ΕΝΑ ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΙΚΡΟ, ΠΟΥ 'ΧΕΙ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΚΟΝΤΟ

ΕΝΑ ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΙΚΡΟ, 

ΠΟΥ 'ΧΕΙ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΚΟΝΤΟ

Που! Που θα βρω...

Κόρη καστανή, από πατέρα ορφανή;

Λαβύρινθους μικρούς, που ο ήχος να ταξιδεύει ελεύθερα μέσα σ' αυτούς;

Μια κυρία με δυο ρουθούνια, που αφήνει τον αέρα να μπαινοβγαίνει

 στα δικά της τα καντούνια;

Πέντε δέκα φανταράκια με καθάρια καπελάκια;

Δυο δοκάρια δυνατά, που τον πύργο βαστούν γερά;

Που; Που ρωτώ;

Μα στο σώμα μου το δυνατό!

Πέντε, δέκα φανταράκια με καθάρια καπελάκια,

 πριν χτυπήσουν παλαμάκια!

(κάθε παιδί διαλέγει το σχέδιο, που θέλει να κάνει 

και ολοκληρώνει τη ζωγραφική με βάση το περίγραμμα του χεριού του)

 

 

 

 

Κολοκύθα εφτάτρυπη, κάθε τρύπα κι όνομα!

Κάθε δαχτυλικό αποτύπωμα παίρνει άλλη μορφή

 και ο κλέφτης αναρωτιέται στη στενή.

Αναρωτιέσαι ποιος τα έκανε όλα αυτά;

Μα εγώ φυσικά!