ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

 ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Για να βάλω χρώμα σε μια ασπρόμαυρη εικόνα, δεν χρειάστηκα έναν αιώνα.

Για να "συναντήσω" τον λόγο τον προφορικό, δεν ήταν για μένα τόσο απλό.

Η φαντασία κάθισε κοντά και μου έθεσε πολλά ερωτηματικά.

Απατώντας στο "πως", στο "πότε", στο "που" και στο "γιατί", 

άρχισε ο προφορικός λόγος να γράφεται σε ευθεία γραμμή.

Στις ελεύθερες δραστηριότητες, όποιο παιδί ήθελε μπορούσε να διαλέξει μια ασπρόμαυρη εικόνα από ένα βιβλίο ζωγραφικής και να τη χρωματίσει. Μετά, σε ένα χώρο ησυχίας ,φανταζόταν τη δική του ιστορία και γινόταν καταγραφή. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς του δόθηκε το βιβλίο με τις ιστορίες του.

Κάπως έτσι,

 με μια εικόνα και μια ιστορία

 αρχίζει το χορό η φαντασία

 μες στου βιβλίου την "ομιλία".

ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΡΩ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΔΕΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ.

 ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΡΩ
ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΔΕΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ.

        

Διαβάσαμε, μετρήσαμε και θα θέλαμε να "μοιράσουμε" το άπειρο... πάτησε εδώ

Στο σπίτι της κυρίας Αριθμητικής, κάλεσμα είχα ένα πρωί.

Στο ραντεβού ήμουν συνεπής, κάπου στη συνοικία της Αγίας Φωτεινής.

Όταν έφτασα, φασαρία Ο και κάποιος στο πιάνο έπαιζε Σοπέν.

Στο ένα χέρι κρατούσε παγωτό λαχταριστό και με το άλλο έπαιζε το ντο.

1 σκυλί Δαλματίας στην αυλή, χωρίς γάβγισμα,

 μήτε να κουνάει την ουρά, 

γιατί στα πόδια του κρατούσε μία λιχουδιά.

Σκιουράκι με 2 πηδήματα γοργά, έφερε φλυτζάνια στο τζάκι μπροστά

σε ένα σαλόνι που μύριζε καθαριότητα και αρχοντιά.

Σαν το φίδι το 3 μας σερβίρισε κουλουράκια ζεστά

με μούστο φτιαγμένα και κανέλας μυρωδιά.

Με ξύλινα καραβάκια το 4 σεργιανούσε στο γιαλό, 

πάνω σε αφρό φανταστικό.

5 παπάκια έξω στην αυλή,

 τη μαμά πάπια αναζητούσαν με δυνατή φωνή.

6 τερατάκια, μπιμπελό χρωματιστά,

 σαν να ζήλευαν τα κουλουράκια τ΄αχνιστά.

Ένας κύριος ντυμένος κομψά και φορώντας το καπελάκι του στραβά,

είπε για κάποια κατσικάκια που ήταν 7

 και πως γλύτωσαν από του λύκου τη κοιλιά.

Μια παιχνιδιάρα γάτα με παπιγιόν, ετοιμαζόταν για πάρτι, το βράδυ στις 8.

Ένα λουλούδι σαν το 9, μοσχοβολούσε στου κήπου τη γωνιά.

Το 10 χόρευε σφιχτά, στου Σοπέν τα κομμάτια τα κλασσικά.

Πριν φύγω από το σπίτι της κυρίας Αριθμητικής, μου χάρισε λευκό χαρτί.

Με λόγια σοφά που τα έχω φυλαγμένα μέσα στη καρδιά.

Πατρόν αριθμών :(τα υπόλοιπα κομμάτια που υπάρχουν στις σελίδες είναι κομμένα από χαρτόνι και εκτυπώσιμα)

Με αυτό το βιβλίο έκλεισε η πρώτη γνωριμία μας με τους αριθμούς.

Ευχαριστούμε την Ειρήνη Πετρίδου για τις όμορφες ιστορίες με τους αριθμούς που μας χάρισε. Διασκεδάσαμε και παίξαμε.