτεί ή να σπάσει. Ίσως να μην το πετύχετε με την πρώτη όπως εμείς αλλά ο "επιμένων και ο τηρών τον κανόνα νικά!"
Ένας ήχος μας ενώνει:Τα παιδιά σε τριάδες ή ζευγάρια ότι σας είναι πιο εύκολο. Κάθε ομάδα διαλέγει έναν χαρακτηριστικό ήχο - τρόπο αναγνώρισής τους πχ. σφύριγμα, παλαμάκια, κροτάλισμα γλώσσας, κλπ. Το παίζουμε με δυο τρεις ομάδες κάθε φορά γιατί είναι πιο εύκολο να συντονίσουμε τα παιδιά μιας και παίζεται με κλειστά τα μάτια σε ασφαλές χώρο.
Πάω ένα ταξίδι: Είναι ένα παιχνίδι αγγίγματος και παίζεται όταν η αίσθηση της ομάδας έχει αναπτυχθεί. Κάθε παιδί ξεκινά ένα ταξίδι παίρνοντας μαζί του "κάτι": Πχ. "Πάω ένα ταξίδι και παίρνω μαζί μου μια αγκαλιά από το Γιάννη!" Παίρνει την αγκαλιά και συνεχίζει το δεύτερο παίρνοντας την αγκαλιά και κάτι ακόμη που θα σκεφτεί (ένα χάδι ή ένα χτύπημα στο χέρι). Το τρίτο παιδί παίρνει τα δυο προηγούμενα μαζί του και κάτι ακόμη, κοκ.
Ότι μας ενώνει: Οριοθετούμε τρεις κύκλους στο πάτωμα. Ένα παιδί μπαίνει σε κάθε κύκλο λέγοντας μια προτίμηση του. πχ. "Μου αρέσει το ποδοσφαιρο!" Σε όποιον αρέσει το ποδόσφαιρο μπαίνει στον κύκλο κι έτσι σχηματίζονται ομάδες κοινών ενδιαφερόντων.
Ζωντανός Πίνακας: Στην αρχή μπορούμε να το παίξουμε με μικρές ομάδες και όταν συντονιστούν και καταλάβουν το παιχνίδι μπορεί να γίνει με όλα τα παιδιά. Ξεκινάμε με δέσιμο ομάδων με μουσική: "Όσο παιζει η μουσική περπατώ εδώ κι εκεί, Όταν πάψει η μουσική σχηματίζουμε 3άδες, 4τετράδες, 5άδες, 6άδες,κλπ." Στη συνέχεια ξεκινά ουσιαστικά το παιχνίδι δίνοντας εντολή η νηπιαγωγός. Τα παιδιά κινούνται στη μουσική και η Νηπιαγωγός ακουμπά ένα παιδί δίνοντας και την εντολή "στάσου Προσοχή". Το παιδί πρέπει να εκτελέσει την εντολή για όσο χρόνο χρειαστεί. Και συνεχίζει με άλλο παιδί που θα πλησιάσει κοντά στο πρώτο.¨Γονάτισε μπροστά του και ακούμπα το πόδι του ή πιάσε το χέρι του!" Συνεχίζετε δίνοντας εντολές σε όλο και περισσότερα παιδιά που στέκονται δίπλα στους άλλους σε διάφορες στάσεις. Το παιχνίδι συνεχίζεται ώσπου να συνθέσουμε έναν ζωντανό πίνακα με τα παιδιά κοντά ή ενωμένα σε διάφορες στάσεις και θέσεις.
Χωρίς εικαστικές δημιουργίες
δε φεύγουν οι μικροί κύριοι κι οι μικρές κυρίες...
Ο Κύριος Καλοσυνάτος μας συμβουλεύει...
Το πατρόν του φύλλου εργασίας
Κάθε τσαπατσουλιά, πίσω από μία δαχτυλιά.
Για την κυρία Εργατική,
που αγαπά τη δουλειά και δεν ξέρει τη λέξη "τεμπελιά"
Η μάγισσα Ευγενία έκανε τον ουρανό μας φωτεινό
και της προσφέραμε ένα γλυκό!
Το χέρι το δικό μου, χαρά και βοήθεια σκορπά.
Δεν ξέρει να πληγώνει, μα μόνο ν' αγαπά!
Μαζί με τους μικρούς Κυρίους και τις μικρές Κυρίες επισκεφθήκαμε μία φανταστική πινακοθήκη. Είδαμε πίνακες. Τους περιγράψαμε. Φανταστήκαμε τι μπορεί να απεικονίζουν και ακούγοντας μία ρίμα, προσπαθήσαμε να τη βάλουμε κάτω απ' τον συγκεκριμένο πίνακα. Οι πίνακες έγιναν ξαφνικά κανόνες συμπεριφοράς μέσα στη τάξη.( αν αυτός ο πίνακας γινόταν κανόνας, ποιος θα ήταν; Μπορείς να μου τον πεις;)
Πίνακες που χρησιμοποιήθηκαν για την ομαδική εργασία:
Εκεί που πήγαιναν όλα καλά, μας 'δειξαν τη πόρτα ξαφνικά.
Η κυρία Φωνακλού έβγαλε μία κραυγή
και ο κύριος Τσαπατσούλης σκούπισε τα χέρια του, πάνω στον τοίχο τον καφετί.
Ο Κύριος Λάθος, φορώντας πάλι, το παπούτσι το δεξί στο αριστερό,
σκόνταψε και έπεσε πάνω σε πίνακα γνωστό.
Ο κύριος Κατσούφης τους κοίταξε με βλέμμα βλοσυρό
και είπε:" Καλύτερα, γιατί βαρέθηκα εδώ".
Μα η κυρία Μυαλωμένη μαζί με τη κυρία Σοφή,
κοιτάχτηκαν και συμφώνησαν μαζί:
" ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΓΕΡΑ
ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΧΟΡΕΥΕΙ ΨΗΛΑ,
ΚΑΙ Η ΤΆΞΗ ΜΑΣ ΦΕΓΟΒΟΛΑ
ΑΠ' ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου