ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ,

ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

ΤΟ ΚΡΥΦΤΟ

Οι ξηροί καρποί παίζουνε κρυφτό.

Μ' έχουνε τρελάνει, ψάχνω να τους βρω.

Ένα, δύο, μετρώ με μπρίο, το αμύγδαλο φευγάτο,

 σκοντάφτει, πέφτει πάνω στο πιάτο 

και κρύβεται όλο χαρά στη γωνία του μπακλαβά.

Τρία τέσσερα, παιδιά το κάστανο τρέχει να κρυφτεί, 

χωρίς να ξέρει που και γιατί, παίρνει φόρα και πηδά

 στη κατσαρόλα τη φαρδιά.

Πέντε, έξι θα φανεί, τρέχει το καρύδι να κρυφτεί, 

να κερδίσει θέλει πολύ.

Χώνεται μέσα στη πίτα. Πόσο να αντέξεις τόση γλύκα;

Εφτά, οκτώ πηδά, το φουντούκι κολυμπά με χαρά 

στη σοκολάτα και στη πράσινη σαλάτα.

Εννέα, δέκα μόλις πω, το αράπικο φιστίκι όλο τουπέ και νταηλίκι,

είναι κρυμμένο, άκου να δεις στο μανίκι της Κικής.

Φτου και ξελεφτερία δεν έχει αυτό το κρυφτό,

  γιατί όλους θα τους βρω και θα τους γευτώ!

                                                             Λ.Ρ

-Ξηροί καρποί πολλοί και ο κολοκυθόσπορος αρχίζει να μιλεί: Δίνεται η αρχή της ιστορίας και τα παιδιά συμπληρώνουν το υπόλοιπο. Στην ομαδική εργασία που ακολουθεί, πρωταγωνιστούν οι ήρωες της ιστορίας.

 Ο ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΣ ΚΟΛΟΚΥΘΟΣΠΟΡΟΣ

Μια φορά κι ένα καιρό σε ένα περιβόλι υπήρχε μια μεγάλη κολοκύθα. Στη μέση της είχε πολλά σποράκια. Όλα ήρεμα και καλά, εκτός από ένα. Το ένα, κάθε μέρα γκρίνιαζε και κουνιόταν πέρα δώθε. Δεν του έφτανε ο χώρος στη κοιλιά της κολοκύθας. Ένιωθε στριμωγμένο και ανήσυχο. Παράπονο στο παράπονο, η κολοκύθα το βαρέθηκε και μια μέρα το έφτυσε μακριά...

Το σποράκι έφυγε από το περιβόλι και εκεί που περπατούσε, είδε ένα ποντικάκι. Το ρώτησε το ποντικάκι:

-Εσύ δεν θα 'πρεπε να είσαι μέσα στη κολοκύθα;

-Ήμουνα στριμωγμένος εκεί. Τώρα άφησε με να συνεχίσω το δρόμο μου, είπε το σποράκι.

Ο ποντικός το άφησε και μετά εκεί που περπατούσε, περπατούσε και εκεί που τραγουδούσε άκουσε ένα φου φου. Φύσηξε ο αέρας και το πήγε μακριά. Το άφησε πάνω σε μία πέτρα. Εκεί πέρασε μια πεταλούδα, το είδε και του είπε:

-Εσύ τι γυρεύεις εδώ;

-Θέλω να δω τον κόσμο, είπε το ποντικάκι.

Η πεταλούδα του είπε να ανέβει στα φτερά της και να γίνουν φίλοι. Πήγε και τον άφησε πάνω σε ένα δέντρο ψηλό και το σποράκι δεν μπορούσε να κατέβει. Δεν του άρεσε εκεί πάνω και ένα κοράκι το έσπρωξε και το βοήθησε να πέσει κάτω. Περπατούσε στο δάσος πολύ και κουράστηκε αλλά συνέχισε ώσπου είδε ένα σκουλήκι. Το σκουλήκι το πήρε μαζί του γιατί το είδε κουρασμένο και πεινασμένο. Του είπε να μείνει για πάντα στο σπίτι του, αλλά το σποράκι έφαγε και ήθελε να φύγει από εκεί γιατί ήταν το σπίτι μικρό και σκοτεινό. Συνέχισε τον δρόμο του, αλλά νύχτωσε και κοιμήθηκε. Το πρωί που ξύπνησε, αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο περιβόλι και στη κοιλιά της κολοκύθας.

Εμείς ζήσαμε καλά, αλλά για το σποράκι δεν έχουμε μάθει ακόμα αν συνεχίζει να γκρινιάζει ή αν είναι χαρούμενο.

Μια σκέψη κρυφή, που έχουν τρυπώσει οι ξηροί καρποί.

Πατρόν ατομικής εργασίας:

Επειδή η χειμωνιά είναι βαριά,τα φιστίκια αποφάσισαν ομαδικά

 να φέρουν χρώμα και μυρωδιά από την άνοιξη που καρτερά!

Άκουσε η κυρία Φωτεινή, ότι οι ξηροί καρποί δίνουν ζωή 

και σκέφτηκε να το εκμεταλλευτεί.

Να μια καρυδόπιτα σιροπιαστή!

Να ένας πλούσιος μπακλαβάς στο ταψί!

Να φουντούκια με κόκκινο κρασί!

Ώσπου έφτασε η Κυριακή.

Αποφάσισε να ανέβει στη ζυγαριά

 και τη φωνή της την άκουσε όλη η γειτονιά.

Αχ, κυρία Φωτεινή, ωφέλιμοι οι ξηροί καρποί, 

αλλά όλα θέλουν μέτρο  στη ζωή!