ΑΝΟΙΞΗ

Ένα χελιδόνι  από μακριά, μου  'φερε ένα μυστικό:

"Άνοιξη έρχεται" μου ψιθύρισε, για να χαρώ.

  Μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα, έξω στην αυλή του σχολείου γινόμαστε ερευνητές και παρατηρούμε το περιβάλλον, τις αλλαγές του κήπου, το στόλισμα των δέντρων, τα χρώματα του ουρανού. Οι παρατηρήσεις καταγράφονται και ζωγραφίζεται μια εικόνα που τους εντυπωσίασε.

Καλούμε τις αισθήσεις για να μας μιλήσουν για την άνοιξη και τα παιδιά της.

Αν η εποχή αυτή έρθει με άσχημο καιρό και δεν μπορούμε να την υποδεχτούμε έξω, η τάξη μεταμορφώνεται σε μια μικρή πινακοθήκη με πίνακες της. Τα παιδιά σχολιάζουν, παρατηρούν, δίνουν τίτλους στους πίνακες, επιλέγουν και προσπαθούν να αποδώσουν τον δικό τους ζωγραφικό πίνακα.

Το ποίημα " Δε μ' ακούς" της Μάρω Λοίζου , είναι μια ακόμα αφορμή για να μιλήσουμε για την λουλουδάτη κοπέλα. Είναι γεμάτο με εικόνες που μπορούν να αποδοθούν και με μουσικά όργανα αλλά και με μιμητικές κινήσεις , ως δρώμενο.

ΔΕ Μ’ ΑΚΟΥΣ;

Έρχομαι μέσα απ’ τα δέντρα.

Έλα ,έλα ,  κοριτσάκι,

μυρίζω πασχαλιά και μαντζουράνα.

Έλα ,έλα, αγοράκι,

κυλήσου στο χώμα,

κάνε κολοτούμπες στο γρασίδι,

αγκάλιασε σφιχτά τη γάτα σου,

ρίξε μια πέτρα στο χελιδόνι που σε κοιτά στο

συρματόπλεγμα,

βγάλε μια δυνατή φωνή να ξαλαφρώσεις,

δώσε μια κλωτσιά στη μπάλα σου, να φτάσει στα ουράνια.

Έρχομαι μέσα απ’ τα δέντρα.

Πάρε ένα τριαντάφυλλο απ’ τον κήπο του γείτονα,

γύρνα στη σούβλα το πασχαλιάτικο αρνί,

κόψε μια μαργαρίτα μ’ αγαπά-δε μ’ αγαπά,

φτιάξε μαγιάτικο στεφάνι

με παπαρούνες, χαμομήλια και πράσινα στάρια.

Έλα ,έλα, αγοράκι,

έλα ,έλα ,  κοριτσάκι.

Δε μ’ ακούς;

Είμαι η Άνοιξη.

                                                  Μάρω  Λοίζου

- Διαβάσαμε την "Κυρία Μίνα και την Άνοιξη" του Χρήστου Μπουλώτη 
Κάποτε, σε έναν πολύ όμορφο τόπο η Άνοιξη δεν ερχόταν. Από το χειμώνα, μέσα σε μια μέρα, ερχόταν κατευθείαν το καλοκαίρι. Έτσι όμως, τα χιόνια έλιωναν απότομα, οι τόποι των ανθρώπων πλημμύριζαν και οι σοδειές τους καταστρέφονταν. Οι μυρωδιές και τα χρώματα άγνωστες, τα χελιδόνια γνώριμα μόνο σε παλιά βιβλία. Και γιατί δεν ερχόταν; Γιατί η νεράιδα της Άνοιξης ήταν θλιμμένη για το χαμό του αγαπημένου της, του πρώτου χελιδονιού της Άνοιξης, που κάποιος τραυμάτισε θανάσιμα με σφεντόνα. Έτσι, φορώντας τα χρώματα του αγαπημένου της χελιδονιού, είχε αποσυρθεί σε έναν βράχο, λίγο έξω από τον όμορφο αυτό τόπο, κι έμενε εκεί αμίλητη κι αμέτοχη. Στον ίδιο τόπο, κάποτε, ήρθε μια πολύ δροσερή, χαρούμενη και ευαίσθητη γυναίκα, η κυρία Μίνα, που αγαπήθηκε από τους κατοίκους και έφερε κυριολεκτικά με τις πράξεις της τα πάνω κάτω. “Έρχεται η κυρία Μίνα! Έρχεται!» Κι ο αντίλαλος της φωνής του μπερδεύτηκε με τις χαρούμενες φωνές όλων των κατοίκων: «Έρχεται, έρχεται… η κυρία Μίνα, η κυρία Μίνα, Μίνα, Μίνα!» Αυτή τη φορά, εκτός απ’ την κόκκινη βαλίτσα της, κουβαλούσε η ευαίσθητη κυρία Μίνα και μια μενεξεδιά βαλίτσα, γεμάτη βελόνες και πολύχρωμες κλωστές κι ένα ύφασμα μεταξωτό. Κι ήταν λεπτό κι αραχνοΰφαντο το ύφασμα, τόσο αραχνοΰφαντο που χωρούσε ακόμη και στη χούφτα ενός μωρού.Και σε αυτό το ύφασμα, όλα τα παιδιά ζωγράφισαν πουλιά, λουλούδια, δέντρα… Ζωγράφισαν την άνοιξη. Και όταν ζωγράφισε και το τελευταίο παιδί, το άπλωσαν παντού σκεπάζοντας το χιόνι. Κι η άνοιξη δε δίστασε. Ήρθε.

