ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ...

 ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ...

Άπλωσε τα διάφανα φτερά

 και το ουράνιο τόξο πήρε την παλέτα του κοντά.

Στου κόσμου τα σοκάκια τριγυρνά,

 για να μοιράσει τη σπάνια ομορφιά.

Ζωή λίγη στης άνοιξης την απλωσιά, 

μα εκείνη ανοίγει διάπλατα τα χρωματιστά φτερά.

Δεν τη νοιάζει η δύση σαν φανεί.

 Εκείνη σκέφτεται να ομορφύνει τη κάθε της στιγμή.

-Αφή παρακαλώ, πιάσε αυτό που ζητώ: Κάθε παιδί με κλειστά μάτια, προσπαθεί μέσα στην απόχη-χέρια να βάλει μία πεταλούδα.

-Φτιάχνω λουλούδια για της πεταλούδας τα τραγούδια: Η πεταλούδα από τον κόσμο των ανθρώπων αντιλαμβάνεται το κόκκινο, το πράσινο και το κίτρινο. Έτσι κάθε ομάδα έφτιαξε ένα λουλούδι και το αφιέρωσε στην πεταλούδα.

-Τι βλέπεις, τι ζητάς εκεί ψηλά που πετάς; Μεταμορφώνονται σε πεταλούδες, φορώντας ένα στεφάνι στο κεφάλι με πεταλούδα. Πετούν, μπαίνουν μέσα στο λουλούδι, μας λένε τη σκέψη τους και βγαίνουν απ' το λουλούδι ακολουθώντας μια διαδρομή που έχει οριστεί.

Όπως:

Ένα ουρανό με έναν κίτρινο ήλιο. Μια πασχαλίτσα με την οικογένειά της που πετάνε όλοι μαζί. Μια παιδική χαρά με πολλά παιδιά. Μια ανθισμένη κερασιά. Μια μαργαρίτα, που ήθελα να ρουφήξω τη γύρη. Μια τριανταφυλλιά , που είχε κόκκινα τριαντάφυλλα. Ένα τρένο με πολλά βαγόνια. Πολλά σπίτια σε μία πόλη. Ένα πουλί που πετάει και πάει στη φωλιά. Ένα τοίχο που σκαρφαλώνει μια αράχνη. Μια άλλη πεταλούδα που ήταν πάνω σε ένα λουλούδι. Ένα κουνελάκι που έτρεχε να κρυφτεί. Δυο φίλοι που κάνουν ποδήλατο μαζί.

-Εκεί που η εικόνα τριγυρνά, γεμίζει με λύπη και ερωτηματικά: Σκέφτονται και σχεδιάζουν πάνω στο χαρτί, το λόγο που γέμισε με λύπη την πεταλούδα.

Ζήτησε από ένα παιδί να της δώσει ένα μπαλόνι και εκείνο αρνήθηκε.

Κάνει ζέστη και βλέπει τους ανθρώπους να κάνουν μπάνιο.

 Εκείνη όμως δεν μπορεί γιατί θα χαλάσει τα φτερά της,

Ο φίλος της ο λαγός δεν μπορεί να βρει καρότα. 

Βλέπει τον Μιχάλη που έπεσε κάτω και χτύπησε.

Την καλέσανε για φαγητό και οι φίλες της έφαγαν όλα τα φαγητά και την άφησαν νηστική. Βρήκε ένα ωραίο λουλούδι, αλλά η μέλισσα μάζεψε όλη τη γύρη.

Βλέπει ένα δάσος που καίγεται.                        Στο δάσος δεν έχει κανέναν φίλο.

Ένας κυνηγός σημαδεύει έναν λαγό.

Είδε τη φίλη της τη πεταλούδα που δεν πρόλαβε να φύγει τον χειμώνα και πέθανε.

-Έχω κεφάλι, θώρακα, κοιλιά αλλά μου λείπουν τα σωστά φτερά: Τα παιδιά σε ομάδες προσπαθούν να προσθέσουν τα φτερά στη πεταλούδα, δίνοντας σημασία στις διαφορές.

-Το γινάτι του Βοριά άφησε γυμνά φτερά: Κάθε ομάδα στολίζει τα φτερά της πεταλούδας της. Μετά το τέλος του στολισμού διορθώνονται λάθη. Κάθε ομάδα γυρίζει από την άλλη. Η νηπιαγωγός πειράζει κάτι στη πεταλούδα της ομάδας και εκείνη πρέπει να το βρει.

Στα φτερά της πεταλούδας τοποθετήθηκαν φωτογραφίες παιδιών και ένα παιδί προσπαθεί να βάλει στη σωστή θέση τα αντίστοιχα παιδιά. Στο άλλο φτερό βάζει το ίδιο σχέδιο με βάση το φύλλο του παιδιού(κορίτσι-αγόρι)

-Ταίρι ψάχνω για να βρω. Αποφάσισα να παντρευτώ: Το ζευγάρωμα των πεταλούδων γίνεται με βάση των ίδιων χρωμάτων. Οι θηλυκές πεταλούδες χορεύουν και με το σταμάτημα της μουσικής διαλέγουν μία κάρτα. Κάθονται οκλαδόν βάζοντας τη κάρτα μπροστά τους και αφήνοντας μία κενή θέση δίπλα τους. Με την ίδια διαδικασία οι αρσενικές πεταλούδες διαλέγουν μία κάρτα και πρέπει να καθίσουν δίπλα στο ταίρι τους.

