ΤΟ ΣΩΜΑ- ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ
Θέλει εκείνο να προφυλαχτεί αλλά δεν κάνει προκοπή.
Εκεί που φυλάγεται από τον κορονοϊό, έρχεται το κρύο το τσουχτερό.
Βάζει μια μάσκα στο στόμα μπροστά και ακούει τη φωνή του ψιθυριστά.
Μιλάει δυνατά και ο ήχος χάνεται δεξιά κι αριστερά.
Κινείται για να ζεσταθεί και χώνει τα χέρια του σε γάντια από μαλλί.
Η ανάσα προσπαθεί να τα ζεστάνει αλλά κι αυτή τι να πρωτοκάμει.
Σώμα κάνε υπομονή. Μην ακούς το λαό που λέει "μια άσπρη μέρα θα φανεί".
Η σκέψη μου ζητάει μια μέρα λουσμένη απ' του ήλιου το φιλί.
Κάνοντας λοιπόν υπομονή, μπήκαμε στον υπολογιστή και...πάτησε εδώ
Κολοκύθα εφτάτρυπη
κάθε τρύπα κι όνομα.
Τι είναι;
Πρόσωπα καρτούν...
Σε ένα κύκλο δημιουργώ...
(τα παιδιά χωρισμένα σε τέσσερεις ομάδες μπροστά σε ένα κύκλο- κεφάλι,
προσθέτουν τα χαρακτηριστικά του)
Ένα καθρέφτη ζήτησε η ψυχή
και κάποια "τρέχουν" εδώ κι εκεί.
(λουλούδια, ένα καρπούζι στο τραπέζι ,σε μια παραλία, ο παππούς και η γιαγιά στο χωράφι, ομπρέλα στη παραλία, δυο κορίτσια κολυμπούν, ηλιοβασίλεμα στη βεράντα)
με όνομα "βαφτιστικό" το καθένα!
Δακτυλικό αποτύπωμα ψάχνω να βρω.
Μου είπαν ότι είναι κάπου εδώ.
Τα Δαχτυλάκια κάνουν πάρτυ και μεταμφιεστήκαν πάλι...
Παραμύθι θα σας πω, που μου έλεγε η γιαγιά , όταν ήμουν μικρό:
(Γιατί ο αντίχειρας είναι πιο ζουμπουρλούδικος από τα άλλα δάχτυλα
και γιατί μένει απέναντι τους.)
Μια φορά και δυο καιρούς, σε ένα σπίτι ζούσαν πέντε αδέλφια αγαπημένα. Παίζανε, γελούσαν, συζητούσαν και μοιράζανε τις δουλειές του σπιτιού.
Μια όμορφη μέρα ο μεσαίος, που ήταν πιο δυνατός ξεκίνησε να πάει στο δάσος για να φέρει ξύλα.
Ο δείκτης πήρε τα βρώμικα ρούχα , να πάει στο ποτάμι για να τα πλύνει.
Ο παράμεσος και ο μικρός θα πήγαιναν στο περιβόλι για να ποτίσουν, να σκάψουν και να μαζέψουν φρούτα και λαχανικά.
Ο αντίχειρας έμεινε στο σπίτι για να συγυρίσει και να μαγειρέψει.
Έφτιαξε κρεατόσουπα. Μύριζε τόσο ωραία που άρχισε να δοκιμάζει. Λίγο. Πιο πολύ. Πιο πολύ...μέχρι που η κουτάλα βρήκε τον πάτο της κατσαρόλας. Τι να κάνει τώρα; Σε λίγο θα ερχόντουσαν τα αδέλφια του κουρασμένα και πεινασμένα. Εκείνα εν τω μεταξύ, είχαν συναντηθεί σε ένα σταυροδρόμι για να γυρίσουν όλα μαζί στο σπίτι. Όταν έφτασαν και περίμεναν στο πιάτο το φαγητό, ο αντίχειρας τους είπε τι είχε κάνει. Τα τέσσερα αδέλφια θύμωσαν και τον έδιωξαν από το σπίτι. Ο αντίχειρας έφυγε και βρήκε ένα σπίτι απέναντι απ' αυτό που έμενε και προσπαθεί να χωνέψει ακόμα την κρεατόσουπα.(η ιστορία παίχτηκε με ελεύθερους διαλόγους έτσι ώστε να συμμετέχουν και τα παιδιά στο περισσότερο μέρος της μικρής αυτής ιστορίας)
Σε κάλτσα καθαρή, τρύπωσε μια πατούσα ζωηρή.
Και ο ποντικός κοιτά την πατούσα, που βρωμά.
Κάνοντας τις σύνθετες λέξεις, με πρώτο συνθετικό το δόντι, ο Δημήτρης είπε:
-Δηλαδή κυρία, αν βάλω δόντι και καρέκλα θα γίνει οδοντοκαρέκλα;
Αρπάξαμε την ευκαιρία και οι σύνθετες λέξεις έγιναν αστείες ρίμες.
Κάπως έτσι:
Νεράιδα αγαπημένη,
κάτω απ' το προσκεφάλι το έχω.
Σαν τα μάτια μου το προσέχω.
Για το δόντι που θα βγει, ένα μέρος να κρυφτεί.
Μια ιδέα φοβερή "τρύπωσε" στα δόντια αράδα
και γλυτώσαμε τη φασολάδα.
- Τι να το κάνεις το χαμόγελο το αστραφτερό,
όταν μες στη καρδία κρύβεις πονηριά και κακό;
Κουράστηκε ο εγκέφαλος πια και τα πόδια αποχωρούν με βήματα αργά.
Πάει το σώμα να ξεκουραστεί για να πει "καλημέρα" με δυνατή φωνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου