ΑΛΚΥΟΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ ΣΤΟ ΓΕΝΑΡΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ

ΑΛΚΥΟΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ

 ΣΤΟ ΓΕΝΑΡΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ

Αλκυόνα στ' άσπρο χιόνι, αναστενάζει και παγώνει.

¨Αχ! Πότε θα κάνει απανεμιά, για να γεννήσω τα αυγά;"

Αγναντεύει εκεί ψηλά και τον ήλιο παρακαλά:

"Ήλιε μου σε παρακαλώ, ξεπρόβαλε στον ουρανό,

 για να μπορέσω να μεγαλώσω τα μικρά μέσα σε μια ζεστή φωλιά"

Επισκέφτηκε τη τάξη μας ως όμορφη κοπέλα από την μυθολογία. Μάθαμε ότι στην αρχή είχε γκρίζο χρώμα. Μετά όμως από τη βιβλική καταστροφή πέταξε ψηλά και το στήθος της έγινε πορτοκαλί από τον ήλιο, ενώ η ράχη της έγινε γαλάζια από το χρώμα του ουρανού.

Μάθαμε ότι ζει σε λίμνες, σε ποτάμια και κοντά στη θάλασσα. Τρέφεται με ψάρια, σκουλήκια, βατράχια, φίδια και μικρότερα πουλιά.Εντοπίζει το θήραμα της και όταν το πιάσει, ανεβαίνει σε ένα κλαδί και το χτυπά δεξιά και αριστερά, για να σπάσει τα κόκαλα του θηράματος. "Παντρεύεται" μόνο μία φορά και το ένα φροντίζει το άλλο μέχρι το θάνατο. Στο μεγάλωμα των μικρών και στην επώαση βοηθούν και τα δύο.

- Προσέχω τα αυγά μέχρι να έρθει κοντά τους η μαμά:Πάνω σε ένα πανί μπλε υπάρχουν τρεις μπάλες-αυγά. Όταν ο αέρας φυσήξει, η θάλασσα ταράζεται και τα παιδιά προσπαθούν να κρατήσουν τις μπάλες στο κέντρο και να μην πέσει καμία κάτω.Με τη φράση "αλκυονίδες μέρες" η θάλασσα ημερεύει.

           

Αλκυόνα στέκει και κοιτά του φεγγαριού την ομορφιά!

(σε κάθε τραπέζι υπάρχει ένα δείγμα ζωγραφισμένο,

 η νηπιαγωγός "αποσύρεται" και ο ζωγράφος παρατηρεί και εκτελεί)

Πατρόν ατομικής εργασίας:

Μια αγάπη παντοτινή

Προτεινόμενα φύλλα εργασίας:

Η ΑΛΚΥΟΝΑ ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΤΟ Α

 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΤΕΡΑ

-Πετάμε και το βρίσκουμε  μέσα στη τάξη:

-Βρίσκουμε λέξεις που αρχίζουν με το γράμμα αυτό:

-Μέσα στη φωλιά βάζω τα σωστά: Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάθε ομάδα πρέπει μέσα στη φωλιά να βάλει τα αυγά της αλκυόνας που έχουν ένα αντικείμενο , που αρχίζει από το α.Τα σωστά και τα λάθη μετριούνται στο τέλος του παιχνιδιού.

-Παντομίμα:Κάνουμε παντομίμα λέξεις που αρχίζουν από το Α και τα παιδιά μαντεύουν.(αγάπη,αγκαλιά,ανοιχτήρι,απλώνω,ανάσκελα,απέναντι,αρκούδα,αριθμός,αργά, αρπάζω,άρωμα,αράχνη)

- Το Α παίζει κρυφτό κι εγώ δεν χάνω λεπτό: Χρησιμοποιούμε τις λέξεις που είπαν τα παιδιά και φτιάχνουμε τις δικές μας ρίμες. 

Κάπως έτσι:

Το Α έφυγε ...