-Στης αράχνης τον ιστό μπλέχτηκε μια πεταλούδα που ήτανε σαν κοπελούδα: Οι πεταλούδες μπλέκονται στον ιστό-σχοινί και φωνάζουν για βοήθεια. Οι φίλες της τρέχουν να τις ξεμπλέξουν, πριν η νηπιαγωγός- αράχνη έρθει κοντά και της φάει όλες.

-Και ο βάτραχος πεινά! Πεταλούδα φύγε μακριά: Στη λίμνη, πάνω στα νούφαρα, οι βάτραχοι-παιδιά με το σύνθημα, προσπαθούν να "φάνε" όσες περισσότερες πεταλούδες μπορούν.(οι πεταλούδες είναι το αγαπημένο φαγητό της αράχνης και του βάτραχου)

-Καιρού γυρίσματα-πεταλούδας φτερουγίσματα: Στη κακοκαιρία οι πεταλούδες κρύβονται κάτω από τα φύλλα ή στις σχισμές των βράχων. Τα στεφάνια γίνονται σχισμές. Τα παιδιά-πεταλούδες ακούνε καιρικά φαινόμενα και ανάλογα πετούν ή κρύβονται μέσα στο βράχο. Χτυπάμε δύο ρυθμούς στο ταμπουρίνο (για τον ήλιο και τη βροχή) και τα παιδιά πράττουν το ανάλογο.

-Ένα αγέρι δυνατό έριξε τη κάμπια από το φύλλο το χλωρό: Ποια κάμπια-παιδί θα φτάσει πρώτη στο φύλλο της;

-Δάνεισε μου το αρχικό για να παίξω με αυτό: Γνωρίζουμε το Π. Βρίσκουμε λέξεις. Οι λέξεις τρυπώνουν σε μικρές ρίμες. Όπως:

Το Π έφυγε από... 

τον παπαγάλο και πήγε σε ένα γάλο.

τον Παναγιώτη και συνάντησε έναν Χιώτη.

την πατούσα που πάτησε μία βρομούσα.

τον παππά που έσπασε τα αυγά.

το παπούτσι που του μπήκε ένα κουκούτσι.

το παγωτό και βρήκε τον ποντικό.

την Παρασκευή που μπήκε σε μια γραμμή, που καθόταν ένα γατί.

το πορτοκάλι που ήτανε μαύρο χάλι.

τον παππού που συνάντησε μια αλεπού.

τον ποπό που κλωσούσε ένα αυγό.

το πέντε που πήγε και βρήκε το δεκαπέντε.

την πέτρα που σκεπάστηκε με μια κουβέρτα.

το παπί γιατί κατούρησε το βρακί.

- Οι λέξεις "εικονογραφήθηκαν" σε ένα Α3 και έφτιαξαν μια ιστορία:

Μια φορά ήταν ένας παπάς, που τον έλεγαν Παναγιώτη.

Φόρεσε τα παπούτσια του και πήγε στην εκκλησία

. Όταν έφυγε από την εκκλησία, έφαγε ένα παγωτό.

 Είχε πάρει μαζί του και ένα πορτοκάλι για να μην πεινάσει.

Πέρασε μια γέφυρα και στη λίμνη είδε πέντε πάπιες.

Εκεί που περπάταγε, σκόνταψε η πατούσα σε μία πέτρα.

Έπεσε και χτύπησε τον ποπό του.

Εκεί υπήρχε ένα δέντρο που στο κλαδί του ήταν ένας παπαγάλος.

Ο παπαγάλος άρχισε να φωνάζει: «Βοήθεια! Βοήθεια! Έπεσε κάτω».

Ο παππούς άκουσε τον παπαγάλο και έτρεξε να βοηθήσει τον παπά».

Και ζήσαν αυτοί καλά

και εμείς με ευχέλαια πολλά!

-Μια απάντηση θα βρω με το γράμμα που γνώρισα εδώ: Τα παιδιά , χωρισμένα σε δύο ομάδες σκέφτονται και απαντούν.

-Μεταμορφώνω το Π, σε ότι έχω σκεφτεί ή φανταστεί:

(λιοντάρι, καμηλοπάρδαλη, γλάστρα με λουλούδια, αγόρι που ακούει μουσική, κάστρο, πασχαλίτσα, πιγκουίνος, πύραυλος, γάτα, σπίτι, μονόκερος)

Χρώματα ελεύθερα στο χαρτί 

για να εμφανιστεί η δική της η μορφή:

Μικρή μου ομορφιά, βρήκες λουλούδια μικρά

 και δεν μπορείς να κρύψεις τη χαρά;

Οι πεταλούδες άφησαν τις πλεξούδες του κοριτσιού

 και πέταξαν για αλλού.

Μια πεταλούδα διάφανη

πορτοκαλιά και μαύρη
στου γέρου κόσμου στάθηκε
τα φρύδια επάνω αντήλιο
κι έπαιζε και κρυφόγνεφε
της πίκρας μαντηλάκι.

                 Γ. Ρίτσος