ΣΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΤΑ ΒΟΥΝΑ

 ΣΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΤΑ ΒΟΥΝΑ

Θα μιλήσω για τον πόλεμο και όχι για την ειρήνη

γιατί στο μυαλό μου, κάτι που διάβασα έχει μείνει:

"Ολάκερη στα χέρια τη κρατώ

ολάκερη θα την παραδώσω".

Με περηφάνια γεμίζει το "εγώ"

όταν τα μάτια βυθίζονται στο γαλάζιο και το λευκό!

Για τη λέξη "ολάκερη" πολεμά στη παγωνιά

μακριά από μάνα και παιδιά.

Μα όταν σταματά του πολέμου η ιαχή, 

στην άκρη του στρατοπέδου μόνος αναπολεί,

ψάχνει, κοιτά και το δάκρυ στα μάτια κυλά.

 

Γι' αυτή τη λέξη μπορώ να πολεμήσω

και τη ζωή μου ακόμα, μπορώ να τη χαρίσω.

Με ολάκερη πατρίδα θέλω να ζήσω.

Περάσαν τα χρόνια και η ιστορία γράφτηκε σε μνήμη και καρδιά

και ο στρατιώτης θυμάται τα παλιά με μια διαφορετική ματιά.