Κάπως έτσι κι εμείς φωνάξαμε την Άνοιξη κοντά μας. Ένα κομμάτι χαρτί, λίγο μεγαλύτερο από Α3 για κάθε παιδί και πάνω της ζωγράφισαν την δική τους Άνοιξη.

«Το κόκκινο παραμύθι», ένα παραμύθι που δημιουργήθηκε μέσα από το facebook με έμπνευση από τις ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη. Ο Κώστας Στοφόρος είδε την πρώτη ζωγραφιά με την κοπέλα που κοιμάται με αγκαλιά την κούκλα της. Φαντάστηκε μια βροχή από μπιζέλια και το παραμύθι …ξεκίνησε. Κείμενο το κείμενο, ζωγραφιά τη ζωγραφιά οδήγησαν την πριγκίπισσα χωρίς όνομα να συναντήσει τον μελαγχολικό πρίγκιπα-ζωγράφο. Η αγάπη τους θα τους κάνει χελιδόνια, αλλά στο τέλος…Ένα παραμύθι για την Άνοιξη. Το πρώτο μιας σειράς παραμυθιών: Κίτρινο για το Καλοκαίρι, Πορτοκαλί για το Φθινόπωρο, Λευκό για το Χειμώνα. Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο από τη διεύθυνσηhttp://www.saitapublications.gr/2013/06/ebook.30.html (σε μορφή .pdf) ή να το διαβάσετε σε μορφή εικονικού βιβλίου, χωρίς να κατεβάσετε το αρχείο, μέσω της διεύθυνσης:http://issuu.com/saita.publications/docs/to_kokkino_paramythi_kostas_stoforo

Από τη σειρά παραμυθιών "Τα παραμύθια του Ήλιου" της Αναστασίας Καρακίτσου "Τα σμαραγδένια μάτια της Άνοιξης.

     

-Ταξίδι με τη δική μας φαντασία με τελικό προορισμό τη δική μας ιστορία.

                                               

- Οι λέξεις έγιναν ποιήματα από τα παιδιά και στόλισαν τα πέταλα μιας μαργαρίτας.

- Ανοιξιάτικες λέξεις που γράφτηκαν σε χαρτάκια και τυλίχτηκαν. Κάθε παιδί ή μια ομάδα τραβά μία λέξη και φτιάχνει τη δική του ανοιξιάτικη πρόταση.

- Οι λέξεις όμως γίνονται μόνο ρήματα και οι καινούριες προτάσεις σχηματίζονται και ζωγραφίζονται σε ομαδική εργασία.( η ρίμα που βρίσκεται πάνω στην ομαδική είναι της Γ. Σουρέλη)

-Μια φωλιά και χελιδονιών σε Α3 και πολλά χελιδόνια πετούν. Βάζω στη φωλιά τόσα χελιδόνια , όσα μου λέει ο αριθμός που ακούω ή που βλέπω. Παίζουμε με τις λέξεις διμελή- τριμελή-τετραμελή οικογένεια χελιδονιών.

- Κάθε παιδί κρατά μπροστά του έναν αριθμό. Είναι μυρμήγκια που την άνοιξη αρχίζουν και δουλεύουν. Ανακατεμένα περπατούν στον χώρο όσο ακούγεται το ποίημα " Τα μυρμήγκια δεν μιλούν, μόνο σπόρους κουβαλούν. Μπείτε όλοι στη γραμμή και φωνή μην ακουστεί". Με το τέλος της απαγγελίας, τα παιδιά πρέπει να μπουν στη σειρά, σύμφωνα με τον αριθμό που κρατούν.