από το αλεύρι και πασάλειψε τον Αλέξη.

από τον αρακά και πήγε στον χαλβά.

από το αυτί και βρήκε το φλουρί.

από τον Αλέκο, που φόρεσε κόκκινο γιλέκο.

από την απόχη και έπιασε το καλαμπόκι.

από το αστέρι και φταρνίστηκε από το πιπέρι.

από την αγελάδα, που ήπιε μια πορτοκαλάδα.

από τον άγγελο και πήγε στον Καρνάβαλο.

από την ανάγκη και την έφαγε ένα γεράκι.

από τον άντρα και πήγε στη βεράντα.

-Η αλκυόνα άφησε κάποια φτερά, σε προσπάθεια από χέρια μικρά: Το γράμμα γίνεται ένα μικρό βιβλίο με ζωγραφιές των παιδιών.

Πριν φύγει η αλκυόνα από κοντά μας, 

ταξίδεψε με μια αγαπημένη άμαξα, που οδήγησε την ηρωίδα στην αγάπη.

Αντίο μας είπε μέσα στο χιονιά, 

αλλά μας είπε και κάτι λόγια σοφά:

Να θυμάσαι ότι πάντα μέσα σε μία σκοτεινιά 

ή σ' αυτό που εσύ νομίζεις χειμωνιά, 

υπάρχει πάντα μία αλκυόνα που γεννά.

Και πέταξε...

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

Μια φορά κι ένα καιρό, πάνω στο βουνό, σε ένα τόπο άγνωστο και μακρινό ζούσε ένας δράκος τον δικό του καημό. Για τον καημό του...πατήστε εδώ

      

                            Ομαδική εργασία πάνω στην ιστορία του δράκου

ΜΙΛΑΤΕ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΒΑΘΙΑ.

ΜΙΛΑΤΕ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ, 

ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΒΑΘΙΑ.

Τι κι αν η φύση άπλωσε το λευκό της πανί!

Τι κι αν η αμυγδαλιά έχει ξελογιαστεί!

Όλα αυτά είναι αδιάφορα και μακρινά

 σε κάποια όνειρα βαθιά.

Η φύση τώρα γύρω τους σιωπά 

και η νύφη αμυγδαλιά μιλά ψιθυριστά.

-Όταν για σας, θα είναι μια "καινούργια αρχή", ΄

εγώ θα'χω βυθιστεί στη σιωπή.

Αυτό που για μένα είναι ζωή, 

για σας είναι σκοτάδι και αποφυγή.

Ίσως κάπου, κάποτε τα πούμε από κοντά.

Ας είναι τα όνειρα σας γλυκά, στου χρόνου τη βαρυχειμωνιά.

                                                      Λ.Ρ

Μαζεύει και στρώνει στη σειρά, φύλλα ξερά:

Πατρόν ατομικής εργασίας:

Για να είναι το όνειρο, σαν ζάχαρη γλυκό,

 έβαλαν κόπο αρκετό!

(εργασία με ξυλομπογιές, μαρκαδόρους και νερομπογιές)

- Έχω την αρχή, το τέλος σε μια ιστορία και συνθέτω με τη φαντασία: Ξεκίνησε η αφήγηση του παραμυθιού και δόθηκε το τέλος σε μορφή ομαδικής εργασίας που συμπληρώθηκε από τα παιδιά. 

Κάπως έτσι:

Κάπου, κάποιον χειμώνα…

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα δάσος ζούσαν κάποια ζώα.

Καλοκαίρι ήταν και όλα ήταν υπέροχα και ζεστά. Τα ζώα παίζανε, τρώγανε, διασκέδαζαν.

