ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ

ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ

Ευλογία του Χριστού, 

φωλιασμένη στα κλαδιά του δέντρου αυτού.

Μάνα και κόρη λικνίζονται στον ελαιώνα 

και ζουν χειμώνες και καλοκαίρια στον αιώνα.

Δέντρο που ο καρπός του ανάβει το καντήλι

 και κυλά τη προσευχή στα χείλη.

Δέντρο που ο καρπός του νοστιμίζει το πιάτο του μεσημεριού,

 είτε του πλούσιου είτε του φτωχού.

Μάνα ελιά, αγκάλιασε τον κόσμο αυτό, 

που παίρνει από σένα απλόχερα το κάθε σου αγαθό.

                                                            Λ.Ρ

Σερβίρω μια νοστιμιά αποφεύγοντας να κάνω λαδιά.

(κολάζ  το φαγητό που επιλέγει κάθε παιδί)

Μπορεί να μας βγήκε το λάδι, αλλά δεν ζωγραφίσαμε τον πίνακα μάνι μάνι.

(πίνακας ζωγραφικός στο καβαλέτο και παρατηρώντας τον πίνακα,

 τα παιδιά διαλέγουν τα χρώματα και προσέχουν τις λεπτομέρειες)

Μέσα στους αιώνες προσφέρει η ελιά

 κι ας μη μπορεί η κοπέλα να συνεχίσει τη σταυροβελονιά.

Πατρόν ατομικών εργασιών:

                                      Άνθρωπος χωρίς υπομονή, λυχνάρι δίχως λάδι

και θα ανάψω το καντήλι γιατί φοβάμαι το σκοτάδι.