- Τα στεφάνια γίνονται φωλιές για τα χελιδόνια και το παιχνίδι παίζεται σαν τις μουσικές καρέκλες.

-Φανταζόμαστε ότι η άνοιξη αργεί και ο χειμώνας, κρυμμένος κάπου, συνεχίζει να της βάζει τρικλοποδιές και να την ρίχνει κάτω. Τα παιδιά μεταμορφώνονται σε πουλιά, μέλισσες, πεταλούδες και απαντούν λεκτικά και κινητικά στην ερώτηση "Πως θα βοηθήσουμε την άνοιξη;" 

-Στο καβαλέτο υπάρχει ένα δέντρο με κλαδιά. Με κλειστά μάτια κάθε παιδί κολλά ένα λουλούδι, με σκοπό το δέντρο να ανθίσει για να υποδεχτεί την άνοιξη.

- Εικόνες από πράγματα που θυμίζουν Άνοιξη (χελιδόνι, ήλιος, πεταλούδα, κεράσι, φράουλα, λουλούδι, παπαρούνα, στεφάνι πρωτομαγιάτικο,κλπ). Τα παιδιά επιλέγουν από μία εικόνα στη τύχη γίνονται ζευγάρια και φτιάχνουν έναν φανταστικό διάλογο. Τον καταγράφουμε ή το παίζουν κουκλοθέατρο με αυτοσχέδιες κούκλες που φτιάχνουμε στη τάξη.

- Εικόνες με αντικείμενα ανοιξιάτικα. Τα παιδιά τραβούν μια εικόνα και την αποδίδουν με παντομίμα.

-Μια βόλτα στην εξοχή: Ένα παιδί προσπαθεί με παντομίμα να εξηγήσει στην ομάδα τι είδε ή τι έκανε στην εξοχή και η ομάδα που το βρίσκει κερδίζει έναν πόντο.

-Με μιμητικές κινήσεις τα παιδιά αποδίδουν το σύρσιμο των φιδιών, το άνοιγμα των λουλουδιών, το πήδημα των βατράχων, τη πορεία του ήλιου κοκ

- Ήχοι που θυμίζουν άνοιξη (από τη φύση, από καθημερινές δραστηριότητες) και τα παιδιά τις αναγνωρίζουν.

-Μια πεταλούδα χρωματιστή χορεύει γύρω μου σαν τρελή: περιγράφουμε τα χρώματα της πεταλούδας-παιδιού και εκείνο, αφού αναγνωρίσει ότι αναφερόμαστε σε αυτό πρέπει να σηκωθεί και να πετάξει γύρω από εμάς ή γύρω από κάτι που έχει οριστεί.

-Μια μέλισσα βουίζει και με ενοχλεί και θέλω να τη διώξω στη στιγμή: Μια φανταστική μέλισσα έχει μπει στη τάξη και κάθεται σε διάφορα σημεία του σώματος μας και εμείς κάνουμε την γνωστή κίνηση για να τη διώξουμε, πάντα από το σημείο του σώματος που ακούμε.

Ανθισμένα φύλλα εργασίας:

Ατομικές, ομαδικές μοσχομυριστές εργασίες:

"Φροντίσαμε" λουλούδια σε γλάστρες και βάζα.

                                    

                                                 

                                                

                                          Ένας ανοιξιάτικος ήλιος στολισμένος με λουλούδια

                                       

Ελεύθερη ζωγραφική των παιδιών με τέμπερα

Νούφαρα στη λίμνη για τα καμώματα του βατράχου

Ξύπνησαν από τη χειμερία νάρκη

Άνθισε η γλάστρα στην αυλή με τις μαργαρίτες.

Όμορφη Άνοιξη, έτσι σε φαντάζομαι

Αναπαράσταση ζωγραφικού πίνακα με ξυλομπογιές και τέμπερα

Το βάζο στο τραπέζι του σαλονιού

Φαντασία και χρώματα

Στολίζω το φόρεμα της Άνοιξης.

Ανοιξιάτικα ταμπλό:

 

"Απόψε κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της άνοιξης

ακουμπώντας το κεφάλι στην καρδιά της.

Ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την καρδιά μας"

                                                                                                           Γ. Ρίτσος