ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

Το μικρό μου παιδί

σοβαρή αταξία έκανε πάλι.

Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,

σκούντησε με το χέρι του

το κρεμασμένο

στον τοίχο τ’ ουρανού

κόκκινο πιάτο,

κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο Θεός απόρησε

που είδε τον ήλιο

ντυμένο ρούχα παιδικά

να κατεβαίνει τρέχοντας

της φαντασίας μου τη σκάλα

και να έρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι τώρα

και μαλώνω αυστηρά

το μικρό μου παιδί,

ενώ κλέβω κρυφά

τον χυμένο επάνω του ήλιο.

           Κική Δημουλά


Το μικρό μου παιδί...

πήρε χρώματα πολλά και μου 'ραψε μια φορεσιά 

και έκλεισε μέσα της μία καρδιά!

πήρε τον ήλιο και το νερό για να ανθίσουν τα λουλούδια  

λέγοντας τα χείλη του τραγούδια!

μου είπε στο αυτί μυστικά ότι πολύ με αγαπά,

 γιατί ξεκλειδώνω τη χαρά του και τη θλίψη στη ματιά του!

μου στόλισε το δάχτυλο και τον λαιμό. 

Αχ!το αγαπημένο μου μικρό!

 μια καληνύχτα ήρθε να μου πει, 

καθώς φώτιζε το πρόσωπό του η φλόγα η αχνή

ψιθυρίζει κάθε βράδυ στην προσευχή:

-Παναγιά μου Δέσποινα και του Χριστού μητέρα

φύλαγε τον άγγελο μου, νύχτα μέρα.

Το μικρό μου παιδί αταξία έκανε πάλι,

αλλά πάντα λέω χαλάλι!

Όλο το σύμπαν δεν χωρά αυτό που έχω στην καρδιά, 

όταν το κρατώ στην αγκαλιά.

Είναι ο ήλιος στη ζωή 

και η πανσέληνος στη νύχτα που θα 'ρθει.