ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΣΤΗΘΩ;

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΣΤΗΘΩ;

Δεν βάφω το τοίχο ενός σπιτιού, ούτε τη πόρτα ενός αρχοντικού.

Είμαι μία μπογιά, η γνωστή σε όλους, ξυλομπογιά.

Ζωντανεύω ένα λευκό χαρτί και αν η μύτη μου χαθεί,

περιμένω τη ξύστρα να φανεί.

( κάθε παιδί διαλέγει το αγαπημένο του χρώμα και ζωγραφίζει ότι θέλει μ 'αυτό)

Πρόσεξε το χέρι πως θα κινηθεί, γιατί το λάθος δεν μπορεί να κρυφτεί.

Είμαι ο μαρκαδόρος και είμαι περήφανος πολύ για τη δικιά μου καταγωγή.

Γιατί; 

Γιατί εμένα πρώτο θα διαλέξει το παιδί!

( ομαδική εργασία ποτισμένη με οινόπνευμα)

Σε ένα κασελάκι σφαλίσαμε χαρτάκια που είχαν γραμμένα τις απαντήσεις των παιδιών στην ερώτηση: " Πως αισθάνθηκες τη πρώτη μέρα στο σχολείο και τι προσμένεις στο χρόνο που θα έρθει" και το κρύψαμε στο χρονοντούλαπο μας για όλη τη σχολική μας χρονιά. Μια ιδέα που είχαμε βρει παλιότερα από τη συνάδελφο Κατ.Παπαευθυμίου και μπορείτε να δείτε ΕΔΩ, λίγο "πειραγμένη"!

Το δεύτερο κομμάτι της ερώτησης, μας βοήθησε να γνωρίσουμε ένα άλλο υλικό...

Δεν χρειάζομαι μια γόμα και μια ξύστρα κοντά,

 αλλά πρέπει να με "γαργαλήσουν" δυο χέρια παιδικά.

Υποκλίνομαι στη τάξη μπροστά.

Είμαι η υγρή δαχτυλομπογιά!