Ξαφνικά, δεν ξέρω ποιος το έκανε, έγινε το μεγάλο κακό. Έπιασε φωτιά και τα ζώα φοβισμένα έτρεξαν στο ποτάμι να σωθούν.Μόλις βεβαιώθηκαν ότι όλα σώθηκαν, άρχισαν να κοιτούν το ένα το άλλο. Μια απορία, στα μάτια όλων:

Τι κάνουμε τώρα; Σε λίγο πλησιάζει ο χειμώνας; Που θα κοιμηθούμε;

(Η φαντασία των παιδιών δημιουργεί τη μέση του παραμυθιού…)

·        Να σκάψουν στο χώμα μια μεγάλη τρύπα.

·        Να βρουν ένα τεράστιο που δεν κάηκε και να μπουν στη κουφάλα.

·        Ένα στάβλο, που δεν έχει ζώα και να κοιμηθούν εκεί.

·        Σε μια σπηλιά όλα.

·        Να πάνε κοντά στη λιμνούλα και να φτιάξουν ένα κρεβατάκι και

·        Σε ένα χωράφι βρήκαν ένα γεωργό και του είπαν τι έπαθαν. Ο γεωργός τους πήρε στο σπίτι τους.

Ο γεωργός τους έδωσε ένα μεγάλο χωράφι για να φτιάξουν ένα σπίτι. Επειδή ήταν πολλοί αποφάσισαν να φτιάξουν ένα ξενοδοχείο.

Η αρκούδα κουβάλησε πέτρες από το καμένο δάσος και το χωράφι. Ο ασβός έφερε χώμα από έναν κήπο για να κάνουν λάσπη. Ο βάτραχος, νερό από τη λίμνη για τη λάσπη.

Το φίδι και η σαύρα έχτισαν τις πέτρες και έφτιαξαν τον τοίχο. Το σκιουράκι μάζεψε ξύλα και έφτιαξε τη σκεπή.

Η νυχτερίδα, που ήταν τεμπέλα, πετούσε δεξιά και αριστερά, χωρίς να κάνει τίποτα. Που και που έδινε κάποια εντολή, για να κάνουν καλά το χτίσιμο.

Δουλεύανε πολλές μέρες και κουράζονταν πολύ.

Η χελώνα, το σαλιγκάρι και ο σκαντζόχοιρος έψαχναν φαγητό, για να φάνε όλοι.

Μαζεύανε φρούτα, καρύδια, μέλι από τις αγριομέλισσες, βελανίδια, εντομάκια, σκουλήκια και ποντίκια.

Αποφάσισαν να φτιάξουν μια ποντικόπιτα για το φίδι και τη σαύρα. Μια εντομόσουπα για τον βάτραχο. Μελόπιτα για την αρκούδα. Καρύδια και βελανίδια για τον σκίουρο.

Μια μεγάλη φρουτοσαλάτα για όλους. Ο ασβός και ο σκαντζόχοιρος έφαγαν απ’ όλα. Την νυχτερίδα την άφησαν νηστική, αφού ήταν τεμπέλα. Μετά όμως η νυχτερίδα, που δεν ήθελε να βοηθήσει στο χτίσιμο, κουβαλούσε τις βαλίτσες των ζώων στο ξενοδοχείο. Και μια μέρα πλακώθηκε από τις βαλίτσες.

Το ξενοδοχείο το ονόμασαν «Τα φιλαράκια» και ζήσαν αυτά καλά κι εμείς καλύτερα.

ΧΕΙΜΩΝΙΑΣΕ

ΧΕΙΜΩΝΙΑΣΕ

Χειμώνιασε! Η φύση χλώμιασε...

Γκρίζος βαρύς ο ουρανός

και ο σπουργίτης μοναχός!

Χειμώνιασε! Η παγωνιά ήρθε και θρόνιασε

στις μοναχικές βραδιές και στις άδειες γειτονιές!...

- Πως ήρθε στη δική μας γειτονιά και τον χαιρετήσαμε μέσα από την καρδιά: Το πρωί είχαμε ένα γράμμα που είχε πάνω το όνομα του παραλήπτη, αλλά όχι του αποστολέα. Είδαν τα παιδιά τη φωτογραφία και υπέθεσαν ποιον απεικονίζει.

