ΟΙ ΑΠΡΟΣΕΚΤΕΣ ΜΠΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΗΜΕΝΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

ΟΙ ΑΠΡΟΣΕΚΤΕΣ ΜΠΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΗΜΕΝΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

Μικρό πουλί τριανταφυλλί, δεμένο μὲ κλωστίτσα,

με τα σγουρά φτεράκια του στον ήλιο πεταρίζει.

Κι αν το τηράξεις μια φορά, θὰ σου χαμογελάσει

κι αν το τηράξεις δυο καὶ τρεις, θ᾿ αρχίσεις το τραγούδι.

                                                      Γιάννης Ρίτσος

Το παραμύθι , που διαβάσαμε, μιλά για ένα κυκλάμινο που δεν πρόλαβε να βγάλει  τα "φτερά" του, για να πετάξει. Τσαλαπατήθηκε από δυο "δυνατές" μπότες. Μέσα όμως σ' αυτό τον χαμό, το κυκλάμινο της ιστορίας, μπόρεσε να δώσει το δικό του μάθημα στις απρόσεκτες μπότες, με το δικό του τρόπο.

- Εσύ δεν είσαι μπότα της βροχής, αλλά μπότα της καταστροφής: Σε φύλλο εργασίας τα παιδιά, φαντάζονται τι άλλο θα μπορούσε να είχε καταστρέψει η μπότα (ζωγράφισαν λουλούδια, πασχαλίτσα, χόρτα, σαλιγκάρι, σκουλήκι)

-Καταλαβαίνουν το λάθος και οι δυο και το διορθώνουν με τρόπο διαφορετικό: Τι λέτε να έκαναν οι μπότες, μετά το πάθημα τους;

Ζήτησαν συγγνώμην.

Είπαν ότι δεν θα το ξανακάνουν.

Κάθε μέρα θα γέμιζαν με νερό και θα πότιζαν τα λουλούδια.

Όταν έκανε πολλή ζέστη, θα έκαναν σκιά στον κήπο.

Θα έκαναν μερικές τρύπες, για να ρίχνουν λίγο λίγο το νερό στα μικρά λουλούδια.

Θα γινόντουσαν βάζο για να στολίζει η γυναίκα το σπίτι.

Γλάστρα για να φυτέψει ένα καινούργιο λουλούδι.

Τώρα όλοι μαζί είναι ευτυχισμένοι στην ανθισμένη αυλή.

(ομαδική εργασία)

Και έζησαν όλοι καλά ευωδιάζοντας τη γειτονιά!