ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΒΙΑΣΗ!

 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΒΙΑΣΗ!

Το Φθινόπωρο, αγόρι χλωμό τρέχει, τρέχει, τρέχει στου χρόνου το στενό.

Μια πέτρα δεν βλέπει στο δρομί και απλώνεται φαρδύ πλατύ.

Προσπαθεί να κρατήσει τα χρώματα που κρατά, αλλά έχει γίνει πια η ζημιά.

Για να μην ακούσει τον Χρόνο να φωνάζει δυνατά, παίρνει το πινέλο κι αρχινά:

Βάφει ένα μήλο μελετηρό,

και δύο παιδιά που κοιτάνε πουλί αλαργινό.

Σκαντζόχοιρο που σε ένα  μανιτάρι χαμογελά

και ένα σκιάχτρο που δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά.

Μια όμορφη κοπελιά που κρατά με χάρη την ομπρέλα ανοιχτή

και το αγόρι που βιάζεται να τρέξει στου σχολείου την αυλή.

Και τελευταίο αφήνει σκιουράκι ζωηρό 

που σκέφτεται να φυλάξει το βελανίδι στου δέντρου τον κορμό.

Αφού τελείωσε με όλα αυτά, χαμόγελο στα χείλη σκα.

Κάπως έτσι απ' του χρόνου το στενό, έφτασε στο δικό μας ταμπλό.

Τώρα το Φθινόπωρο το βιαστικό βρίσκεται στο μικρό σχολειό.

Είναι έξω από τη πόρτα και διαβάζει δυνατά

 για να το καταλάβουν μικρά και μεγάλα μυαλά.

" Όλα τα παιδιά μαθαίνουν.

Απλώς όχι την ίδια μέρα

και όχι με τον ίδιο τρόπο"

Καλώς μας ήρθες Φθινόπωρο χλωμό!