-Τον Άγιο Βασίλη. Όχι, γιατί δεν φοράει κόκκινα.

-Έναν παπά. Όχι, γιατί δεν φοράει μαύρα.

- Τον Ιωσήφ. Όχι, γιατί τα ρούχα του δεν ήταν έτσι.

-Τον Χριστό. Όχι, γιατί δεν ήταν γέρος.

-Τον Χιονιά.... τον Χειμώνα.

Διαβάσαμε το γράμμα και τα παιδιά έδωσαν χειμωνιάτικες εικόνες στο χέρι της κυρίας, με την ελπίδα ότι θα τον αγαπήσει.

                                                               

Τα παιδιά ζήτησαν να του γράψουμε κι εμείς ένα γράμμα, ως απάντηση.

-Μέσα απ' του Χειμώνα το φιλί, φαντασία δημιουργεί: Πως θα μπορούσε να είναι το δικό μας πορτρέτο;(πορτοκάλι για καπέλο, έλατο για σώμα, φλυτζάνια ζεστού τσαγιού για πόδια, μελομακάρονα για μάτια, κουραμπιές για μύτη, κούτσουρα για χέρια)

Από βάζα ανοιχτά, ο Χειμώνας γεμίζει με εικόνες τη πλάση ξανά! 

- Το σπάσιμο ενός δίσκου από τη γωνιά της κουζίνας μας έδωσε την αφορμή για να φτιάξουμε τον δικό μας παράξενο χιονάνθρωπο για να τον δει ο κύριος Χειμώνας.

-Μια εφημερίδα παλιά, ανέβηκε στα φτερά της φαντασίας και μιλά: Πριν οι εφημερίδα γίνει χιονόμπαλα και μετά, χιονοπόλεμος μέσα στη τάξη, έκανε κάτι άλλο. Κάθε παιδί "διάβασε" το δικό του φύλλο εφημερίδας, διάλεξε μια εικόνα και μας είπε το χειμωνιάτικο νέο.

Νέα!!!!!!!!!! Νέα παιδικά!

Απ' του Χειμώνα τα τερτίπια τα γνωστά.

- Διαβάσαμε το παραμύθι  "Ο χαμογελαστός χιονάνθρωπος".

Αφήσαμε την αρκουδίτσα, την αλεπού και τον Φλάφυ να κάνουν παρέα στον ήρωα του παραμυθιού. Στην ομαδική εργασία, τα πουλιά "λιώνουν" τη μοναξιά του δικού μας χιονάνθρωπου.

- Φρούτα και λαχανικά , του Χειμώνα τα καλά: "Διαλέξαμε και βάλαμε σε ένα καλάθι τα φρούτα του χειμώνα και σε άλλο τα λαχανικά του. Παίξαμε κρυφτό με την Άννα και κρύψαμε τα πορτοκάλια μέσα στη τάξη. Ποιος μανάβης θα βρει τα περισσότερα; Μετά το πορτοκαλομπάσκετ και το πορτοκαλομπόουλινγκ, τα στίψαμε και χαρήκαμε έναν νόστιμο  και υγιεινό χυμό.

Αφορμή για αυτές τις δραστηριότητες, το παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη:

Μετά από το αληθινό, ας είναι και κάτι ΣΑΝ κι αυτό.

 - Η νιφάδα πέφτει απαλά, στο φύσημα του Βοριά:Η νιφάδα της ιστορίας μας είχε τη δική της περιπέτεια.

 Με αφορμή αυτή την ιστορία, το λευκό μαντήλι του Βοριά, μας μεταμόρφωσε σε νιφάδες που ταξίδεψαν, με τη μουσική και έπεσαν... ( στο δρόμο και με πήρε ένα παιδάκι, πάνω σε ένα σπίτι και βλέπω όλη τη πόλη, σε έναν βράχο και βλέπω τη θάλασσα, σε έναν κήπο, που έχει ξερά φύλλα και κλαδιά, στο κλαδί μιας πορτοκαλιάς, σε ένα δρόμο και με πάτησε ένα αυτοκίνητο κ.ά)

- Φτιάχνουμε τις δικές μας νιφάδες, που έχουν πάνω τους μια εικόνα του χειμώνα. Το κάθε παιδί τραβά στη τύχη ένα αίνιγμα. Η απάντηση του αινίγματος είναι και η εικόνα της νιφάδας που θα φτιάξει.

Αινίγματα και εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν:

Παγωμένη σταγόνα νερού που ταξιδεύει παντού.

Εκεί στο μέρος που ζω, λατρεύω το κρύο το τσουχτερό.

Αγρίεψε ο ουρανός. Αστράφτει και βροντά γιατί είναι βαρυχειμωνιά.

Περπατά στον πάγο στον γυαλιστερό, γιατί βρήκε ένα κόλπο πονηρό.

Αγκομαχά και προσπαθεί να κάνει ένα βήμα, μα δεν μπορεί, γιατί ο αέρας τον ταλαιπωρεί.

Πόδια κάτω, πόδια πάνω, αυτή την εποχή δεν την αλλάζω.

Μόνο του δεν περπατεί, θέλει το ταίρι του για να διαβεί.

Υπάρχω κι εγώ εκεί ψηλά. Χαρτί , κορδέλα για φορεσιά.

Πίσω απ’ αυτήν, άμα κρυφτείς, μπορείς να κάνεις και να πεις ότι εσύ επιθυμείς.

Αν ήσουνα καλό παιδί, έχω κάτι και για σένα στο σακί.

Κοντά σου, στα ζεστά, θα ακούσω παραμύθια απ’ την γιαγιά.

Ψίχουλα και λίγο νερό, ζητά αυτό το μικρό, που έμεινε εδώ.

Λατρεύω το χιόνι το απαλό, αλλά δεν θέλω τον ήλιο τον λαμπερό.

Καπέλα καφέ και μπλε, σε μια αγκαλιά, στου χειμώνα την παγωνιά.

Καληνύχτα. Όνειρα γλυκά. Θα σε δω, μόλις ανθίσει το λουλούδι στη πλαγιά.

Χωρίς πράσινο, μες στη παγωνιά, περιμένει την άνοιξη καρτερικά.

Κρύβονται στη ζεστασιά και είναι καμιά δεκαριά.

Κάτι να κυλήσει στο λαιμό γιατί έχω πόνο φοβερό.

Ο Γιάννης και η Μαρία, ντυμένοι στα ζεστά, δεν φοβούνται στον χιονιά.

Παγωμένες σταγόνες του νερού ταξιδεύουν παντού.

- Πριν μας  πει αντίο και χαθεί, μας πήγε κάπου που είχε χαρεί: Ο Χειμώνας μας ανέβασε στο έλκηθρο του και με οδηγό την Δήμητρα Αχιλαδέλλη, μας πήγε σε μια έκθεση ζωγραφικής . Γνωρίσαμε τρεις ζωγραφικούς πίνακες. Τα παιδιά με κολάζ και με μια ιστορία για τον κάθε πίνακα, αποχαιρέτησαν τον παγωμένο επισκέπτη.

Να σας πω ένα μυστικό;

Δεν άλλαξα γνώμη γι' αυτό.

Είπα "ναι" στα παιδιά, για να μη τους χαλάσω την καρδιά.

Ένα ψέμα μικρό, λιώνει σαν τη νιφάδα στο βουνό.

Άσε την κυρία Νατάσα να λέει "πως μ' αρέσει αυτή η εποχή"

κι εγώ θα περιμένω την άνοιξη να φανεί.

Καλό Χειμώνα!!!

Είναι μια ευχή, που σας τη λέω μέσα από τη ψυχή

γιατί δεν έρχεται πάντα ότι θέλουμε στη ζωή.